СОВЕСНОСТ...

blueprayer мила, јас прва кажав да  ...дека чувствувам совест кога преќутувам за нешто, не мора да значи дека мора да сум у врска, туку општо во секојдневието,,еве моментално ме мачи совеста оти не сум им кажала нешто на моите родители, ама морам да траам додека да дојде погоден момент и многу ми е тешко, ама тоа е 

хахаххахаха zenmaster,  добар си друже, ја мислев ке признаеш тука само на форумот, а не во јавност   

Изменето од Mona Liza - 02.Октомври.2007 во 20:10

me grize sovest dokolku sum go izlazala i povredila, ednostavno ke "poludam" dodeka ne izleze od mene vistinata..poradi ova premnogu pati sum naebala  vo zivotot ,ama tesko karakterot se menuva.

Za svesnost da si priznaam raka na srce sum  mnogu svesen . Ama ako napraam nesto nema sansi da priznaam i ic ne mi tezi si prodolzuam kako nisto da ne bilo . Za priznavanje ne priznavam pa ne znam so da mi napraat . Ko po mal ovde - onde ke priznaev po nesto i da vi kazam deka taa recenica koj priznava pola mu se prostuva e laga , vistinskata e koj priznava uste pola mu se dopisivuva .

јас не би можела...ниту да му =работам= зад грб ниту да му преќутам ниту пак да го излажам....знам дека звучам чудно ама така е... како можам да направамнешто без да помислам дали тоа ќе штети или не?? нема шанси...секогаш стојам цврсто дека треба да се мисли на другиот многу повеќе отколку на себе...

хахахаха, збунет, а баш......  море ај ке си траам

ај уште еднаш д аја пофалам колешката blueprayer  која секогаш има инспирација за нови теми

Алал да ти е колешке , браво

Ako, vie kokoski...pardon...koleskite i treba da se podrzuvate...da si se drzite sekogas...

Изменето од zbunet - 02.Октомври.2007 во 19:24