Дали верувате во БОГ?

zbunet напиша: Bog ne e vo crkva, bog ne stava cenovnik. Bog ne im ostavi pravo na popovite da bidat bogati ( solidno situirani ). A idolopoklonstvoto sto bara vo crkva ?

polzavce напиша: Бог не е во црква, велиш. Не си во право......Бог Е во Црквата (без разлика дали мислиш на Црквата како објект-храм Божји или како збир на христови следбеници)

Се извинувам што ви се мешам во муабетот ама сметам дека е апсолутно во право, доколку црквата ја сфаќаме како институција или градба од камен.Бог тоа не е. Бог е струечката љубов, универалниот Дух кој се` прострујува но со ништо од тоа не се идентификува.

Ние сме храмот Божји не зданијата каде додуша евентуално можеме да се собереме со заедничка цел.

polzavce напиша: А зар свештеникот (попот) не треба да јаде, не треба да храни фамилија, да праќа деца на училиште????? Што сме толку себични....како што ти заработуваш вршејќи си ја својата професија, така тоа на попот му е професија и тој од неа треба да остварува егзистенција....за себе и своето семејство...

Исус од Назарет рекол „Следете ме!„
Дали Исус бил теолог(писмопознавач)? Дали Исус примал плата за своите проповеди, исцелувања и чуда? Не. Тој бил едноставен човек од народот кој изучил занает и живеел од него, а не од својата божествена служба.

polzavce напиша: А арамиите кои цела држава ограбија...никој не ги спомнува....Или според тебе, Бог ним (на арамиите) им даде да бидат богати, а не на поповите

Неретко тие соработуваат едни со други. Догмите ги држат луѓето слепи за да не го гледаат грабежот што го прават државите.

А, збунет, збунет.....баш си се збунил сега....

- Бог не е во црква, велиш. Не си во право......Бог Е во Црквата (без разлика дали мислиш на Црквата како објект-храм Божји или како збир на христови следбеници)

- Бог не става ценовник, велиш. Во право си. Мислиш на цените во црковните храмови....луѓе ги одредуваат тие цени. А зар свештеникот (попот) не треба да јаде, не треба да храни фамилија, да праќа деца на училиште????? Што сме толку себични....како што ти заработуваш вршејќи си ја својата професија, така тоа на попот му е професија и тој од неа треба да остварува егзистенција....за себе и своето семејство...

- Бог не им остави право на поповите да бидат богати (солидно ситуирани), велиш. А ти мислиш дека Бог ќе проценува според тоа кој колкаво богатство имал на земјата.....НЕЕЕЕЕЕЕ...Ќе проценува по еден друг вид богатство...духовно....За поповите не се замарај...тие еден ден самите ќе се појават пред Бога и ќе им биде судено.....Зошто баш поповите ни се трн во око....ни крадат, ни земаат туѓо, ни прават криминал.....и нивното богатство ни смета.....А арамиите кои цела држава ограбија...никој не ги спомнува....Или според тебе, Бог ним (на арамиите) им даде да бидат богати, а не на поповите

- А идолопоклонството што бара во црква?, велиш?.......Ништо не бара....просто..во црковниот храм нема идолопоклонство...некои работи не ти се разјасниле...имаш вакви теми, ако навистина си заинтересиран да ги разјасниш...прочитај ги..постари се...но секогаш актуелни....

Ако се сомнева човек во Божјото постоење, а оди на Црква, ќе го најде Бог и нема повеќе да се сомнева, а вербата дека е во сомнежот, тоа е само голема лага на сатаната, верата е чиста...

Еве дечки да не излезе дека бегам. Текстов ќе го пастирам само иако е на англиски, немам време да го преведам. Се надевам дека нема да има проблеми околу тоа. Но, сега баш колоквиумска сесија е па немам време за преведување. Ако има потреба ќе го сторам тоа подоцна.


Question: "Is there an argument for the existence of God?"

Answer: The question of whether there is a conclusive argument for the existence of God has been debated down through history, with exceedingly intelligent people taking both sides of the dispute. In recent times, arguments against the possibility of God’s existence have taken on a militant spirit that accuses anyone daring to believe in God as being delusional and irrational. Karl Marx asserted that anyone believing in God must have a mental disorder that caused invalid thinking. The psychiatrist Sigmund Freud wrote that a person who believed in a Creator God was delusional and only held their beliefs due to a ‘wish fulfillment’ factor that produced what Freud considered to be their unjustifiable position. The philosopher Frederick Nietzsche bluntly said that faith equates to not wanting to know what is true. The voices of these three figures from history (along with others) are simply now parroted by a new generation of atheists who claim that a belief in God is intellectually unwarranted.

