ЗА ЗАКОНОТ И ЉУБОВТА

Messenger напиша: Македон напиша: Taквата љубов, како што кажав погоре, може својот квалитет да го добие само со регулација од страна на Божјиот Закон, никако од страна на човечкиот закон, секако, доколку не инволвира и други лица, без нивна согласност и волја, но тоа веќе не е љубов. Tokmu za toa govorev, TOA e LJUBOV i toa razlikata megju Ljubovta i zakonot.... vkluchuivbajki go i Bozhjiot. Seti se na Isus i na zhenata koja mu ja donesoa spored zakonot... Onamu, kade shto ne postoi takvata Ljubov, prazninata ja popolnuva zakonot... od Boga ili od chovekot.

Господ Исус Христос, токму така, не го исполни законот, туку ја покажа љубовта. Но, сепак, на жената и кажа да не греши повеќе, што е еден вид норма, независно што во таа норма нема сакнција. Значи љубовта, пак ја надоврза со некаква норма.

Би споменал сепак, можеби ова гледиште кое го застапувам, навистина е она кое ти го кажа, согледување на правнички ум, ама сепак, љубовта, не може целосно да ја одвоиме од нормата, таа и го дава квалитетот. Како што кажа и ти, нормата ја прави истата да е законска. Не сакам да кажам дека љубовта е во стегите на нормата, ама дека сепак постои врска, можеби не толку видлива, ненаметлива, но присутна е. Ако се раскине таа врска, тогаш љубовта нема да може да биде љубов, со сите свои квалитети. Сепак, само Бог е апсолутно слободен.

Messenger напиша: Македон, diskusijava stana vredna zatoa shto pristapi ti vo nea!

Дозволи да те дополнам и да кажам дека вредноста на дискусијата автоматски произлегува од самата тема, начинот на кој ти ја започна истата и насоката која ти и ја даде.

Messenger напиша: Vednash zabelezhav deka imame edno nedorazbiranje vo upotrebata na terminite. Ti pod ljubov podrazbirash razlichni fragmentizirani chuvstva koi mozhat da bidat "zakonski" i "nezakonski", "ispravnI" i "neispravni". Ti pod toa podrazbirash, na primer, ljubov kon zhena, detska ljubov kon majka, edipovska ljubov, seksualna ljubov, ljubov kon muzika, ljubov kon vkusno jadenje i t.n.

Да, кога тргнав од сфаќањето на љубовта, јас тргнав од чувствата, формата под која можат да се јават, па во тоа секако, ги вклучив и љубовта меѓу мажот и жената, детето и мајката, роднинската љубов и сите оние видови чувства кои се јавуваат меѓу личности, не ја имав толку в предвид љубовта кон јадењето и музиката, бидејќи пред се тргнав од љубовта како однос меѓу личности, како општествен однос, не како однос меѓу човек и ствар ( јадење, предмети ), односно фактички однос. Секако, законот регулира и фактички однос, пример за тоа е забраната за јадење свинско месо во Стариот Завет, но главен предмет на регулирање на еден закон е општествениот однос, однос меѓу луѓе.

Терминолошкото недоразбирање настана по моја вина, бидејќи кога говорев за регулација на љубовта, јас тргнав од дефиницијата на нормата, па љубовта ја разгледував и од општествен аспект, а нормата регулира општествен однос.

Messenger напиша: Jas govoram za Ljubov (so milosrdie, kako nejzina posledica) od aspekt na Isusovoto propovedanje. Taa bozhestvena Ljbov koja vrednuva i spodeluva vrednost, Ljubov koja znae za milosrdie, Ljubov koja ne nanesuva zlo, Ljubov koja ne e sposobna da povreduva, tuku da zbogatuva, oplemenuva i da se multiplicira kako takva vo onoj shto ja nosi i onoj shto ja prima.

Таа божествена љубов, љубовта за која говори Господ Исус е љубовта меѓу човекот и Бог може да подлежи само на Божјиот закон, воопшто не на човечкиот, но, само доколку таа остане таква, меѓу Бог и човекот. Доколку таа љубов, иако јас тоа не би го нарекол љубов, се обиде да повредува други луѓе, тогаш мора да подлежи и на човечкиот. Како пример би ги земал тие кои во името на Бога праќаат во смрт други луѓе. Таквата "љубов" , како што кажа и ти не е љубов.

Messenger напиша: "Nezakonskata" ljubov ne e Ljubov, pa zatoa mozheme uslovno da ja krstime "nezakonska". No Ljubov e da ne se sudi i osudi onoj shto ne postapil spored Ljubovta zatoa shto ne ja osoznal, tuku da se pouchi i da se vovede vo nea, onaka kako shto pravel Isus. TOA e Ljubov.

