Крштевање

Родителот нека му ја објасни на детето неговата вероисповед, потоа нека му даде и основни познавања за другите. Патем и не мора ова второто, зашто еден просечен младич во современиов свет може да биде доста обилно информиран за се и сешто, само доколку сака. Откога верата во човекот ќе пушти корени и тој ќе почне се повеќе да се интересира за Бог, тогаш во него самата по себе ќе се роди желбата да го изврши чинот или не. Не е точна твојата констатација дека со своето толкување родителот на детето му го ограничува погледот на светот. Детето не е машина на неговите родители и тоа не постапува секогаш онака како што тие сакаат. Тоа си е посебна личност со своја слободна волја. Која е всушност целта на крштевањето на мали дечиња без своја волја и без вера? Дајте тогаш насилно да ги крштеваме сите муслимани кои ќе ги среќаваме на море, езеро или базен. И во овој случај е истата ситуација: тие немаат волја да го сторат тоа и не веруваат во тоа исто како бебињата. Дали во таков случај се исполнети со Светиот Дух?

(До сите муслимани: не сакам да ве повредам со мојава реплика. Доколку некој муслиман се чувствува навреден го молал нека ми пише во најбрз можен рок за да ја изменам истата.)

maria_magdalena напиша: Можеби грешам, но јас размислувам со своја глава... Се согласувам со крштевка на мало бебе-она што го кажав-за секој случај-а потоа и како возрасен, тоа многу ми се допаѓа како идеја. Реформаторски но и антидогматски, иако своеглаво.

Крштевањето не е принудување на некого да биде член на соодветната религиозна заедница.
Ако се почитува идејата дека секој сам треба да избере кога ќе биде доволно возрасен, што треба до таа возраст? Човек да расте како атеист и да биде воспитуван така? Како ќе се изведе тоа? Родителите ќе молчат пред детето кога ќе почне да поставува прашања?
Ова е погрешно толкување на граѓанските принципи на немешање на црквата и државата. Затоа што тој принцип се однесува на тоа да секој може да напушти одредена верска група и соодветно да се придружи на друга ако посака. Но не се однесува на воспитание, образование, па дури и традиција.

Некаде на темава прочитав коментар кој парафразирано звучеше вака: ,,Децата треба да се крстат, па ако подоцна во животот не поверуваат тогаш добро тоа бањање секако не им наштетило. Ако подоцна поверуваат тоа е одлично за нив и тие ќе си продложат да живеат променето.’’ Па ако вака размислуваме тогаш ајде да им предложиме и на муслиманите да се покрстат зашто којзнае можеби и тие ќе поверуваат еден ден па да не им биде жал што тоа не го сториле навреме.

zidarski напиша: Да, но е состојба која телото ја доживува. Затоа и примерот кој се дава - дека ќе има втора смрт - според мене, поскоро се однесува на тоа дека ќе ја почувствува маката и болката од смртта повторно, а не дека ќе умре духот негов грешен... Имаше пред доста време еден многу добар коментар тука за пеколот - како состојба во која духот ја нема љубовта Божја на себе за цела вечност...

Eh, koj bil da vidi, pa da ni raskaze...

Да, но е состојба која телото ја доживува. Затоа и примерот кој се дава - дека ќе има втора смрт - според мене, поскоро се однесува на тоа дека ќе ја почувствува маката и болката од смртта повторно, а не дека ќе умре духот негов грешен... Имаше пред доста време еден многу добар коментар тука за пеколот - како состојба во која духот ја нема љубовта Божја на себе за цела вечност...

Токму така - наместо вечен живот, добива вечна мака - Огнено Езеро. Никаде не се вели дека ќе им заврши маката со тоа што ќе умрат по втор пат. Ако е така - тогаш целата идеја за пеколот е доста лабава - затоа што оној кој ќе оди во пеколот оди само за миг, додека не умре по втор пат... и потоа...? Ништо?