ИСЛАМСКАТА РЕЛИГИЈА

Погрешни преводи?

Големата лингвистична збрка која имала катастрофални последици за целиот свет можеби се сведува во 2 главни грешки кои од почетокот не требало да се толерираат. Тоа се преводите на зборовите син (чедо) и Бог (Господар). Во прв поглед зборовите во загради делуваат како синоними, но кога се зборува за Бог, тогаш мало лексичко преиначување може да доведе до катастрофален заклучок дека дека Бог има син, што за Бог е апсолутно неприфатливо. Ќе ви прикажеме една паралела на зборовите на Исусовиот јазик:

Арамејскиот термин РАББ = Господар (англиски=LORD), кој во арапскиот би бил еднаков на РАББ се однесува на Бог, но не стриктно нему. Така на пример, РАББУЛ-БЕЈТ = господар на куќата. Значи, прифатливо би било Исус да се нарече господар, во смисол господин, но не во смисол - Бог. Прифатливо би било Исус, како и сите ние да се наречеме чеда Божји, во смисол – слуги Божји, тие за кои Бог се грижи, и ги сака, но не биолошки синови! Во Библијата во врска со ова има многу пасуси кои велат дека Сите луѓе се Божји синови, па дури и сатаната (пример: Матеј 5:45; Јов 1:6).

Во к*ранот е поинаку. Во него луѓето се нарекуваат слуги Божји, но никаде не се вели дека се синови или чеда, за да не се измешаат поимите, па потоа и верувањето.

Главната причина за до ден-денешното неизјаснување на овие поими стои во тоа што денешната Библија не е во оригиналниот јазик на кој говорел Исус – арамејскиот (или дијалект на хебрејскиот). Овие се главните причини кои доведоа до потребата на религиското освежување што Бог одлучи да го направи со Мухамед (нека е Божјиот мир над него) како последен пратеник, објавувајќи му го к*ранот, Последното Откровение за целото Човештво. Исламот не е затворена религија, наменета за одреден народ или средина, туку последен отворен повик на Бог за секое човечко суштество за да Му се покори само Нему. Исламот го потврди тоа што го кажаа пратениците пред него, но исто така го филтрира од грешките што настанале во меѓувреме и го зајакна со потврда од самиот Бог:

Ние, навистина, ја објавивме Опомената (к*ранот) и Ние, навистина, ќе ја чуваме. (к*ран, 15:9)

Поими
Ислам = потчинување, предавање, покорување, послушност (кон Бога)

Муслиман = тој што е потчинет, послушен, покорен (само кон Бога)

к*ран = Божја Реч, Божјето последно откровение на Законикот за луѓето

Намаз = клањање, посебна дневна молитва кон Бога

Ислам – најстара религија

Исламот не е нова религија. Напротив, тоа е истата религија објавувана на сите поранешни Божји пратеници, како што се Авраам, Мојсеј, Исус или Мухамед. Можеби постои мала промена во нивното именување (Авраам = Ибрахим, Мојсеј = Муса, Исус = Иса), но се работи за истите истканати личности како и во христијанството. Кога муслиманот говори за некоја од овие личности, од почит кон нив додава „алејхис-селам“ или „мир над него“. Исто така, муслиманите се поздравуваат со универзално прифатениот исламски поздрав употребен во к*ранот на арапски „Селам алејкум“ што во превод значи „мир со вас“. Истиот овој поздрав го употребувал Пратеникот Исус (мир над него) како и неговите апостоли.

Nikade vo Biblijata nema da najdete pasus vo koj Bog im veli na lu|eto na prorokot Moj­sej, ili na negovite naslednici, deka nivnata re­ligija e judaizmot, nitu pak na sled­be­ni­cite na Hristos deka nivnata religija e hri­sti­janstvoto. Vsu{nost, „Hristos“ ne e ni ne­govo ime, nitu bilo Isus. Imeto „Hristos“ do­a|a od gr~kiot zbor „Hristos“, {to zna~i „po­ma­zaniot“. Odnosno, „Hristos“ e gr~ki pre­vod od evrejskiot naslov „Mesiah“. Od druga stra­na, pak, imeto „Isus“ e latinizirana verzija od evrejskoto ime „Isau“ (Esau). Poradi po­le­sno razbirawe, }e prodol`am da go imenuvam pro­rokot Isau, mir nad nego, kako Isus. [to se odnesuva na negovata religija, toa e ona na {to gi povikuva{e svoite sledbenici. Isto ka­ko i pratenicite pred nego, i toj gi po­vi­ku­val lu|eto da & se pokorat na voljata na Bog, i gi predupredil da ostanat podaleku od la­`ni­te bogovi na ~ove~kata imaginacija.

