Кога Јуда ќе се заљуби…
Јуда. Предавник. Лицемерен. Лажен. Грешник. Студен. Без чувства.


Како да го препознаете Јуда? Не е толку лесно. Јуда е искусен играч кој успешно се крие позади убавото лице и перфектните ткаенини. Јуда е самец, чудак, социопат. Тој е постојано опколен со луѓе, жени, пријатели, непријатели. Но, нека не ве залажува тоа. На крајот од денот, Јуда е секогаш сам. Тој никогаш не дозволува било кој да му ја види душата, да ја премине границата, да го стопи мразот. Јуда е роден да биде неверен, роден е да ги предаде луѓето што го сакаат, да разочара, да остава.
Но, да не бидеме плитки. Можеме ли да кажеме дека проблемот на Јуда е подлабок од она што навидум изгледа? Можеме ли да претпоставиме дека позади целиот леден оклоп, се крие душа и искрено срце? Можеме ли да заклучиме дека Јуда тежнее да ги предаде и изневери луѓето кои го сакаат, за да случајно тие не го направат тоа први? Дали Јуда е обичен патач од емоции кој се штити повредувајќи ѓи луѓето околу себеси? Има ли белези на душата на Јуда кои тој сеуште не умее да ги преболи? Што му се случило на Јуда пред тој да постане Јуда?

Јуда се опи една ноќ и почна да зборува повеќе од обично. До него стоеше некоја си сосема неважна. Но, за волја на вистината, зајакот не лежи во шапката на магионичарот, туку во вистинското време и место. Која и да беше, Јуда не можеше да престане да зборува. Од еден збор, се фрлаше на друг, од еден муабет, на друг, на трет. Ја стисна на ѕидот, почна да ја бакнува, да и ја растура косата, соблекува кошулата. Таа се топеше. Мислеше дека е вистинската. Мислеше дека е чудо. Дека после неа, трева нема да расте. Сите жени се исти. Патачи да променат некого. Патачи да бидат првите. Патачи да влезат во историја. А, никако да научат дека историјата ја пишува оној што победува.

Таа почна да ја пика својата рака под кошулата на Јуда, да го гали со ноктите, да трепери, да верува во бајки. И, така додека се топеше случајно здогледа неколку испишани букви на левата страна од телото на Јуда. Се обиде да ги игнорира, но љубопитноста ја победи. Во еден момент престана да го бакнува, и го праша:

Што имаш напишано на телото, тука лево?

Твоето име – из смеа и одговори тој.

Не, сериозно, што ти значат буквиве?

Ќе ти смени многу ако ти кажам?, ја праша тој.

Па, да. Сакам да знам. Сепак си ми нешто.

Како, како? Сепак сум ти нешто? Ме знаеш една ноќ и веќе сум ти нешто? Што сум ти? Кажи ми? Како ќе ме класифицираш? Момче, секс играчка, друштво за по уште една? Што сум ти? Можам да ти бидам што сакаш. Имам неверојатна моќ за трансформација. Можам да бидам се што другите ќе посакаат. Само немој да ми кажеш дека сум ти љубов затоа што овде ќе си го повратам црниот дроб. Пред тебе. Да го видиш цел. Да видиш колку е оштетен. Колку е за никаде. Таков црн дроб може да има само човек кој знае што е љубов. А, покрај таквите како тебе љубовта поминала. Не те ни поздравила. Те прошишала. Затоа што знаела дека нема материјал во тебе. Нема леб.

Ти си идиот! Сега гледам дека е вистина сето она што се зборува за тебе! Ти немаш душа!

Неважната женска личност се изгуби во далечината. Јуда остана сам, потпрен на ѕидот, со главата надолу. Стоеше така некои си десетина минути, размислувајќи за тоа дали ќе се измисли лек кој ќе го излечи идиотот во него. Размислувајќи за тоа колкава му е желбата да го отвори срцето, и задоволи со минимум. Секоја ноќ си го велеше истото.