Ова е нешто кое треба да се разгледа. Ако незаконската љубов, не е љубов, од тоа произлегува дека сепак, можеби не толку приметливо и наметливо, но сепак, постои некаква форма, некаков квалитет кои и го дава токму некаков закон, некаква норма, правило, на кое благодарение, љубовта може да се нарече љубов, со сите свои квалитети.

Messenger напиша: Ljubovta ne mozhe da nanese zlo ili da napravu nepravda, pa zatoa tvojot primer ne e relevanten za noa shto govorime. Tvojot primer ne e Ljubov, tuku pozhuda, strast... i toa seksualna pozhuda prema majkata.

Да не навлегуваме сега во едиповиот синдром, но сепак не е само сексуалната страст присутна, таму се крие има сплет на чувства, фактори, односи и слично

Messenger напиша: A nie zboruvame za LJUBOVTA, onaka kako shto toa prekrasno go opishal Pavle vo citatot posochen od KINGDAVID.

Taквата љубов, како што кажав погоре, може својот квалитет да го добие само со регулација од страна на Божјиот Закон, никако од страна на човечкиот закон, секако, доколку не инволвира и други лица, без нивна согласност и волја, но тоа веќе не е љубов.






Изменето од Македон - 10.Февруари.2010 во 16:38

Eden od najubavite opisi za ljubovta se naogja vo Biblijata:


Прво послание на апостол Павле до Коринтјаните
Глава 13                                   
     
ПОМОШ MK


1 Да зборувам на сите човечки јазици, па дури и на ангелски, штом љубов немам, ќе бидат бакар, што ѕвони, или кимвал, што ѕвечи.

2 Да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да ги имам сите знаења за сите работи, а и така силна вера, што и планини да преместувам, - ако љубов немам, ништо не сум.

3 И да го раздадам цeлиот свој имот, да позволам телото да ми изгори, - штом љубов немам, ништо не ми користи.

4 Љубовта е долготрпелива, полна со добрина, љубовта не завидува, љубовта не се превознесува, не се гордее,

5 не прави што не е пристојно, не бара свое, не се срди, не мисли зло,

6 нa нeправда не се радува, а на вистина се радува,

7 се извинува, во се верува, на се се надева, се претрпува.

8 Љубовта никогаш не престанува, а другото, ако се пророштва, ќе престанат; ако се јазици - ќе замолкнат; ако се знаења - ќе исчезнат.

9 Оти по нешто знаеме и по нешто пророкуваме;

10 а кога ќе дојде совршеното, тогаш ќе исчезне делумното.

11 Кога бев дете, зборував како дете, како дете мислев, како дете размислував; а кога станав маж, го оставив детинското.

12 Сега гледам нејасно како во огледало, а тогаш - лице в лице; сега знам нешто, а тогаш ќе знам како што сум познат.

13 А сега остануваат овие три работи: верата, надежта и љубовта; најголема меѓу нив и љубовта.

Месс - целта на конфузноста е да предизвика дискусија... во име на љубовта...

Прекрасна тема, не само за погледот во однос на религијата, догмата, туку многу често и секојдневно искуство, особоено за оние кои се во контакт со норми, закони, акти, прописи и кои често се наоѓаат на крстопат токму по ова прашање.

Messenger напиша: Postojat dva nachina na gledanje na svetot: spored zakonot i spored Ljubovta. Umot koj e advokatski ne mozhe nikogash da bide onoj sto saka i umot poln so ljubov ne mozhe nikogash da bide advokatski.

Иако си во право, сепак, многу зависи од самото сфаќање на законите, нормите и љубовта.
Факт е, правнички ум, ум на човек кој постојано се занимава со закони, канони, норми, не може да биде еднаков со оној чија примарна цел е љубовта и кој е исполнет со неа. Првиот, независно колку и да се труди, не може целосно да се оддели од законите, нормите, редот, поредокот, па дури и во самата љубов тој ќе бара некаков ред, некаква причина, законитост и слично.  Оној кој е исполнет со љубов пак, никогаш нема да може да го разбере списокот со закони, нема да може да ја сфати цврстината на истиот, секогаш за него тоа ќе биде нешто кое е далечно, кое има за цел да ја покрие љубовта и слично.

Messenger напиша: Pravniot um sekogash razmisluva kako spisok na zakoni, nikogash kako bezgranichen izvor na ljubov i milosrdie. Od druga strana, samata priroda i temelot na milosrdieto e ispravnosta. Tokmu zatoa ljubovta i milosrdieto se prvi i tie ne go pratat pravoto kako senki, tuku obratno, pravoto sekogash gi prati niv.

