Необично дрво само на необични места

Дрвја во облик на печурки....

Бонсаи

Одгледување во саксија, како на дрвја така и на други видови растенија, има историски почетоци уште во времето на ЕгипетскатаФараонот Рамзес III на стотина храмови подарил градини кои биле составени од маслинки, палми и други растенија посадени во саксии. И во стара Индија се саделе дрвја и други растенија во саксии за медицински цели и исхрана. култура и цивилизација. Постојат слики кои потекнуваат од 4000 п.н.е. и кои прикажуваат дрвја посадени во камени садови.

Изразот penzai првпат се појавува во Кина во времето на Џин (Jìn Cháo) Династијата во периодот од 265 н.е. – 420 н.е. Со тек на времето оваа вештина се развива во нови форми во различни делови на Кина, Јапонија, Кореја, Виетнам и Тајван. Посебно одгледувањето на растенија во саксија било популарно во Јапонија во времето на кинеската Сонг, (Sòng Cháo) Династијата, период на голем развој на Кина, кога Јапонците присвоиле и примениле многу од кинеските знаења и вештини. Јапонскиот Зен калуѓер Kokan Shiren (虎関師錬), (1278-1347), во 1300 год. ги поставува естетските принципи за бонсаи, бонсеки и архитектонските принципи на јапонската градина.

На почетокот Јапонците ги одгледувале минијатурните дрвја во саксии за разубавување на нивните домови и градини. Подоцна одгледувањето на азалеатa и јаворот станале симбол на богатство и престиж.

Една од најстарите познати живи збирки на бонсаи, која се смета и за национално богатство на Јапонија е збирката на царот, во која се наоѓа петиглестиот бел бор (Pinus pentaphylla var. negishi), познат како Сандај-Шогун-Но Мацу, за кој се претпоставува дека е стар околу 500 години и дека почнал да се одгледува како бонсаи уште во далечната 1610 година.

Денес одгледувањето бонсаи веќе не е привилегија на богатите, туку тоа стана светски позната хортикултурна уметност.