Биди член на ЦРКВАТА ХРИСТОВА

Непрестајна молитва

Во своето послание до Римјаните, свети апостол Павле ги упатува христијаните да бидат постојани во молитвата (Рим. 12, 12).

Во Првото послание до Солунјаните, тој само вели: молете се постојано (1. Сол. 5, 17).

Тие апостолски заповеди, во преданието на Црквата се толкуваат на два начини. Првиот начин кој го спомнува свети Јован Златоуст и свети Димитриј Ростовски, е дека христијаните треба да имаат одредено време за молитва кое никогаш не треба да се прескокнува - навечер, наутро и напладне (Пс. 54/55, 17); а тогаш, во меѓувреме, секогаш треба да се потсетуваат на Бога и се да прават во Негова слава (види: I Кор. 10, 31), принесувајќи молитви и молби според пројавената потреба, славејќи и благодарејќи, кога приликите наложуваат.

Tаков е вообичаениот начин на кој сите христијани треба да живеат.

Подготвувај се за своето утврдено време за молитва со постојана молитва во својата душа, па брзо ќе напредуваш (св. Јован Лествичник, Поука 28).

Друг начин да се протолкува учењето за постојаната молитва е дека луѓето, всушност, треба да се молат со будна свест и во секој миг од својот живот, дури и кога не се во свесна состојба, додека нивните тела спијат. Ова разбирање за „постојана молитва“ се развило во монашката пракса, но брзо се проширило и низ целата црковна заедница. Последните години, постанало многу популарно; воглавно, со појавата на книгата од анонимен руски селанец - Пат на поклоникот.

Барањето на активна „постојана молитва“ има свој извор не само во упатствата на свети Павле, туку и во дословното толкување на таквите зборови кај псалмопевецот:
Ќе го благословувам Господа во секое време; похвала за Него секогаш има во устата моја(Пс. 3,1).

И во Песната над песните:

Јас спијам, а моето срце е будно.

Начинот на „постојаната молитва“ е да опстои краток молитвен стих, обично - Исусовата молитва, кој (стих) постојано се повторува, буквално стотици пати, дење и ноќе, се додека трајно не се всади во срцето како „гранка“, постојано присутен во душата која Го повикува Господа (види: св. Теофан Затворник, XIX век, Умешност на молитвата.

Честопати, иако тоа не е потребно, таа е поврзана со дишењето, так што се изговара со „секој здив“ (св. Григориј Богослов, свети Јован Златоуст).

Почнува со гласно изговарање, потоа во себе, само со усните, и на крајот постанува потполно умствена. Се бара оваа „постојана молитва“ да трае и кога човекот е преокупиран со вообичаените животни активности, додека чита или пишува, дури и додека спие, иако „телото спие“, но „срцето е будно“. тогаш, и кога човековото внимание е поврзано со работа, не прстанува; или мкога човекот ќе се разбуди од сон, тој открива дека молитвата сама продолжува.

Нам не ни е заповедано да работиме, бдееме или да постиме постојано, но ни е заповедано да се молиме постојано. Зашто... молитвата го прочистува и го зајакнува умот кој е створен да се моли... и да се бори против ѓаволот заради зачувување на сите сили на душата (евагриј Понтски, IV век).

Оној кој ќе влезе во својата одаја (т.е. во срцето) и се моли постојано, во тоа ги вклучува сите молитви насекаде (св. Марко Подвижник, IV век, Упатство со проповед



Изменето од Miki_P - 27.Јануари.2009 во 15:27

Без молитва нема духовен живот. Како што рекол рускиот светител - епископот Теофан Затворник: „Ако си неуспешен во молитвата, ќе бидеш неуспешен и во сè друго, зашто молитвата е коренот на сè“. (Умешност на молитвата, објавено од Игумен Харитон).

„И кога се молиш, не биди како лицемерите, што сакаат да стојат по синагогите и раскрсниците за да се молат и да се покажуваат пред луѓето. Вистина ви велам дека тие веќе си ја добиле наградата. но ти, кога се молиш, влези во твојата скришна соба и, откако ќе ја затвориш вратата, помоли Му се на твојот Отец, Кој е во тајност; и Он, Кој гледа тајно, ќе те награди јавно“ (Мт. 6, 5-6).

Молитвата мора да биде во тајност. Тоа е првото правило кое Христос го дал. Личноста која се моли, тоа треба да го прави на таков начин што луѓето да не видат како се моли и да да не се соблазнат.

Во духовната пракса на Црквата Христова, Христовите зборови „влези во твојата скришна соба“, се толкуваат на два начина. Прво, тие се сфатени буквално. Личноста која се моли мора физички да се затвори за време на молитвата за да се моли во тајност и да избегне некој да ја види.
Второ, тие Христови зборови се подразбираат дека лицето кое се моли, мора да влезе во себеси и да се моли тајно во своето срце и умот во секое време, не покажувајќи ја таа внатрешна молитва на другите. Значи „собата“ во која човекот мора да „влезе“ е „собата на душата“.