Spored Noviot Zavet, toj gi podu~uval svo­ite sledbenici da se molat na sledniov na­~in: „O~e na{, Koj si na nebesata, da se sveti ime­to Tvoe; da dojde carstvoto Tvoe, da bide voljata tvoja, kao na neboto, taka i na zemjata...“ (Luka 11:2)

Koga ko{arkarskata super-yvezda Hakim Olajxuvan posaka da nau~i pove}e za Islamot, toj gi nadmina stereotipite i gi prostudira negovite vistinski pou~uvawa. Ona {to toj go najde e eden nov pogled kon `ivotot i delot koj{to mu be{e potreben za da stane eden od najgolemite igra~i na ovoj sport.

„Vo sportot se sre}ava{ so razli~ni lu|e, koi }e se obidat da te zapla{at na razli~ni na~ini. Dodeka jas edinstveno sakam da igram, i dokolku tie }e se obidat da me zapla{at, na na~in na koj igrata ne treba da se igra, jas }e se obidam da go zajaknam i da go vospostavam mojot stav, taka {to }e imam dobra volja. Ova, vsu{nost, e ubavinata na Islamot, bidej}i sega imam trpenie, imam podobro razbirawe, se oddale~uvam od takvite raboti, taka {to igram poopu{teno, pove}e se zadovoluvam so igrata i sekoja rabota ja stavam vo perspektiva.“           

 Vo sekoj del od Zemjinata topka nao|ame lu|e anga`irani vo nekoja forma na obo`uvawe.

         Da obo`uvame ne{to drugo osven sebesi se ~ini deka e del od na{ata priroda.

Islamot ja gleda ovaa nu`nost, da & se pot~inime na ovaa pogolema mo}, kako su{tinski del na na{ata spiritualnost. 

Molitvata kaj muslimanot e nameneta da razvie eden dlabok, li~en odnos so Bog – Tvorecot.

Se o~ekuva ovoj odnos da vlijae na sekoj aspekt od `ivotot na muslimanot.

Sekoe pole na nastojuvaweto, bilo da e napraveno na li~no ili kolektivno nivo, treba da ja reflektira svesta za Bog.

 Unikatnosta na ovoj na~in na `iveewe e vo toa {to toj ne e baziran na dogma ili na slepo veruvawe.

Muslimanite veruvaat deka dokazite za postoeweto na Bog mo`at da se najdat niz Vselenata, vo istorijata na ~ove{tvoto, kako i vo samiot ~ovek.

Vo Islamot Bog, ili Allah, e neviden, no znacite za Edinstvenoto Vrhovno Bitie, koe nema soparnik, se nasekade.

Allah se opi{uva kako ^uvar i Snabditel na seto ona {to postoi.

Toj e Najmilostiviot, sposoben za neograni~ena  so~uvstvitelnost i milost.

Za muslimanite ni{to vo Vselenata ne mo`e da se sporedi so Semo}niot.

Vo Islamot odnosot pome|u Stvoritelot i tvorbata e neposreden.

Muslimanite neposredno go povikuvaat Bog, vo sekoe vreme, so   cvrsta verba deka Seznajniot slu{a i deka }e im odgovori na molitvite.

Socijalnata i du{evnata svest nikade pojasno ne e opi{ana otkolku tuka:

Ova se narekuva “mesxid”, i nie obi~no go poznavame kako “xamija”.  

Spored na{ite sfa}awa, xamijata bi bila edna kombinacija na mesto za molitva, u~ili{te, mesna zaednica i mesto za sostanoci.

 Vo islamskata istorija golemite kompleksi, univerzitetski objekti, bolnici i biblioteki bile site povrzani zaedno, so xamijata vo centarot, kako seopfaten priod kon duhovnite i svetovnite raboti.

Ovoj priod sega se podr`uva vo mnogu xamii {irum Severna Amerika.

Pove}e od edna milijarda lu|e vo svetot se muslimani.    

Islamot e vo centarot na kolosalniot spektar na zemjite, kulturite, umetnostite i jazicite, no slikite koi pove}eto od nas gi gledaat za Islamot retko ni ja davaat mo`nosta da gi cenime mnogute civilizacii koi vleguvaat vo ramkite na negoviot domen.

Zborot “Islam” na arapski ima pove}e zna~ewa: mir, ~istota, pokoruvawe i poslu{nost.

 Muslimanite go opi{uvaat Islamot kako prifa}awe na nadmo}nosta na voljata na Bog nad svojata sopstvena volja.

Musliman e sekoj koj slobodno ja izvr{uva ovaa svesna obrska kon Bog. 

Dva fakti vo vrska so Islamot vlijaat vrz site nas:

-toa e verata, koja najbrzo se {iri, i

-pridonesot na muslimanite niz istorijata, koj ima potpoln dopir so na~inot na koj{to nie denes `iveeme.