Ваша песна,состав или што било напишано

dali ima nesto vredno vo nasiot zivot?
dali e ova son ili pak navistina go dozivuvame ova?
ljubov?
Koga sonceto ke se zaljubi vo mesecinata
koga neboto i zemjata ke se spojat
ni togas nema da znaeme sto e toa ljubov
ziveeme vo svet poln so lagi
kade sto ljubovta e samo zbor
kade sto zborot te sakam e samo edna navika
Zasto se kolneme vo isus deka ke bideme verni?
deka nema da vrsime preljuba
deka ke bideme do krajot na zivotot zaedno
zasto sami se lazeme?
Brak,dokument so obicen potpis
Svet so mnogu lagi
so mnogu licemernost
bez razlika sto i da napravime nikogas nema da bide dobro
nikogas nema da bide kako sto sme sonuvale
Zarem tolku e vreden ovoj zivot?
ili nie neznaeme da go ziveeme kako sto treba
Zasto gospod gi zima onie sto se najdobri
onie sto gi sakame
zasto ne tera da patime tolku
taka bilo pisano ili pak nie si go pisuvame toa
postojat milion prasanja vo vrska so zivotot
no i milion odgovori
koj sto nikogas nema da gi doznaeme.......

Zivot-son ili realnost?

ziveeme da si gi ostvarime sonistata. nekogas i premnogu sonuvame. no nekogas i koga javeto ne e taka loso....posakuvame nesto podobro ..da ni se sluci nekoj son sto odamna mu go posakuvame ostvaruvanjeto....no toj son so samoto ostvaruvanje moze da ...go narusi i izmeni javeto....nekogas vredi da se otkazes od svoite sonista....za da ostanes vo mirnoto jave...iako toa ne znaci da ne bides avanturist....

Ниеден збор не е вечен
делата се такви
а ние сме такви засекогаш
поинакви
со зборови играме
додека низот продолжува
споени и сплотени ко еден
непоколебливи
иако личиме на пеперутки
никогаш не се одалечуваме
од она што не врзува
ова не е љубов
на гранитен столб личи
но многу е посилен
нема мисла или збор
кој не потсетува на нас
не постои ништо друго
само ние сме
тишина е
насмевки шушкаат
кон бакнеж се стремат.

Како на почетокот
има време
на потегот на другиот се чекаше
по некоја пауза проучувачка
по некоја чаша вино
никако две
веќе опиени бевме
со сменети бои на очи
еден од друг превземени
како книга кога се чита
со главниот лик соживеани
наша приказна правиме
ништо не запишуваме
ќе се каеме
ремек дело пропуштаме
мислиме ќе запаметиме
сега е така
со во себе страв
дека може ќе заборавиме.

Vo nokta temna, edna vrba place.

Не е сонце тоа што свети
ти си
не е солзата најчиста
ти си
тивкиот ветер не умее да допре
како ти што умееш
снегулката не е така нежна
каква си ти.
Нема таков возвишен збор
кој би можел да те опише
нема понезаслужена награда
од таа мене што ми припадна
нека е случајна
како лопов ќе ја премолчам
и сите права на тебе
ќе ги присвојам.

Не престанувам
иако раката млитаво ми виси
гледам во една точка
не престанувам
но ништо не е
само чекам уморот
од мене да се измори
за оној што бев
повторно да се ослободи
иако ми вели дека залудно би било
како пајакот во кошот
пајажина кој плете
за наутро исчистен да биде
може знае, може и не,
дека наместо да лови
уловен ќе биде
но сепак не престанува,
иако ме прашува
дали знам каде се наоѓам
пред да помислам нешто да побарам.
Само за тебе молчи
не се противи
само подзамижува
заради светлината која ја имаш
во мојата свест
единствена причина
да се исправам и станам
зачекорам
знаејќи што барам.