„Одаја на душата е телото; нашата врата ја прават петте телесни сетила. Душата влегува во својата соба кога умот не оди ваму - таму, и не лута помеѓу работите и обврските на светот, туку останува внатре, во нашето срце. Нашите сетила се затвораат и остануваат затворени кога не им допуштаме страсно да се врзат за надворешните сетивни работи и на тој начин нашиот ум останува слободен од секаква поврзаност со светот, и со својата молитва на умот се соединува со Бога, својот Отец.

Бог, Кој ги гледа сите тајни, ја гледа молитвата на умот и ја наградува со јавни дарови. Зашто, вистинска и совршена молитва е таа која ја исполнува душата со божествена благодат и со духовни дарови“ (св. Григориј Палама, XIV век, Како мораат постојано да се молат сите христијани)

„ Кога се молите, не говорете многу како незнабошците, зашто тие мислат дека за своите многу зборови ќе бидат услишени; вие, пак, немојте да бидете како тие, оти вашиот Отец небесен знае од што имате нужда уште пред да сте Го помолиле. (Мт. 6, 7-8).

Бог ги знае потребите на народот свој. Човекот се моли за да ги соедини својот ум и срцето со Бога.
Се моли за Божјата волја да се изврши во неговиот живот.
Се моли за сè што му е потребно од Бога да му се даде.
Се моли, за присебно и со полна свест да се изрази. Дека сè што е, што има и што прави, зависи од Бога. На човекот му е потребно да се моли. На Бога не му се потребни човечките молитви.

Вистинската христијанска молитва мора да биде кратка. Таа мора да биде едноставна и редовна. Таа не смее да им премногу зборови. Всушност, не мора воопшто да има зборови. Тоа може да биде внатрешниот став на душата пред Бога – сосема без зборови; исполнување на зборовите од псалмопевецот.

Shto se odnesuva na Matej (26:21 -28), Hristos ne sluchajno go izbral prviot den (Chetvrtok) na judejskiot praznik Pasha za Tajnata Vechera, koga Sam ja utvrdi Sv. Evharistija. A koga bi ja praznuvale starozavetnata judejska pasha, mozhebi bi mozhele da jademe pred samata prichest, no bidejki na toj den Hristos ni dade Nov Zakon, nie postime. Vprochem, nema potreba da se objasnuva seto toa, bidejki Crkvata Hristova ima svoja tradicija i pravila, koi shto ne mora da se objasnuvaat, a treba da se pochituvaat.

Изменето од Asya - 26.Јануари.2009 во 05:30

Па што? Исус ја исполнил и молитвата на демоните кои побарале од него да им дозволи да излезат од човекот кој го опседнале и да влезат во свињите и шо треба сега тоа да значи? Дека ние треба да им се молиме на демоните за застапништво?

Интересна е твојата логика Miki_P околу молитвата. Но сепак сметам дека се работи за твоја лична филозофија, а не за Божја мудрост. Ако Бог го имаше предвид ова што го велиш ти, тогаш Исус ќе им го кажепе овој "HINT" на апостолите дека можат да се молат и преку починатите Божји угодници (светците), а таков пример ќе видевме и во Библијата.

Miki_P напиша: Или, индиректно: Господи Исусе Христе, Сине Божји, по молитвите на Твојата пречиста Мајка, помилуј нè.

Ова ми е втор пат, откако сум на Форумов, да се цитирам самиот себе си.


На мајката Божја Ѝ се обраќам со молитви за застапништво; Ѝ се обраќам на Онаа што се удостоила да Го прими во Својата утроба Оној Кој е поширок и од вселената, на Пресветата Богомајка Богородица и се обраќам со молитви, да Го моли нејзинот Син и мој Бог да се смилува над мене, несреќниот и огревовениот недостоен Божји слуга.

Често се обраќам со молитви до Бога преку Светии (Божји угодници) - наши молитвеници и застапници пред Престолот на Севишниот, а знаеш зошто!?, - затоа што тие веќе го пронашле патот до вечноста и се наоѓаат во „радоста Господова“, а бидејќи се „таму“, знам дека нивната молитва е неброено пати посилна и поплодотворна од мојата. Поздрав.




Изменето од Miki_P - 26.Јануари.2009 во 02:42

Miki p благодарам за концизно но истовремено богато изнесените информации. Преку ова секој може кратко и јасно да се запознае со православието. Мислам дека делови тгреба воедно да се додадат и како надополна во sticky темата: Христијанство - православие. Особено делот: Што треба да знае секој член на ЦРКВАТА ХРИСТОВА?


Како личен коментар за досега изнесеното и повикот „Биди член на ЦРКВАТА ХРИСТОВА„, меѓутоа би кажал дека: ако е тоа вистинската црква Христова, јас такво членство не сакам. Таков Христос и таков Бог не ми требаат! А веројатно ниту ним не им требаат таквите како мене...