Is this truly the case? Is belief in God a rationally unacceptable position to hold? Is there a logical and reasonable argument for the existence of God? Outside of referencing the Bible, can a case for the existence of God be made that refutes the positions of both the old and new atheists and gives sufficient warrant for believing in a Creator? The answer is yes it can. Moreover, in demonstrating the validity of an argument for the existence of God, the case for atheism is shown to be intellectually weak.

To make an argument for the existence of God, we must start by asking the right questions. And where to begin is with the most basic metaphysical question: “Why do we have something rather than nothing at all?” This is the basic question of existence—why are we here; why is the earth here; why is the universe here rather than nothing? Commenting on this point, one theologian has said, “In one sense man does not ask the question about God, his very existence raises the question about God.”

In considering this question, there are four possible answers to why we have something rather than nothing at all:

1. Reality is an illusion.
2. Reality is/was self-created.
3. Reality is self-existent (eternal).
4. Reality was created by something that is self-existent.

So, which is the most plausible solution? Let’s being with reality being simply an illusion, which is what a number of eastern religions believe. This option was ruled out centuries ago by the philosopher Rene Descartes who is famous for the statement, “I think, therefore I am.” Descartes, a mathematician, argued that if he is thinking then he must ‘be.’ In other words, “I think, therefore I am not an illusion.” Illusions require something experiencing the illusion, and moreover, you cannot doubt the existence of yourself without proving your existence; it is a self-defeating argument. So the possibility of reality being an Illusion is eliminated.

Next is the option of reality being self-created. When you study philosophy, you learn that there are things called ‘analytically false’ statements, which means they are false by definition. The possibility of reality being self-created is one of those types of statements for the simple reason that something cannot be prior to itself. If you created yourself, then you must have existed prior to you creating yourself, but that simply cannot be. In evolution this is sometimes referred to as ‘spontaneous generation’—something coming from nothing—a position that few, if any, reasonable people hold to anymore simply because you cannot get something from nothing. Even the atheist David Hume said, “I never asserted so absurd a proposition as that anything might arise without a cause.” This being the case, the alternative of reality being self-created is ruled out.

Now we are left with only two choices—an eternal reality or reality being created by something that is eternal: an eternal universe or an eternal Creator. The 18th century theologian Jonathan Edwards summed up the crossroads we have now come to this way:

• Something exists.
• Nothing cannot create something.
• Therefore, a necessary and eternal ‘something’ exists.

Notice that you must go back to an eternal ‘something.’ The atheist who derides the believer in God for believing in an eternal Creator must turn around and embrace an eternal universe; it is the only other door they can choose. But the question now is: where does the evidence lead? Does the evidence point to matter before mind or Mind before matter?

To date, all key scientific and philosophical evidence points away from an eternal universe and toward an eternal Creator. From a scientific standpoint, honest scientists admit the universe had a beginning, and whatever has a beginning is not eternal. In other words, whatever has a beginning has a cause, and if the universe had a beginning, it had a cause. The fact that the universe had a beginning is underscored by evidence such as the second law of thermodynamics, the radiation echo of the big bang discovered in the early 1900’s, the fact that the universe is expanding and can be traced back to a singular beginning, and Einstein’s theory of relativity. All prove the universe is not eternal.

Further, the laws that surround causation speak against the universe being the ultimate cause of all we know for this simple fact: an effect must resemble its cause. This being true, no atheist can explain how an impersonal, purposeless, meaningless, and amoral universe accidentally created beings (us) who are full of personality and obsessed with purpose, meaning, and morals. Such a thing, from a causation standpoint, completely refutes the idea of a natural universe birthing everything that exists. So in the end, the concept of an eternal universe is eliminated.