Не е грев да бидеш предавник. Да оставаш. Да имаш неколку лица. Грев е да најдеш една љубов, и да ја изгубиш. И, потоа сите други љубови да ти бидат мали. Да ти бидат смешни. Да станеш лош човек. Ненамерно. Да сфатиш дека ништо не допира до тебе. Да одиш, а да не живееш. Тоа е грев. Проклета е таа љубов. Не е здрава. Не е добра. Не е како што треба да биде.
Кој би рекол дека Јуда знае што е љубов? Кој би рекол дека работите носат корени подлабоки од што можеме да замислиме?

Никогаш не смееме да мислиме дека сѐ ни е јасно. Затоа што ништо не ни е. Ако сакаме да живееме просечен живот, тогаш мора да престанеме да се трудиме да ги разбереме останатите работи. Има толку многу повеќе во едно срце од она што навидум изгледа. Има толку многу приказни нераскажани.

Во секој од нас живее Јуда.

И, кога ќе се вљубиме ние, тоа е нормално.

Но, само кога ќе се вљуби Јуда, тоа е вистинско.

И воопшто, жената нема да го разочара мажот, нема да го изневери, освен ако тој самиот не и го расипе срцето и не ја нагази, или пак исплаши и оттурне со својата малодушност, со својот егоизам, со својата тесноградост, со својата погана и бедна нарав. Затоа љуби! Нека се почувствува, не само како твоја женка, туку како твоја најмила душа, како твое дете, како пријател; носи ја во пазуви, да и биде топло, и тогаш можеш да бидеш спокоен, и тогаш со секоја година се посилно ќе се припива кон тебе, се додека не сраснете како сијамски близнаци. Не си и го дал ли тоа, ја расипеш ли, ја исплашиш ли со својата мизерност - ќе си отиде! Ќе си отиде штом некои поблагородни раце ќе се испружат кон неа, оти мора да си отиде, оти нејзе и треба таа топлина, тоа признание, како воздухот за да дише. Хенрих Сјенкјевич "Без догма"

Јас знам дека скоро од мене ништо нема да остане
Ќе ми се врати сето она што го истрчав дури спокојно си го одеа другите
Знам jас тоа ...
знам јас тоа девојче...
Знам дека ќе остарам oдеднаш и сакам да те замолам само едно.
Сакам да ти оставам само еден аманет.
Да не ми се лутиш!
Да не ми се лутиш - ете тоа.
Да не ми се лутиш ако од мене остане покрај тебе само еден сенилен слаб старец.

..и како дух би талкал во живиот свет за да сум твој после овој краток живот... знаат и боговите каде да ме преродат, за повторно нашите ситни судбини се вплеткаат во чиста страствена љубов... тоа што те заведува си ти самата, мојата душа - огледало на твојата вонвселенска убавина, ја рефлектира љубовта што безмилосно ме опива и остава во амбисот на твојата прегратка...

Мислиш ли на неa?
-Не.
-Мислиш. Да не мислеше, ќе прашaше "На кого"?

Toj princot od bajkite, go najdov. I, toa nekolku pati.
Ne mi se bendisa.
Mu ja lupnav vratata od kocijata, i izbegav vo sumata da pijam rakija so dvorskiot sut pod edno drvo.
Dvorskiot sut e izguben slucaj.
No, toj e edinstveniot maz koj ne me posakuva vo ova kralstvo.
Ednas go prasav zosto.
Za da te boli, mi rece.
Pak go prasav zosto, zosto da me boli.
Zatoa sto samo koga ke te boli, nema da ti e seedno, mi rece.

Верувам дека светот треба да го гледате низ розови очила.

Верувам дека насмевката најдобро ги топи калориите.

Верувам во љубов, во многу љубење.

Верувам дека треба да се биде силен кога се’ ќе тргне наопаку.

Верувам дека среќните девојки се најубави девојки.

Верувам дека утре е нов ден.

Верувам во чуда.

- Одри Хепберн