Законот и Евангелието

,,1 Потоа Исус отиде на Маслиновата Гора.

2 Следното утро, Тој повторно дојде во храмот. Сиот народ доаѓаше кај Него, а Тој, седејќи, ги поучуваше.

3 Вероучителите и фарисеите доведоа една жена што беше фатена во прељуба, па откако ја поставија насреде,

4 Му рекоа: „Учителе, оваа жена е фатена на дело како врши прељуба.

5 Во нашиот Закон Мојсеј заповедал таквите жени да бидат каменувани. Што велиш Ти?“

6 Тие Му го рекоа ова на Исус за да видат што ќе стори, надевајќи се дека ќе има за што да Го обвинат. Исус се наведна и почна со прстот да пишува по земјата.

7 Но бидејќи тие упорно Го прашуваа, Тој се исправи и им рече: „Тој што меѓу сите вас е без грев, прв нека фрли камен на неа!“

8 Потоа повторно се наведна и продолжи да пишува по земјата.

9 Кога обвинителите го слушнаа тоа, еден по еден почнаа да си заминуваат, на чело со старешините, се додека не останаа само Исус и жената, која стоеше на средината.

10 Исус се исправи и ја праша: „Жено, каде се луѓето што те обвинуваа? Никој ли не те осуди?“

11 „Никој, Господине!“ - Му одговори таа. „Тогаш ни Јас не те осудувам; оди си и отсега не греши“ - и рече Исус.’’(Евангелие по Јован 8:1-11)

Кога човекот ќе поверува дека Синот Божји Исус Христос умре на крстот наместо него, тој човек бидува исполнет со Светиот Дух Кој во него дејствува и го хармонизира човекот со Божјата Волја. Дали тогаш е потребен Законот? Дали е потребен воспитувачот ако децата се послушни?
Исус не го укина Законот, туку го исполни она што Законот го бараше. Имено тоа беше казната за гревовите. Христос умре наместо нас, ја подмири казната која Законот ја бараше. Со тоа не се укина Законот, туку се исполни до најмал детал. А сега Духот во нас произведува она што Законот не можеше- плодовите на Духот. Нема контрадикторност во Библијата!

Messenger напиша: Aldra, gledam deka ti si odgovoril do nekade dodeka jas go spremav mojot komentar posle zidarski... Mozheshli da se fokusirash malo poprecizno vo odnos na vernicite (ostavi go sveshtenstvoto ponastrana), dali za niv vazhi Zakonot, dali ne vazhi, dali delumno vazhi, koi delovi vazhat, dali toa podrazbira i vazhenje na kaznite koi se neddeliv element od Zakonot, Dali Isus gi plati i tie kazni za nash*te grevovi koi gi pravime ili kje gi napravime i dali toa znachi deka za nas ne vazhat povekje kaznite? Na krajot, dali mozhesh tvoite razmisluvanje da gi potvrdish so Novozavetni citati ?

Секако дека можам. Би им препорачал на сите заинтересирани на темава да го прочитаат Посланието до Галатјаните и Римјаните 6 и 7 глава.
Исус не го укина Законот, имено ,,17 „Немојте да мислите дека сум дошол да ги укинам Божјиот Закон и учењата на пророците. Не дојдов да ги укинам, туку да ги исполнам.18 Зашто, ве уверувам дека, се додека постојат небото и Земјата, ниту најмал детаљ од Божјиот Закон нема да се укине се додека целосно не се исполни!’’. Баш напротив со Неговата смрт на крстот Тој го афирмираше Законот. Да се потсетиме, Законот бара жртва за грев. ,,5 Кога, пак некој е виновен за некоја од овие работи и ќе го признае гревот свој, 6 нека Му принесе на Господ за гревот што го сторил- женско од ситниот добиток: овца или коза од стадото свое за гревот; и свештеникот ќе го ослободи од гревот негов’’(Левит 5:5,6). Исус е Јагнето Божјо Кое го понесе гревот на светот. Праведникот Кој умре за неправедните не ослободи од казната која ја заслужуваме. Со тоа не го укина Законот туку го потврди, имено потврди дека Законот со право бара жртва за грев. Зошто мораше да се жртвува за грев? Зар не е премногу гадно и морничаво да се убиваат животни? Зар не е премногу гадно да умре човек, невин да плати за еден куп грешници? На некои луѓе кога гледаат крв им се гади. Баш така треба да ни се гади на сите нас од гревот. Замислете како изгледало во тоа време, кога свештениците убивале (речиси) секојдневно животни. Биле облечени во бели одежди кои всушност станувале црвени од крвта на животните. Сето тоа со една намера- да сфатиме дека како што нам ни е гадно да гледаме крв така и на Бога му е гадно да ги гледа нашите гревови.
Да се вратиме на темава. Во продолжение ќе наведам цитати од Светото Писмо кои го потврдуваат моето верување кое го изложив во овој и во претходните коментари.
,,23 Пред да ни се објави верата во Христос, како начин да бидеме прифатливи за Бог, Законот не чуваше како затвореници, под свој надзор.