И ова е донекаде точно, иако и правничкиот ум често, други многу често си го поставува прашањето за законот, за неговата цврстина, за неговиот однос со чувствата, љубовта и милосрдието. На правникот точно е дека секогаш поблиску ќе му бидат догмите, каноните, правилата, или пак доколку сакаме поточно да се изразиме, на истиот секогаш формата ќе му биде многу значајна, секако, тоа не значи дека суштината ќе ја занемари, но сепак, формата нема потполно да ја напушти никогаш, што не значи дека тоа е неправилно. Оној ум пак, исполнет со љубов, нема да моѓе да ја разбере потребата милосрдието да биде следено од некаков закон и строг казнен систем, па и потребата некој да биде казнуван доколку не се однесува во рамките на пропишаните норми.

Messenger напиша: Pravniot um sekogash ja frla odgovornosta na nekoj drug - na opshtestvoto, istorijata, drugi drzhavi, komshijata... Za zakonskiot um sekogash onoj drugiot e kriv. Ljubovta, od druga strana, ja prevzema odgovornosta na sebe, taa sekogash veli "jas sum toj koj e odgovoren, a ne ti".

Со ова не би се согласил. Повеќе сметам дека правниот ум се обидува да ја открие причината, односно да најде некаков виновник за некоја аномалија, не да префрли вина или да биде виновен било кој, туку да го најде виновникот кој ја предизвикал таа состојба. Љубовта, секако, речиси секогаш ја презема вината врз себе и се жртвува. За правниот ум можеби и тоа би било несфатливо, затоа што секогаш правото се стреми, нели, да го најде вистинскиот виновник и поаѓа од максимата дека правдата треба да се слепа и да не гледа на лице, туку да наградува и казнува, каде што е потребно.

Messenger напиша: Zakonot sekogash e izgovor za branenje na sebe si, dodeka Ljubovta vo svojot koren ne sodrzhi nikakov napad ili odbrana. Koga sakash neshto ili nekogo, ti ne zboruvash zakoni. Koga se saka, koga se ljubi, zakonite ischeznuvaat bidejki ljubovta e ultimativniot zakon. Ljubovta znae samo da dava, da zashtituva, da sochuvstvuva i da pomaga. I koga ke dozvolish ljubovta da te zashtituva, poveke ne ti treba nikakva druga zashtita.

Ниту со ова целосно не би се согласил, иако навистина законот содржи одбрана во себе, но не секогаш одбрана за себе, туку и за другите, за сите. Љубовта не треба да е условена од некаков закон, но сепак, дури и во љувота постои некоја законитост и ред, некаков ситен поредок, кој секако, не ја обременува, но дејствува, невидливо, но дејствува. Дури можеме да кажеме дека и квалитативно ја определува. Како пример би го издвоил бракот. Бракот претставува некаква законитост, некакво озаконување, независно дали истото се прави пред Бога или пред државата. Можеби за некого тоа претставува некакво ограничување на љубовта, но тоа е нужно. Чинам на една тема го споменав примерот со регулирањето на бракот по доаѓањето на болшевиците на власт и неуспехот на еден таков систем, но пак ќе го споменам на оваа тема ако треба понатаму.

Messenger напиша: Zakonot e skrien strav, dodeka ljubovta e otkriena hrabrost. Dali imate zabelezhano kako stravot ischeznuva koga navistina ljubite? Kolku sto poveke ljubish, tolku poveke stravot ischeznuva. Stravot raste koga nema ljubov vo nas, stravot e nedostatok na ljubov, zakonot e nedostatok na ljubov bidejki zakonot vo osnova ne e nishto drugo tuku obid za zashtita na isplashenoto srce.

Законот секако дека во себе го содржи елементот на сакнција. Секоја една норма, која има за цел да го регулира општествениот живот на човекот се состои од хипотеза, диспозиција и санкција.
Дури и во љубовта, која навистина нема страв, нема санкција, постои можност некој да биде повреден. Тоа е докажано. Сепак, законот не толку се однесува на чувствата, законот многу ретко содржи такви нешта, а и кога се обидува да регулира такви нешта, не секогаш успева.

Messenger напиша: Zakonot nikogash ne gi sprechil losh*te raboti, nikogash ne go soprel kriminalot, a toa e zatoa sto chovek ne mozhe da se smeni so kaznuvanje. Tokmu sprotivnoto, so zakonite chovekot stanal ushte pokorumpiran. Duri ni konceptite za nagrada i kazna, za raj i pekol nikogash ne dale nekakov poznachaen rezultat. A toa e bidejki pekolot zavisi od stravot, a rajot od alchnosta. Koga veke znaeme deka stravot i alchnosta se glavnite chovekovi problemi, kako ke go smenime chovekot tretirajki go so istite niv ???

Законот, не успеал да ги искорени лошите нешта, но успеал да ги спречи. Да, секако, тоа не може да го стори безболно, не може да го стори тоа без концептите кои ти ги наведе, но сепак, дава резултати. Доколку не е законот, во едно општество би владеело анархија. Дури ниту љубовта не би можела целосно да го заштити, затоа што секое општество се темели на некакви норми, независно дали се тие развиени, заостанати или не. Самото нивно постоење е нужно. Законите се нужен дел на човековото општествено живеење.

