Смрт

Kade i da e ke si pominam nema zosto da se plasam i ne se plasam poveke od nea...
Toa i taka mora da se sluci.

vili2121 напиша: ne se plasam od smrtta ke dojde koga treba go gledav filmot "Final Destinacion"(konecna destinacija) mi se dopaga - ednostavno kazano, od smrtta ne se bega, koga ti e pisano ke si odis od ovoj svet a dali ima drug ne e bitno (barem na ovaa tema) pa taka jas gledam na smrtta

haahaahah mnoogu interesno filce... malku mornicavo... gledaj gi i ostanatite 2 dela.....

more luge...taa bela svetlina sto ja gledaat luge vo koma e lambata vo operacionata sala...samo go lazat narodot

анџелина... и јас исто мразам да лежам на грб

хм...па можеби навистина има духовен живот после смртта...кој знае,никој од оние кои ме напуштиле не ми дошол ни во сон да ми шепне,а толку ме сакаа што веројатно би ми кажале,заради мое спокојство...моеничава ми е помислата на моето тело два метри под земја,во процес на распаѓање...лежењето на грб бесконечно време...мразам да лежам на грб...и ...како ќе ги оставам моите најмили...брррр...

По смртта ќе се реинкарнирам,физичкото тело умира,но духот и енергијата не,таа се трансвормира во друга енергија.

Дијалог
Во стомакот на трудна жена се два ембриони. Првиот го прашува вториот:
- Дали веруваш во живот после раѓањето?
- Секако. Нешто мора да постои после раѓањето. Можеби токму тоа што сме овде значи дека се припремаме за тоа што доаѓа после.
- Глупости, не постои никаков живот после раѓањето. Како воопшто би можело тоа да изгледа?
- Не знам точно, но таму сигурно ќе има повеќе светлина отколку тука. Можеби ќе одиме и ќе јадиме со уста.
- Какви бесмислици се тоа! Не може да се оди ниту пак да се јаде со уста, тоа е сосема смешно. Нас не храни папочната врфца. Ќе ти кажам и нешто друго: Живот после раѓањето е невозможен, папочната врфца дури и сега е премногу кратка.
- Ма не, нешто сигурно постои. Веројатно се ќе биде малку поинаку од она на што сме навикнале овде.
- Но од таму сеуште никој не се вратил. Просто со раѓањето животот се завршува. Инаку животот не е ништо друго освен долго страдање во темнината.
- Па сега јас незнам како тоа ќе изгледа после породувањето, но сигурно ќе ја видиме мама и таа ќе се грижи за нас.
- Мама!? Ти веруваш во мајка? А каде според тебе би требало таа да се наоѓа?
- Па насекаде околу нас. Во неа и благодарение на неа ние живееме. Без неа и ние не би постоеле.
- Јас не верувам во тоа. Никаква мајка никогаш не сум видел, па со самото тоа е јасно дека таа не постои.
- Но понекогаш кога е тивко, можеш да ја чуеш како пее, или можеш да почувствуваш како го милува нашиот свет. Знаеш, јас навистина верувам дека вистинскиот живот не чека дури тогаш!