Ти простувам...

pa,normalno,...i toj shto vika deka nikogash ne prostuva,....ne znachi i deka apsolutno go  pravi toa,...sve zavisi od toa na koj i ,..zoshto da mu se prosti.

Taка е Аnakin, се сложувам со твојот пост треба да почуствуваме дали да простиме или не

хехе е да, самодовербата е многу битен дел

Правиме како се осеќаме... ако не можеме да простиме од срце, ако на емотивно поле не се помириме со тоа некое си нешто и само го потиснеме мислејќи дека сме простиле, тоа не е простување. Тоа е само бегање од соочувањето кое може да биде болно, затоа е полесно некогаш да се рече дека е простено и да се избега од тоа, да се потисне и да не мислиме на тоа.

и не дозволувај.. не за тоа дали ќе простиш или не... туку за да не те здоболи

не знам колку си се нашол во ситуација каде некое нешто остава голем белег. сепак секој различно, да. Јас сепак не можам да простам се.

Не е само да се каже ти простувам. Sекој е различен. Jас сепак стојам до тоа дека некои нешта не се простуваат од срце туку така... некои нешта може да останат до крајот со нас кои нема да ги простиме. Правам општо муабет, од ситници до најсурови нешта кои оставаат голем траг