Philosopher J. S. Mill (not a Christian) summed up where we have now come to this way: “It is self-evident that only Mind can create mind.” The only rational and reasonable conclusion is that an eternal Creator is the one who is responsible for reality as we know it. Or to put it in a logical set of statements:

• Something exists.
• You do not get something from nothing.
• Therefore a necessary and eternal ‘something’ exists.
• The only two options are an eternal universe and an eternal Creator.
• Science and philosophy have disproven the concept of an eternal universe.
• Therefore, an eternal Creator exists

Former atheist Lee Strobel, who arrived at this end result many years ago, has commented: “Essentially, I realized that to stay an atheist, I would have to believe that nothing produces everything; non-life produces life; randomness produces fine-tuning; chaos produces information; unconsciousness produces consciousness; and non-reason produces reason. Those leaps of faith were simply too big for me to take, especially in light of the affirmative case for God's existence … In other words, in my assessment the Christian worldview accounted for the totality of the evidence much better than the atheistic worldview.”

But the next question we must tackle is this: If an eternal Creator exists (and we have shown that He does), what kind of Creator is He? Can we infer things about Him from what He created? In other words, can we understand the cause by its effects? The answer to this is yes, we can, with the following characteristics being surmised:

• He must be supernatural in nature (as He created time and space).
• He must be powerful (incredibly).
• He must be eternal (self-existent).
• He must be omnipresent (He created space and is not limited by it).
• He must be timeless and changeless (He created time).
• He must be immaterial because He transcends space/physical.
• He must be personal (the impersonal cannot create personality).
• He must be infinite and singular as you cannot have two infinites.
• He must be diverse yet have unity as unity and diversity exist in nature.
• He must be intelligent (supremely). Only cognitive being can produce cognitive being.
• He must be purposeful as He deliberately created everything.
• He must be moral (no moral law can be had without a giver).
• He must be caring (or no moral laws would have been given).

These things being true, we now ask if any religion in the world describes such a Creator. The answer to this is yes: the God of the Bible fits this profile perfectly. He is supernatural (Genesis 1:1), powerful (Jeremiah 32:17), eternal (Psalm 90:2), omnipresent (Psalm 139:7), timeless/changeless (Malachi 3:6), immaterial (John 5:24), personal (Genesis 3:9), necessary (Colossians 1:17), infinite/singular (Jeremiah 23:24, Deuteronomy 6:4), diverse yet with unity (Matthew 28:19), intelligent (Psalm 147:4-5), purposeful (Jeremiah 29:11), moral (Daniel 9:14), and caring (1 Peter 5:6-7).

One last subject to address on the matter of God’s existence is the matter of how justifiable the atheist’s position actually is. Since the atheist asserts the believer’s position is unsound, it is only reasonable to turn the question around and aim it squarely back at him. The first thing to understand is that the claim the atheist makes—‘no god’ which is that ‘atheist’ means—is an untenable position to hold from a philosophical standpoint. As legal scholar and philosopher Mortimer Adler says, “An affirmative existential proposition can be proved, but a negative existential proposition—one that denies the existence of something—cannot be proved.” For example, someone may claim that a red eagle exists and someone else may assert that red eagles do not exist. The former only needs to find a single red eagle to prove his assertion. But the latter must comb the entire universe and literally be in every place at once to ensure they have not missed a red eagle somewhere and at som e time, which is impossible to do. This is why intellectual honest atheists will admit they cannot prove God does not exist.

Next, it is important to understand the issue that surrounds the seriousness of truth claims that are made and amount of evidence required to warrant certain conclusions. For example, if someone puts two containers of lemonade in front of you and says that one may be more tart than the other, since the consequences of getting the more tart drink would not be serious, you would not require a large amount of evidence in order to make your choice. However, if to one cup the host added sweetener but to the other he introduced rat poison, then you would want to have quite a bit of evidence before you made your choice.

This is where a person sits when deciding between atheism and belief in God. Since belief in atheism could possibly result in irreparable and eternal consequences, it would seem that the atheist should be mandated to produce weighty and overriding evidence to support their position, but they cannot. Atheism simply cannot meet the test for evidence for the seriousness of the charge it makes. Instead, the atheist and those whom they convince of their position slide into eternity with their fingers crossed and hope they do not find the unpleasant truth that eternity does indeed exist and that such a place is an awfully long time to be wrong. As Mortimer Adler says, “More consequences for life and action follow from the affirmation or denial of God than from any other basic question.”

