Верата и војната

EvAngelos напиша: Христијаните се повикани да го почитуваат световниот закон само доколку истиот не се спротиставува на Божјиот, затоа што за христијаните Бог е поголем Авторитет отколку императорите, царевите, државните закони и сл.   "Треба да Го слушаме Бога повеќе, отколку луѓето." (Дела 5:29)   И самиот кажа дека не е христијански да се биде агресор. А сега велиш: освен доколку царот (човек) не заповеда да бидете агресори

Ајде да почнам од Теодосиј Велики, кога веќе го спомнавме. Царот Теодосиј, забранил идолопоклонство, а секој што ќе бил фатен да практикува такво нешто бил убиван, по сила на римските закони, нели, како што кажав, правени од Императорот.  Ако некој со декрет од Царот ги рушел храмовите, светилиштата и слично, значи дека го спроведувал законот, а од друга страна пак, многумина биле спасени со тоа што храмовите биле срушени, бидејќи доколку некој заблуден од идолите, почнел да им кади, да се клања пред нив и слично, одма ќе бил погубен, со што ќе го загубел животот, а и душата.
А и не заборавај некои од паганските храмови биле градени врз Христијански свети места, со цел Христијаните да не се собираат на истите.

EvAngelos напиша: Не, туку мислам на свети Марко кој разурнал пагански храм во времето на Константин (значи не во самоодбрана, туку го прекршил верскиот закон за толеранција на другите религии и агресорски го нападнал тој храм). Потоа истото го правеле и преподобните Јулиј и Јулијан кои од царот Теодосиј Помладиот добиле грамат за да ги уриваат идолиштата. Потоа светите девет маченици: Леонтиј, Атиј, Александар, Киндеј, Минситеј, Киријак, Минеон, Катун и Евклеј кои биле обезглавени затоа што го урнале храмот на Артемида. Итн.   Ако, како што велиш, не е христијански да се биде агресор, тогаш зошто православието овие агресори ги нарекува светци, преподобни, маченици и сл?

Според римското право, секоја одлука на царот ( барем во периодот на Империјата ) е закон. Ако Императорот дал грамота,наредба и слично, тогаш тоа станува закон и не претставува никакво кршење на законот, така било според тогашното право, кое во тоа време, поради општествено-политичките услови во тоа време, потпаднало под силно влијание на Императорот!

EvAngelos напиша:   А што е со оние воени агресори кои православието ги слави како светци?

Дали мислиш на луѓе кои биле војници по професија или?

Rita.MD напиша: А ако веќе сме нападнати, има доволно патриоти кои би се пријавиле за борбените линии. Има алтернативи преку кои можеме да допринесеме за својата војска; медицинска евакуација, прва помош и слично.

НЕ смееме да одиме во војна ако не сме нападнати и ако не е загрозена воено нашата татковина, народ, ближни, семејство и ние самите. Да се биде агресор не е Христијански, а да се браниме, не гледам ништо лошо во бранење на  ближните, семејството, татковината, државата, па и положување на душата за истите, што ќе е доказ за најголема љубов кон нив!
Во однос на алтернативите си во право, тоа е истотака начин да се допринесе.

EvAngelos напиша: Северна и Јужна Кореа се во лоши мировни односи. Група мои браќа и сестри пред две години беа таму на една христијанска конференција. Највпечатливото искуство што ми го пренесоа од таму беше случката кога група христијани од Јужна Кореа и група христијани од Северна Кореа, кога нивните земји војувале, тие заедно земале Господова вечера префрлајќи си леб преку границата јавно искажувајќи го заедништвото што го имаат во Христос и покрај тоа што нивните држави се во војна.   Ова е добар пример како ние, што се нарекуваме со Христовото Име, треба да се поставиме пред нашите браќа и сестри од Грција, Косово, Бугарија и да не гледаме во нив душмани заради нашите световни проблеми, туку да гледаме во нив наши браќа и сестри во Христос.

Epistel do Kolosjanite 3:11

Rita.MD напиша: Ало, ова не е Див Запад! Доста веќе со пукање и двобои. Дај вратете се на темата. Јас лично сметам дека христијаните не треба да одат во војна. Општо познато е дека според христијанското верување убивањето е грев. Како верници, треба да се стремиме кон мир, а не кој војна. Не мора одма да се земе пиштолот во раце. Има и други решенија за проблемите. А ако веќе сме нападнати, има доволно патриоти кои би се пријавиле за борбените линии. Има алтернативи преку кои можеме да допринесеме за својата војска; медицинска евакуација, прва помош и слично.

Znaci patriotite neka odat vo pekolot? Neka bidat vinovni za krv Da gi pustime vo prvite borbeni redovi?

I toa ne e resenie .

Ovaa e kompleksna tema ... Samo sakam da kazam po kojznae koj pat. Ako site ziveat po ucenjeto na Hristos ke nema koj da ne napadne, ni koj da se brani. Nasekade ke ima mir. Okolu nas sme opkruzeni so Hristijanski zemji. Ako tie imaat ljubov kon nas i go sakaat Hrista i go sledat Negovoto ucenje, nema da ni objavat vojna, taka li e?

Treba da bideme mirotvorci. Ne samo Hristijanite, tuku i drugite religii propovedat da se saka blizniot, da se pravi dobro i da se zivee vo mir so drugite luge. Problemot e vo toa sto lugeto ne gi sproveduvaat tie ucenja vo praksa.

Namesto da odime vo vojna da pukame, ili pak da lekuvame raneti, zosto da ne gi sprecime vojnite, sledejki gi ucenjata na Knezot na Mirot, ISUS HRISTOS? SHALOM!

Blazeni se mirotvorcite, zasto ke se narecat sinovi Bozji!( Matej 5:9)

Ало, ова не е Див Запад! Доста веќе со пукање и двобои. Дај вратете се на темата.

Јас лично сметам дека христијаните не треба да одат во војна. Општо познато е дека според христијанското верување убивањето е грев. Како верници, треба да се стремиме кон мир, а не кој војна. Не мора одма да се земе пиштолот во раце. Има и други решенија за проблемите. А ако веќе сме нападнати, има доволно патриоти кои би се пријавиле за борбените линии.
Има алтернативи преку кои можеме да допринесеме за својата војска; медицинска евакуација, прва помош и слично.