Ваша песна,состав или што било напишано

Колку е убаво да лежиш на земја!

Онака баш на земја, без никаков посредник помеѓу тебе и земјата. Добро, освен ќебе или крпа за плажа, ама никакви лежалки, кревети, душеци, столови...
Ти и земјата, залепени. Ти врз неа како фластер.
Под тебе трева, земја, камчиња, снег... било што од нејзиното набрчкано лице.
Гледаш во небото, во сонцето, во облаците, во ѕвездите и останатите небесни тела...
Пушташ мозок на пасење, мислите ти лутаат по сите страни на светот, низ далечни галаксии и црни дупки...

Си помислуваш, што ако некој во моментов ја исклучи гравитацијата?

И сфаќаш дека не си ни зрно прашинка во споредба со сиот тој бескрај во кој гледаш, колку и да си мислиш дека ти, баш ТИ си центар на Универзумот...

Првиот школски ден, некако по правило секогаш ми е малку постуден од другите, со некое поинакво сонце, пребледено и тоа, како учениче кое тргнува во прво одделение...
Ги гледам низ прозорецот како одат кон училиштето, исчешлани, дотерани, со ранци и ташнички, со најнови чевлиња и шнолички во косите...

Одат, возбудени од првиот школски ден и средбата (прва или повторна) со учителките/учителите...
Одат, брзајќи да си ги видат другарчињата и да си седнат во клупите...
Одат, да си ги видат првите симпатии, со црвени обравчиња од помислата на таа слатка тајна, која си ја знаат само тие и заклучениот споменар...
Одат, спремни за нови палавштини, од кои на учителките им се ежат пресно фарбаните коси...
Одат, да си ги покажат новите алишта, купени за првиот школски ден и да се фрцкаат важно низ школскиот двор...
Одат, да си раскажат кај биле летото, кој колку се исончал и каква белја направил...
Одат, да се описменат, да научат да бројат и да сметаат, да размислуваат со своите главчиња, да стекнат знаење за светот....
Одат, за да се втурнат во тој свет на закони, правила, теореми, аксиоми, дефиниции, норми, идеологии, демагогии, догми...

Одат, а јас ги гледам како му се подаваат на тој свет на уката, за никогаш повторно да не излезат од него, со оние чисти, невини детски срценца, со кои го восприемаат светот чист и нерасипан од мајмунштилаците на возрасните...

ЗРНО ПЕСОК

Единственото тркалезно млечно белило,

скриена школка од зеницата на твојот поглед,

го покажува морското дно на мојата душа…

Единствената миризба на морската шир,

скриена сила во твојата капката пот на моето око,

го покажува сјајот на мојата невиност…

Единствениот твој нежен допир ,

скриен збор во твоите две раце ,

го покажува моето јас,

… само зрно песок !

Изменето од bijonse1 - 24.Април.2014 во 21:20

Не е Анастеа иснспирација за ова,друго е инспирација,ако не ми веруваш види ми фејсбукот,ко зафрканција дојде али испадна добро.

Иначе тоа се стихови од Пабло Неруда 

Само шлаг пена ќе бидеме.
Ни воздух,ни оган,ни вода,туку шлаг пена,
само шлаг пена ќе бидеме и можеби
неколку жолти ракии.

Svoja треба да пишуваш и подолги текстови

i sto ako se pojavi sega,posle pola pat izoden.Samo taka li ,bez nikakva cel mi se provna vo zivotov zapocnat.Se e vo red no neznam koja e celta.A mi go razigra zivotov moj nikakov,mi provna nasmevka na moevo lice odamna nevidena,mi ja otvori dusava mi go pokaza zivotot.Kako son si,postois a te nema vo realnosta,tuka si ,no si skrien.A tanja si ti moja skriena vo dusata,koja ne smee da se zivee,nesmee da ja sonuvam ama te imam i te posakuvam,i ke gi zatvoram ocite tivko vo ovaa temna nojk dodeka lezam stutkana za da mozam podobro da te vidam i osetam .Mi vikas,,Zosto ne,postoi li sansa,ke te vidam li nekogas?,,Velam NE .E togas doaga edno budenje od sonot,vrakanje vo realnosta,i prodolzuvanje ponatmu . I tolku od mene inaku amaterski napisano prostetemi.