So does belief in God have intellectual warrant? Is there a rational, logical, and reasonable argument for the existence of God? Absolutely. While atheists such as Freud claim that those believing in God have a wish fulfillment desire, perhaps it is Freud and his followers who actually suffer from wish fulfillment: the hope and wish that there is no God, no accountability, and therefore no judgment. But refuting Freud is the God of the Bible who affirms His existence and the fact that a judgment is indeed coming for those who know within themselves the truth that He exists but suppress that truth (Romans 1:20). But for those who respond to the evidence that a Creator does indeed exist, He offers the way of salvation that has been accomplished through His Son, Jesus Christ: "Yet to all who received him, to those who believed in his name, he gave the right to become children of God—children born not of natural descent, nor of human decision or a husband's will, but born of God" (John 1:12-13).

Златник,сметам дека идејта дека треба првин да се разграничи што се подразбира под поимот Бог е неопходна за понатамошна дискусија за ваква или слична тема.
Реално гледано под овој термин има многу разновидни сфаќања.
Од деистичкиот творец кој се повлекол таму некаде уџум,па послем како безлична енергија до Христијанското сфаќање како Личност.
Не би го Бог нарекол едноставно суштество зашто тоа алудира,барем според за мене на творение,т.с на несвесен жив облик нешто како трева или свесен но неразумен облик на творение,на пример коњ.
Деистичкиот бог многу убаво се уклопува во "религиозното толкување"на биг бенот теоријата.
Овој деистички бог пак на овој или оној начин се смета за некаква си свесна личност но истотака популарен е и теоријта за богот-енергија.
Овој бог е пак безличен,така ако е таков навистина станува дискутабилно дали воопшто има потреба да се почитува таков бог?!
Но како што вели псалмопеецот Еден е Бог,а сите други богови на безбожниците се бесови.Дури и псалмопеецот ги удостојува тоа другите богови со личност(каква таква но сепак личност) додека модерниот атеист и тие ги обезличува.Така да нашите земни и рационални шпекулации за Бог воопшто не го намалуваат постоењето на Бог како Личност.
Е сега логички доаѓа прашањето од каде пак сега вие христијаните сте толку убедени во ова?
Епа христијанството(на старозаветниот израил и на новозаветниот народ божји)е вера на ОТКРОВЕНИЕТО.
Значи не седнале некои чичковци таму во палестина пред незнам колку милениуми и си дале задача ај сега да си направиме Бог,туку тој исто невидлив и неспознатлив БОГ МУ СЕ ОТКРИЛ НА СВОЈОТ ИЗБРАН НАРОД.Затоа и велиме дека нашата вера е верата на откровението.Значи Тој Бог ни има кажано се што ние треба и можеме да сфатиме и разбереме со начиот ограничен ум.
Веруја златник и ние цел живот се трудиме и учиме како да го разбереме Бог и неговото откровение.Навистина им е лесно на хиндусите кои ќе си земат камен ,ќе го исклесаат и ете им бог!
Првиот дел од твоето второ прашање е ок само ако се земе во предвид дека постои богот на деистите или неличносниот бог-енергија.
Сепак ние христијаните не признаваме две вистини така да според нас НЕМА ТАКВИ БОГОВИ.И следствено дискусијата за нив би била од типот што би било кога би било.(А никад тоа/тие не биле и нема ни да бидат).
Сега што да праиме ние христијаните такви сме:нетолерантни за други вистини и богови.
Сепак за воља на вистинат не би ги ставил научниците во исти кош со атеистите и антитеистите.И мислам дека реално гледано научниците како фела никогаш не може да се стават во едниот или другиот "табор" зашто и кај нив има верници и неверници.Додека докажувањето не е желба на верниците туку на атеистите.Ја како верник не се чуствувам никава желба да ги убедувам луѓето дека Бог постои.Тоа што некои од атеистите горат од желба да нема Бог е нивна работа и нивно право да ВЕРУВААТ во тоа.
Како беше она....кој многу се труди некој да убеди во нешто значи дека се сомнева во тоа или во случај на атеистите би било да се осигурат дека Бог не постои,не за друго туку за секој случај.


Изменето од ahmar1 - 02.Јуни.2009 во 10:52

Za zhal, religijata ja pretochija vo dogma.

Od beskompromisen, dosleden i temelen princip za otkrivanje na vistinata, religijata so vreme ja napravija beskompromisen branitel na dogmata.