Поуки од Светите Отци

„Не барајте ништо друго од Господ на славата освен да биде милостив спрема вас. Барајќи ја таа милост барајте ја со смирено срце, со умиление, и од утро до вечер повикувајте, а ако е возможно правете го тоа и во текот на целата ноќ: ’Господи Исусе Христе. помилуј ме!’, и присилувајте го вашиот ум да го прави ова сè до часот на вашата смрт.“ (Свети Јован Златоуст)

Mnogu ubavo objasneto od starec Kleopa, onoj koj edvaj imal 4-to oddelenie zavrseno, a imal mudrost kako za doktor na teoloski nauki.[:)

Starec Kleopa za Molitvata (na angliski) ]

„Милостив Господи, дај им ја Твојата благодат на сите народи на земјата за да Те познаат, оти без Твојот Свет Дух човек не може да Те познае, ниту да ја разбере Твојата љубов.

Господи, прати ни го Твојот Свет Дух, оти Ти и сè Твое се познава само преку Светиот Дух, Кого во почетокот Си му го дал на Адам, а после на светите пророци, и потоа и нам христијаните.

Дај им Господи на сите Твои народи, да ја разберат Твојата љубов и сладоста на Светиот Дух, да ја заборават земната мака, да го остават сето она што е лошо, со љубов да се прилепат кон Тебе, и да живеат во мир, творејќи ја Твојата волја во слава Твоја“. (свети Силуан Атонски)

Свети Јосиф Исихастот:
Послушанието во себе содржи сѐ. Христос во секој миг ќе ти плете венци. Но, за да се развива внатрешниот човек, за да се смират страстите и за да се расцвета плодот на твоите добри дела, потребно е сѐ да прати постојана и непрестајна умна молитва. Кога работиш, со усните или со умот непрестајно кажувај ја молитвата. Кога непрестајно ќе ја изговараш со усните, умот ќе се навикне да ја изговара со внатрешното слово. Потоа, пак, умот ќе ја спушти во срцето, а тоа што понатаму се случува е напор и дело на трезвеноумието: тоа значи дека умот со присилба се задржува таму чист и без облик, внимавајќи единствено на кружното движење на молитвата внатре во срцето преку вдишувањето и издишувањето.  Бидејќи умот не успева да вообличи ниту една помисла на расеаност, со текот на времето се очистува со благодатта на молитвата. Повеќе не наоѓа задоволство во злите сеќавања и не сака да остане потполно беспослен. Напротив, целиот е разгорен од сеќавањето на Божественото Име и од љубовта кон Спасителот Христос.

Свети Симеон Нов Богослов

Оној којшто многу страда во срцето свое кога го срамотат и го нажалуваат, од ова нека познае дека внатре во себе ја носи древната змија. Според тоа, ако трпи молчејќи или ако одговори со многу смирение, ќе ја расслаби и ќе ја направи немоќна онаа змија. Ако пак, одговара со горчина и ако зборува дрско, ќе ѝ овозможи да излее отров во неговото срце и миговно да ја разјаде неговата внатрешност, така што оваа змија од ден на ден станувајќи со тоа сѐ посилна, ќе ги направи свој плен доброто расположение и силата на неговата несреќна душа, и тогаш таквиот човек ќе почне да живее за гревот и наполно ќе умре за праведноста.





Изменето од Опитен - 20.Октомври.2008 во 10:16

Стево - разликувај поуки од обраќање до народот и не спамирај непотребно.

„Кој се моли се просветлува, додека оној што не се моли се помрачува. Молитвата е дарител на Божествената светлина. Од таа причина, секој што се моли е наполно просветлен и Духот Божји престојува во него. Ако ни пристапат потиштеноста, небрежноста, унинието - да се молиме со страв, со болка и голема будност на умот и во истиот час со благодатта Божја ќе го доживееме чудото на утехата и радоста. Невозможно е оној што се моли да биде злобен кон некого или да одбие да прости некое согрешение. Сè се претвара во пепел кога ќе се пристапи кон огнот на Исусовата молитва.“ (Старец Ефрем Филотејски)