Македонска Етнологија

чоли напиша: ... Василко Икономов во учебната 1892/93 година, од страна на егзархиската Бугарска црковна општина Дебар, бил известен дека е исклучен од учителската должност во селото заради, како што било наведено:„неисполнување на својата должност“, а имено, по инспекција што била направена во лазороското училиште, од страна на бугарски контролори, се открило дека предавањата се извршувале на мијачко наречје, а не на бугарски јазик како што барала Егзархијата и за што Василко Икономов, примал плата. Од тоа може да се види односот на Василко кон пропагандите кои во тоа време станувале сé пожестоки. Останувајќи без работа, тој отишол во Софија... -- Што не ти е јасно? Просто човекот не можел да говори добре на литературен език и зато е карал на "локален диалект". Да не мислиш, што лебот не му е бил скап - имал е 10 деца и болна жена. Да се правиш на херој ич не е врвело. Просто некој му е спретнал интрига и е бил уволнен. Ништо ново под сонцето...

Во ред. Имаме извор кој целосно те демантира. Ти продолжи да си измислуваш. Секој што е паметен ќе си прочита и ќе си направи извод. Твоите „теории“ тешко дека некој ќе ги голтне.

Да продолжиме со темата, дискусијата за овој човек е исцрпена со малкуте извори што ни се презентирани и прилично е јасна ситуацијата.

mungos80 напиша: Каснакоски напиша: Народни умотворенија, Марко Цепенков http://www.promacedonia.org/bmark/cepenkov/1892/gal/index.html Марко Цепенков е македонски етнолог

Точно.. записал е приказната за Силjан штркот... Пријтно четене.

Марко Цепенков

Марко Костов Цепенков (1829 - 1920) е најголем собирач на македонски народни умотворби.
Роден е во Прилеп 1829. година, во мошне бедно семејство, кое води потекло од прилепското село Ореовец. Заради тешката материјална состојба, основно образование учел само една година, а потоа продолжил да го учи терзискиот занает. Во периодот 1856-57 почнал да собира народни умотворби, поттикнат од, како што самиот вели, Димитар Миладинов.
Од сите собирачи на македонското народно творештво, Марко Цепенков има временски најдолга запишувачка практика - повеќе од 40 години собирал народни умотворби. Освен тоа, за разлика од другите најистакнати собирачи на македонските народни умотворби - браќата Миладиновци, Кузман Шапкарев, Стефан Верковиќ, кои во својот фонд собрани фолклорни материјали имаат и такви што ги добиле од други запишувачи, Марко Цепенков лично самиот ги запишал своите фолклорни и етнолошки материјали. И по вкупниот фонд на собраните народни умотворби, како и по жанровската разновидност на собраните фолклорни материјали, Марко Цепенков е најзначајниот собирач на македонските народни умотворби. Во вкупниот број на публикувани и непубликувани негови дела можат да се набројат повеќе од 5500 пословици и поговорки, 800 приказни, 150 песни, 100 гатанки, 400 верувања и клетви, 300 благослови, 350 баења, 2900 соништа и нивни толкувања, 70 детски игри, јазичен и етнолошки материјал (речник, тајни јазици, описи на занаети, обичаи, обреди, реквизити од домашниот материјален живот и народната аргономија и сл.). Своите запишани фолклорни и етнолошки материјали Марко Цепенков ги собрал претежно од Прилеп и неговата околина, но и од Битолско, Скопско, Штипско, Велешко и Дебарско. Соодветно на обемниот фонд собрани народни умотворби, голем е и бројот на интерпретаторите од кои Цепенков ги слушал и запишувал своите фолклорни материјали.
Изнемоштен, напуштен, заборавен, во крајна беда, Марко Цепенков умрел на 29 декември 1920. година во Софија, каде што е и погребан.

Каснакоски напиша: Народни умотворенија, Марко Цепенков http://www.promacedonia.org/bmark/cepenkov/1892/gal/index.html

Марко Цепенков е македонски етнолог