Носталгија

Ми импонира што те наведов на дискусија со две реченици, но ми се чини дека развиваш сопствени (негативни) тези на основа  на некакви предрасуди, па ми ги лепиш лично, како да се мои.

Не се работи за двете реченици, туку за впечаток за еден генерален став. Сите ние на форумов се читаме меѓусебно и стекнуваме впечаток за некого. Така, да, тоа е мој впечаток од твоите постови. Предрасуди не ни можам да имам, бидејки не те знам, не знам буквално ништо за тебе и не можам ни да претпоставувам. Впечатоткот е базиран на напишаното. Се разбира, се работи за субјективен впечаток, кој , е --- субјективен. А за говорот знаеме дека е извор на недоразбирања(особено кога се однесува на суптилни теми и прашања).

Реков само дека носталгијата е неконструктивна емоција, не дека е неважна, несоодветна или негативна. Носталгијата, како емоција е свртена кон минатото, и по мое мислење не е поконструктивна од тагувањето по девојка со која си раскинал пред петнаесет години. Кај иселениците се манифестира како кочница да се прилагодат во новата средина - оти газот им е тука, а умот во Македонија. 

Да, вистина е дека многу емигранти остануваат да живеат во некој свој свет кој го донеле од земјата од која потекнуваат. И се покажува како проблематично. Но не заборавај дека тоа е многу нормална човечка особина и тоа не е воопшто типично македонски или балкански, туку едноставно - човечки. Ти подобро знаеш како тоа изгледа во САД со кинески кварт, мексикански кварт, еврејски кварт итн и во секој се зборува на „увезениот“ јазик. Затоа германците имаат проблем со интеграција на работничката класа на Турците во Германија која денеска живее останата во времето од 60-тите години од минатиот век (или порано), а интересно е  да се спомнат германците од Русија кои после неколку векови се враќаат во родината но, и тука се странци, бидејки имаат друга историја. И се држат меѓу себе преку --- се разбира, религијата  и разно разни догми на однесување, облекување итн стари 2-3 века (буквално). И тие се остров во  земја која е всушност нивна, матична. (тоа се менонити, или некакви баптисти, огранок на евангелисти)...

Да не ги спомнувам азијатите кои скоро воопшто и не се мешаат со останатото население. Но, кога би живеела јас во Кина или Јапонија, не знам дали би постапувала поинаку. Разликата е едноставно огромна. 

Резултатот е живот што не се живее тука и сега туку во минатото. 

Да, и тоа е еден од главните проблеми на интеграцијата. Но не само со македонците туку воопшто.

Малку се индивидуите кои таквата емоција може да ја свртат во креативна насока, па да створат книга, слика или музика од неа.

Извини за директното обраќање, но за разлика од тебе јас ја дефинирам среќата позитивно. Значи не сум среќен што не сум во МК, туку сум среќен затоа што сум во Канада. Јас сум среќен и успешен таму каде што сум и тоа  го носам со себе. Бев среќен и успешен во ЈУ, МК, САД, а сега и во Канада. Не знам само од каде заклучи дека фрлам дрва и камења по МК, можеби затоа што не сум носталгичен. 

Извинето ти е за „директното“ обраќање , но не знам само од каде па сега ти заклучи дека јас среќата ја дефинирам --- негативно? 

Последниот параграф можам да го сфатам само како предрасуда и некакво клише во кое ги пикаш сите што не се слагаат со тебе.[/QUOTE] 

Не гледам каде гледаш предрасуда. Плус, јас сум тип на човек кој ги сака и почитува разликите во ставовите, мислењата, чувствувањата кај /меѓу луѓето. Јас се прашувам зошто некој кој не си ја сака земјата од кадешто потекнува (не велам дека МК е супер. Јас исто така многу ја критикувам и сум свесна, и налетувам секој пат кога одам таму - на милијарда глупости, нерегуларности од секаков тип, несвесност, итн... но сепак има и многу убави нешта во МК и сега и од минатото и затоа ја сакам.) би комуницирал со македонци на интенет. Тоа за мене е парадокс, неконсеквентност. Но, светот е створен врз база на парадокси, така да, не е чудна нивната појава и на други нивоа. Или, можеби сепак ја сакаш Македонија, ама не сакаш да признаеш?

Изменето од chuchuliga - 12.Октомври.2008 во 12:12