Ваша песна,состав или што било напишано

tedi4ka напиша: lele pesnavaaaaa......mnogu e ubava koj i da ja napisal edno golemo BRAVOOO

drago mi jet sco vi se bendisva pozrav i do marsalo

blagorodna напиша: jesen jet vecerva tikva ti ispekov i sveci zapaliv miskajlii i najubajte podveci i oblekov i najskp parfen turiv i cekav cekav i pa cekav cekav i cekav cekav a ti ne dojde pusta da ostanit tikvata i svecite da iskapa i parfemo da izvetrejt i podvezicite da se iskina koaj tebe te nemet pri mene da dojdes tikva ko dukat da jadis i snga da mi mirisas...

Сама...
Како да гледам еден ист филм милион пати... Мојот ум-како празен автопат со почеток и крај во недоглед. Со мисли слични на студената магла наутро, талкаат.. и сами незнаат каде одат. Се чуствувам изгубено,тажно,гневно... Бесот се повеќе ми се шири низ телото, како отров ми тече низ вените, не можам да ги конторлирам емоциите. Дознав дека повторно си со неа. Веднаш ме обвзема болка! Не.. всушност немам никакво чувство! Среќна сум само поради тоа што има некој што те сака,кој ти го храни срцето,со кој ги делиш своите соништа,некој на кој му ја даваш твојата љубов. А јас сум сама. Не ме напуштија. Сама сум во душата и срцето. Сама сум во овие минути после полноќ. Сама сум во очите на оние кои сакаат да ги соберат остатоците од рушевините на мојата среќа. Како прескапа музичка кутија со преубава надворешност, а празна структура. Од мене излегува песна која сите сакаат да ја чујат, но не е онаа која мене ми треба, не е онаа која ме исполнува и ме прави среќна. Токму така се чувствувам-како празна музичка кутија, на која само прашање на време е кога ќе се ислуша и последната нота, кога ќе прекине музиката и веќе никој нема да сака да ја избрише прашината која ќе и се насобере. Утре ме чека уште една разделба, уште едно болно „збогум“ од личноста која ми значи. И знам дека ќе се трудам да ги задржам солзите, ќе се убедувам дека сум силна и на момент ќе се натерам да верувам во тоа. Среќата од мене исчесзнува, во мене умира сé и на крајот од денот пак се враќам на истото... сама во студената соба, во дружба со четирите ѕида, придружувана од придушениот звук на капките дожд кои се лијат на стаклото од прозорот. Плачам. И нема да биде прв пат ниту пак последен. Ќе ме опфати носталгија за минатото, за сите спомени кои болат повеќе од сегашноста, за сите личности кои ми недостигаат, кои се последните делови од сложувалката на мојата животна радост, оние кои ме комплетираат. Повторно ќе почне таа агонија која ќе ми ја донесе депресијата, која инаку е кратка и многу ефикасна во своето делување. Повторно ќе барам утеха во твојата прегратка. Ќе дојде момент кога ќе престанам да плачам, кога веќе очиве ќе останат без солзи, фазата кога ќе ме повредат до таа граница кога веќе нема да имам сила ниту да плачам. Тогаш останувам само јас и празнината во мене. Ми снемува инспирација. Останувам сама со празните мисли кои талкаат на бесконечниот автопат од скршени соништа, скриената потреба за љубов и последната солза која веќе го завршила нејзиниот пат, тркалајќи се по мојот топол образ. Се што сакам во овој момент е ова да престане. Да се врати времето кога се смеев од сé срце, кога сакав вистински, да ја излечам душава. Да ги избришам сите лоши сеќавања, сите средби со погрешни луѓе во погрешно време и на погрешно место, сите дупки во срцево кои нема кој да ги пополни... И покрај сé, во некој дел од мене сé уште го чувам тоа мало зрно надеж дека утрешниот сончев зрак можеби ќе блесне накај мене, ќе го затопли моево срце и ќе го донесе подобриот ден. Надеж дека утрешниот ден ќе биде среќен исполнет со смеа и радост, а не со тага и солзи. Вечерашниов дожд ќе ги измие трагите кои ги оставивме кога за последен пат те видов. Но сепак нема да го избрише трагот во моето срце, сеќавањето кога ме напушти. И покрај пулсот, моето срце престана да чука...

хм...пак раскрсница...
последна проверка пред да се решам која страна да ја изберам овој пат...
...сметките се сумирани...хаосот во главата-тука,грутката на душата-тука,ранецот полн со сеќавања,карминот натокмен на уста,чевлите во рака...
спремна сум да зачекорам кон провалијата...
to be or not to be....излитена фраза која ме мачи подолго време.
ми рече-само напред,среќата ги следи храбрите...но ти направи еден голем превид,јас воопшто не бев храбра...тоа само мојот„кинески ѕид“те прелагал.
внатрешноста е сосем поинаква...сосем...сосем поинаква...
моите желби се граничат со лудило,со нескромност...ќе ја дофатам ли подадената сламка?
велиш-
ајде тргни се од летаргијата,не те сакам таква...алооооо...намонтирај ја насмевката и доаѓај на кафе...утре ќе мислиме на другото....
и знаеш што...жал ми е што моите непроспиени ноќи ти ги препишав тебе...






Изменето од Andjelina - 28.Ноември.2009 во 01:19

Jas sum zenskiot Don Zuan
Ve ljubam kako posakam..
Jas sum del od Kazanova
Ve izluduvam do beskraj.

Krevam race od minatoto
I celosno se menuvam za vo idnina.
Nema ni da prepoznaes, menlivost
Dur da trepnes, i veke ke nemam
Nikakva dopirna tocka ..

Samo imeto ke ostane
i nekoi stari sliki za sekjavanje.
I ova ke go nema.
Ne zbori, molci....

Ajde, najdi mi NZS

Sakam koga mislite deka ve sakam.
I ti vo crnoto, i ti vo plavoto, i toj visokiot, i toj razgoleniot....
Samo mislete deka iskreno ve sakam.
A jas ke ve sakam na onoj nacin na koj
poveke bi ve potcenile do zaborav.
Se drugo e bas...gola voda.

Bilo kako da ne bilo
Edno vreme idno vo koe jas i ti sedime vo pregratkite na naseto minato
Na agolot od prodavnicata za starini sedese eden beskuknik...
Negovoto lice bese isto tolku izguzvano kako i vesnikot koj bese pokrivka negova
Imase milo lice i te naterav da zastaneme...
Kutese so skameneto lice,a mirisase na sinokesnata pijanka
Sednav do nego skrs noze,a tvoeto lice bese zbuneto...
Kolku si sreken?-me prasa
Go gledav vo negovite zeleni oci i nemozev da odgovoram...
Se nasmevna,a vo ustata imase nekolku zabi...
Devojkata se srami od nejzinata malenkost?-pak toj...
Ne!-rekov
Konecno ja otvoriv ustata...
Zosto si ovde,a ne tamu kaj so bese?-prasav
Zarem moze nesto da ti pokaze kade sum bil?-mi go vrati prasanjeto
Ja podigna glavata,ocite mu svetea...

JAS SUM TOA STO SI TI
JAS SUM SREKEN SO SVOETO SISE EVTINO VINO....KAKO DA IMA NEKOE POUBAVO
ZIVEJ VO SVOJOT UDOBEN STAN SO MNOGU SIROMASTIJA-mi rece beskuknikot

KOLKU BESE SREKEN!!!