Историски погледи на црковните прашања

Се слагам во поголемиот дел, освен:
Како прво, не можиш да речиш дека македонскито народ протестирал против српските свештеници. Можеби имало во две села разни бугараши што не сакале така, ама тешко е да се каже дека македонскиот народ како народ протестирал. Како и да е, македонската црква (автономна, автокефална, неважно)е формирана чисто од причина што е формирана и македонска држава, по исти принцип како украинската или црногорската (кои имаат иста мака како македонската). Но, заборавиле сите три дека за каква и да е промена во црковната структура на една територија, без разлика дали таму настанува нова држава или слично, мора да се побара дозвола од дотогашната црковна управа.
На територијата од новооформената СР Македонија дотогаш "оперирала" СПЦ. Е сега, откако се формира посебен, признат, македонски народ, и откако тој народ добива државност и рамноправност во рамките на Југославија, се создава желба кај дел од тој народ, посебно кај свештените лица (да се разбереме, нормално дека се сетиле на шансата тие да ги собираат парите од црквите)да се формира и посебна православна црква на територијата од новата држава. Затоа, по сите канони и прописи, најпрвин бара автономија од СПЦ. Значи, бара да има своја сопствена организација, но да продолжува на крајот од службите да го спомнува српскиот Патријарх.
Нормално е дека српските свештеници и натаму сакале да ги збираат парите и од овие цркви, но под притисок на власта, дозволуваат автономија на МПЦ (МПЦ уште тогаш го зема името МПЦ, а не Охридска архиепископија). Но, од којзнае кои причини (во секој случај, причините и не се толку битни во случајов) МПЦ се одлучува да се самопрогласи за автокефална црква, со што прави престап во црковната пракса, и ги крши црковните канони. Тоа е непобитен факт.
Затоа, МПЦ функционира надвор од останатиот православен свет. Затоа што е неканонска, се додека СПЦ не и дозволи да стане автокефална. А за да и дозволи, МПЦ мора првин да вложи барање. СПЦ е свесна за постоењето на МПЦ и тоа воопшто не го оспорува. Би дала и автокефалност, но, ако МПЦ не се вика МПЦ, туку Охридска Архиепископија. Значи, и СПЦ не го оспорува тоа. Целта на ова со името е единствено да се задоволат 5те грчки православни цркви, кои во никој случај не би дозволиле постоење на македонска црква со име македонска. И тоа е тоа.
Јован користи прилика и единствено тој го прифаќа предлогот на СПЦ за смена на името. Тој формира своја црква, ја нарекува Православна Охридска Архиепископија, и се враќа на статус кво од 1967, односно, со автономија. Како мала и нова црква, потребна му е заштита од СПЦ, инаку ќе беше растргнат, да сме реални. Но, СПЦ сигурно би дозволила и автокефалност, ако Јован побара. Засега, не бара.
Е сега, во врска со наследството, да разгледаме нешто:
Нашиот адут за носење на името Македонија е тоа што држава со такво име во 1945 не постоела, па името било слободно. Грција има два адута: Прво, тоа што имаат област Македонија (овој адут е лесно совладлив, од причина што е подоцна именувана така оваа област,па по принципот "кој прв на друм, тој ќе биде кум"ние победуваме). Вториот адут на Грција е тоа што Грција е прогласена и призната како наследник на древната македонска држава. А ние велиме, не е важно кој е наследник, важно е тоа што во 1945 тоа име го имавме само ние, и нокој друг. И тоа е тоа. Просто и едноставно, ние сме во право (во пракса не е така лесно, но тоа е суштината).
Ако ја споредиме оваа ситуација со МПЦ и ПОА, ќе го увидиме ова: ПОА, при нејзиното формирање зема име кое не е зафатено, односно ниедна друга црква не се вика Охридска Архиепископија. МПЦ се прогласува за наследник на Охридската Архиепископија, но, исто како и Грција, џабе и е, затоа што не го зема името Охридска Архиепископија, туку МПЦ, исто како што Грција не го зела името Македонија, туку Грција, односно Елада.
Тоа значи дека, ако македонија го поддржува својот став во преговорите за сопственото име, треба да дозволи и законско функционирање на ПОА.
Да се разбереме, не ме интересира кои попови ќе ги собираат парите од црквите, поп си е поп, не суm приврзаник на ПОА, и да добие законска поддршка, јас ќе останам "член" на МПЦ. Но, не можам да мижам.

Во врска со историја, СПЦ и дава на МПЦ ( а не на ОА) автономија, ВО РАМКИТЕ НА СПЦ. Значи, тоа во пракса, колку што знам, е исто како автокефалност, само што мора на крајот од молитвите да го спомнуваат поглаварот на матичната црква-СПЦ. Тоа всушност било и барањето на МПЦ. Но, покасно, се самопрогласува за автокефална црква. И сосема нормално е СПЦ да се буни за тоа.

Изменето од macedon_alex - 20.Јуни.2009 во 00:40

Горе долу го преведов, ама нема македонски народ.
Како и да е.
Треба да се одбележи дека е Athanasio, patriarcha della Prima Justiniana

Fantazija e za Srbite.
Za prv pat chitam za titula
„Архиепископ Бугара, Срба, Влаха и прочих“.

I ne stanuva zbor za veruvawe. Ti dali mu veruva[ na toa [to si go napi[al
Проект на Охридскиот Архиепископ Атанасиј од 1615 година за кревање востание за ослободување на македонскиот народ и другите христијански народи на Балканот од турското ропство со барање помош од западноевропските држави

(te molam daj link, mislam se od sajtot na Soros ili gre[am?)

Makedonsko crkovno pitanje
До укидања Охридске архиепископије 1767. године њени првосвештеници су носили титулу „Прве Јустинијане, целе Бугарске...“, али често и „Архиепископ Бугара, Срба, Влаха и прочих“.

Toa e neshto novo za mene.

За Данило пишува дека е ''biskup iz Makedonje... Sa Cetinja''
Добро, ама тогаш Пеќската патриаршија управувала со црногорската црква.
Дај да не ги извртуваме работите. Пишува ОД МАКЕДОНИЈА точки точки и накрај ОД ЦЕТИЊЕ. дали можеме да го најдеме документот во целина и да видиме што пишува на местото на точките?

Sovremenite Црногорци го тврдат тоа. Во изворите никаде не пишува дека е заради црквата. А Црногорците и тие сега се напињат да докажат дека никогаш не биле Срби и Срби било равно на православни христијани.
Нешто многу познато.