24 Така Законот ни беше воспитувач што не водеше кон Христос, за да се помириме со Бог преку вера.

25 Сега кога ни се објави верата, веќе нема потреба Законот да ни биде воспитувач.

26 Сите стануваме Божји деца, преку вера во Исус Христос.

27 Сите што преку крштавање во името на Христос се идентификуваа со Него, станаа како Христос.’’ (Галатјаните 3:23-27)

,,5 Бог го испрати Христос за да не ослободи од Законот и, преку посвојување, да не направи Божји деца. ’’(Галатјаните 4:5)

,,1 Значи, ние сме слободни! Христос не ослободи. Држете се цврсто до таа слобода и не дозволувајте повторно да ви го стават јаремот на ропството, односно Мојсеевиот Закон.’’(Галатјаните 5:1)

За тој што верува во Исус Христос нема никакво значење дали е обрежан или не. Важно е да имате делотворна вера и таа да се искажува преку љубов. (Галатјаните 5:6).

,,18 Но ако сте водени од Светиот Дух, значи дека вие веќе не сте под Законот. ’’(Галатјаните 5:18)

,,15 Не е важно дали е човек обрежан или не. Важно е да се промениме, да станеме нови луѓе.

16 На сите што ќе се придржуваат кон ова правило им посакувам мир и милост од Господ. Тие се новиот Божји народ.’’(Галатјаните 6:15,16)

Зошто тогаш ги третираме различно?! Зошто не сум чул некој да предлага психијатриски третман за прељуба на пример?

Месинџер - токму затоа и прашав тука - заради дискусијата во таа тема.

AlDra напиша: Што се однесува на случајот ако верникот згреши дали ќе биде казнет... одговорот е НЕ! Верникот е Божјо чедо и од Бога може да добие карање во случаите кога е непослушен но тоа не е казна. Како што реков во претходниот пост казната е платена засекогаш. Верникот е безусловно спасен. Ако живее Богоугодно ќе добие многу благослови, во спротивниот случај ќе добие карање но тоа не ја менува неговата положба во Христа.

Ако казните од Законот не постојат веќе, тогаш хомосексуалноста треба да се третира како грев, не поразличен од било кој друг - односно, грев за кој казната е укор, но не и исфрлање од Црквата или нешто пострашно.
Што е пострашен грев хомосексуалноста (во однос на неБогоугодното живеење), отколку било кој друг грев кој верникот го повторува и не го поправа...? Зошто ја третираме поинаку од останатите гревови и се стремиме да ја казниме, или пак пристапуваме со крајни мерки на "реформирање" на грешниците... Зошто не се пристапува со истите мерки (беа наброени - психијатриски третмани, хемиски терапии и што ли не) - во случаи на прељуба на пример? Како е тој грев помалку страшен од хомосексуалноста, со оглед на тоа што прељубата е директно спомната во Заповедите (кои продолжуваат да важат)?!

zidarski напиша: Се наметнува едно многу едноставно прашање: Во кои случаи законот важи, а во кои случаи не? Во идеален случај (како што опиша погоре Алдра), верникот воден од Светиот Дух, реално ќе го почитува се она што е дадено од Законот. Но - што во случаите во кои нема тоа да го стори? Дали тогаш ќе се повикаме на казните кои тој Закон ги бара? Или ќе се водиме од НовоЗаветниот модел на проштевање и концепт дека Љубовта ќе го победи злото и гревот?

Што се однесува на случајот ако верникот згреши дали ќе биде казнет... одговорот е НЕ! Верникот е Божјо чедо и од Бога може да добие карање во случаите кога е непослушен но тоа не е казна. Како што реков во претходниот пост казната е платена засекогаш. Верникот е безусловно спасен. Ако живее Богоугодно ќе добие многу благослови, во спротивниот случај ќе добие карање но тоа не ја менува неговата положба во Христа.

Казната за прекршувањата на Законот беа платени на Голгота пред речиси 2.000 години.
Уредбите од Законот можат да се класифицираат на следниов начин: морални, цивилни и социјални одредби. Моралните одредби останале непроменети и како такви се повторени во Новиот Завет(9 од 10те заповеди се повторени). Што се однесува на разните социјални и церемонијални одредби- тие не важат и не треба дослово да се придржуваме до нив. Сепак, принципите кои стојат позади овие одредби е вонвременска. На пример, законот за принесување животински жртви не важи за нас Христијаните, ние не принесуваме жртви за грев и благодарност, нашата Жртва беше принесена на крстот... но принципот на барање прошка од Бога и искажување благодарност останал непроменет.