Messenger напиша: Toa e porakata na Isus - toj go unishtuva samiot koren na takanarechenoto "pravo" (koe potochno treba da se nareche "krivo") i toa beshe najgolemiot zlochin poradi sto beshe razapnat na krst. Toj beshe osuden zatoa sto ja unishti osnovata na kriminalnoto opshtestvo, zatoa sto go trgna stolbot na nepravednosta, na agresijata, netolerantnosta i vojnite. Zatoa sto ja vostanovi edinstvenata i vistinskata pravdina, najvazhniot i najvisokiot zakon - Ljubovta.

Исус го исполнува Законот, не го уништува Законот или правото. Не случајно самиот Исус кажа дека ќе  има плач и крцкање со заби. Сепак, значи спомената е некаква санкција.


Изменето од Македон - 09.Февруари.2010 во 18:16

Messenger напиша: Paralela na Zakonot i Ljubvta se farizeite i Isus. Nikoj ne veli deka Zakonot ne treba da postoi, no Ljubovta go sodrzhi i go zaminuva so svoeto milosrdie. Nikoj ne se prosvetlil od sozdavanje i sledenje zakoni, a na sekoj onoj koj zhiveel so ljubov i milosrdie ne mu trebale zakoni. Ljubovta e ultimativen zakon. Taa e univerzalnata vistina koja e razbirliva za sekoe Bozhjo chedo na planetava, bez obzir na negovata vozrast, nacionalna, rasna ili religijska pripadnost. Seto drugo e iluzija.

Тоа дека не требаат закони го Потврдува Христос и неговото учење за љубовта...

Но Месс... нели љубовта, па и човекот не е паднат од небо, а има историско битијно постоење,..

Од тие причини самата фундаментално-егзистенцијална основа на родот човечки налага да има правила и закони....


Е сега тоа кој како го толкува и разбира - тоа е сосем друго...

Не може да се зборува општо за “закони“ а да не се кажува точно за кој закон...

Зашто законот за љубовта и стовремено е ЗАКОН НАД ЗАКОНИТЕ и не е закон...


п.с.
Целта на праволавните Христијни не е искупувањето и жртвата на Христос - како кај протестантите и римокатолиците, а обожувањето....


Затоа св. Максим Исповедник кажува: Дури и Адам да не згрешел, Христос ќе станеше човек, за по тој начин човекот преку ефхаристијното општење со него во Црквата да стане бог по благодат....


Теосис - обожението е алфа и омега за фундаленталните принципи на човекот, исто како и љубовта...

п.с.
вечер ќе продолжам, сега одам на гости...

Blagoj_s напиша:             Vo imeto na ljubovta        Edenas,eden knizevnik - deneska bi kazale teolog - go prasal Gospod koja zapoved e prva vo zakonot.        Isus odgovoril:" Ljubi go svojot Gospod Bog so seto svoe srce...."Megutoa, Spasitelot vednas prodolzil:"A vtorata e kako i ovaa: Ljubi go svojot blizen kako samiot sebe!"[Marko 12, 30.31]. Od ovaa zapoved nema pogolema. Porakata e svatena i knizevnikot dodal svoj komentar:" Da se ljubi[Bog] so seto srce, so siot razum, so seta dusa i so seta sila i da se ljubi blizniot kako samiot sebe, e pogolema zapoved od site zrtvi i prilozi"[Marko 12,33].         Nie mozeme da storime golemi dela za Gospoda: da izgradime crkvi, da go evangelizirame svetot, da ja citame Biblijata deset pati dnevno,no, ako vo naseto srce nema ljubov kon bliznite, nisto ne ni vredi!        Vo soobraznost so ovaa vistina, apostol Pavle napisal:" I ako go razdadam siot svoj imot i ako go predadam svoeto telo da izgori, a ako nema ljubov, nisto ne mi pomaga"[1.Korintjanite 13,3].        Kolku krvoprolevanja se storeni vo imeto na ljubovta kon Boga ili na Bozja slava!        Vo tekot na verskite vojni, lugeto megusebno se ubivale peejki psalmi.Pa i deneska, fanatiziranite masi cekorat so oruzje vo racete, povikuvajki go Bozjoto ime.        Kakva vrednost moze da ima nasata ljubov kon Boga, ako gi ubivame negovite deca?        Bog e Tatko na site nas. Toj " od edna krv go sozdade siot covecki rod na celata zemja"[Dela 17,26], istaknuva apostol Pavle.        Nekoi luge ne se svesni za taa vistina, drugi svesno ja zanemaruvaat.Zatoa rasizmot i predrasudite sto go optovaruvaat coveckoto opstestvo tesko umiraat.

Mnogu ubavo kazhano.