Ваша песна,состав или што било напишано

Первертирана бајка

Природен си како јаболко.
Го сакам твојот грев.
И црв.
Секогаш ми даваш задоволства.
До врв.
Особено кога по напорен ден полн со негативци
Се спојуваме
Јас цимет
Ти јаболка.
До болка.
Си ја штрудлираме ноќта.
Добро е кога можеш задоволството
во готвење да го претопиш.
Не сум Снежана, тоа заклучивме.
Така да..
Кралски правеното јаболко = Ти.
Е мевлем за моите потреби.

Природен си како јаболко.
И кога ќе те пресечам.
Има во тебе форми.
Што ми го закиселуваат непцето
кога денот е полн со блажени лажни насмевки.
Ти си освестувањето.
Си ја штрудлираме утрината.
Свиткани во ролна од ќебиња.
А шеќер во прав ни се...
Соништата.

Prekrasno e custvoto...


Prekrasno e custvoto koga ke pomilslam na tebe :)
Prekrasno e custvoto i koga ke se razbudam gushkajki ja pernicata sonuvajki te tebe (sram da mi e :P )
Prekrasno e custvoto koga i vo son se smeshkam poradi tebe
Prekrasno e custvoto i koga ne si do mene...
Ednostavno...prekrasno e custvoto da sum zaljubena vo tebe :))))

mijauuuuuuuuuuu 

mrzla напиша: Онака без сила, погледнувам во длабочината на твоите очи но ти не го разбираш погледот мој се припвам на твоите гради, барам утеха,смеа, некој збор ми иде солза.... И како да добијам било што кога не знаеш кои мисли се борат во мене, Чуствувам подлабока празнина, ми поминува тешка врелина, длабоко дишам како возбудена. Додека ти имаш жар,сила поминуваш со рацете низ мене и бараш да си во мене...... а јас те гушкам посилно и посилно, за барем малку да ми олесни а ти продолжуваш со мисла, дека сакам да те имам

само ќе се повторам

ех...кога само ќе помислам...
тајните улички низ мојот град,месечината која  се насмевнува само за мене,две голтки кока кола ,коцка чоколадо скришно тутната во џеб,украден бакнеж додека соговорникот нешто  тупи,стисок на раката до болка  и едни очи секогаш  полни со насмевка...
а не знаев ни од каде си...ни зошто си дошол...ни каде ќе одиш...
и не беше важно.
тоа беше најспоредната работа во миговите на мојата среќа...
време минато ко низ маглив сон...памтам еден забревтан воз,еден мал ранец во кој ги однесе сите наши спомени,весник во рака и бакнеж за крај...топол,сочен,ја собрал целата милост на светот во него...една гушка толку силна како да се работи за живот или смрт...
и борба...долга борба да не те дадам на заборавот...никогаш...
кога товарот врз моите рамена стане претежок ги затворам очите и милон пати го повторувам безгласно твоето име...
и пак си тука...крај мене...во мојот агол...
а јас низ насолзената насмевка  ја здогледувам  малата коцка чоколадо во твојата дланка...




Изменето од Andjelina - 12.Декември.2009 во 23:39

приказна во два дела...и ја составиле двајца...затоа ја приложувам во оригинал-пола кирилица а пола латиница




Golema, raskosna barokna sala... A vo nea bal. Prekrasni lugje, doterani, obleceni, so ubavi maniri. Vo agolot muzicka grupa vo klasicni vecerni odela svirejki po notite na virtuozite od minatite vekovi, ja ispolnuvaat salata so nezni zvuci...
Koj tancuva, koj nonsalantno stoi i pravejki muabet si potpivnuva od crvenoto vino koe so godini stoelo vo necija vizba i cekalo moment da zadovoli pogolema grupa na lugje.
Odednas, devojkata so srebrena haljina ja ostava casata vo ajncerot na posluzuvacot, so blazena nasmevka poglednuva kon podot so zarumeneti obravcinja... Se trgnuva nastrana i probuva da si odi so zabrzan cekor... Za moment zastanuva, gi soblaka crvenite stikli, za remencinjata gi fakja so dva prsta. So drugata raka malku ja podignuva haljinata da ne i smeta pri dvizenjeto i prodolzuva kon izlezot. Otprvo poleka, pa se pobrzo i pobrzo, za na kraj da zapocne skoro da trca... Covekot koj trgna po nea ja stignuva na izleznite reprezentativni skali...

"Pepelaske, kade trgna?"...

....се стаписува...нејзината душа како огледало се крши на милион парчиња...а срцето и се заканува дека секој момент ќе и излета од градите...девојката под око погледнува кон песочната плажа и морската ширина која цела вечер го одзема нејзиното внимание...не функционира во гужви,не ги сака напудрените девојки кои лигаво ја бакнуваат со намонтирани насмевки на лицата  и безобразните погледи на нивните партнери...го бара единствениот поглед кој и ја раскорнува душата...ги раздвижува пеперутките...чевлите се во рака...фустанот задигнат колку да може побрзо да го истрча растојанието кое се простира меѓу дувлото на волците и морската шир...кон тишината која и ја храни душата....





Изменето од Andjelina - 10.Декември.2009 во 03:06

Ги обожавам другарите и другарките...

Со секој од нив имам различен однос...
Со една се смееме до бесвест,
со друга пееме песни од Нирвана, Перл Џем, Секс Пистолс и Фу Фајтерс ко луди,
со трета можам се и сешто да си кажам,
со четврта нон-стоп се гушкаме, се шалиме...
со последната имаме секогаш исти мислења, и заедно гледаме фудбал...

А со другарите...
Еден ме учи кошарка (неуспешно, ама не се откажуваме)
друг ме смее секој час,
со третиот нон-стоп се зафркаваме...

Но сепак, колку и да сме различни, кога ќе се составиме, се е ПЕРФЕКТНО!