Стравот Божји

polzavce напиша: Бутел...... врати се на постот пред твојот Ахмар убаво објасни........

nema potreba da se vrakam i ne mi treba objasnuvanje, jas ja komentirav tvojata sosema jasna recenica.

polzavche... zlatno polzavche, doblesno e sto se obiduvash da mu pomognesh na sovernikot, no toa ne e potrebno...   

Od druga strana, edna mnogu vazhna poenta koja treba da se nauchi vo zhivotot e deka pripadnosta na bilo koja vera, nacionalnost, drzhavjanstvo, rasa, religija ili filozofija NIKOGASH ne go pravi chovekot avtomatski podobar, ponegreshen, popameten, pomalu sueten ili pomalu greshen od drugite.

Sprotivnoto ubeduvanje e najgolema prelest - deka si podobar od drugite samo poradi svojata propadnost na nekoja grupa spored nekakva klasifikacija!

Изменето од Messenger - 03.Март.2009 во 23:35

ahmar1 напиша: Мислам дека треба да се појасни една терминолошка разлика за терминот грев и грешник. Ако на гревот се гледа како на прекршување на правило(што е најчест случај) тогаш значи дека "давателот на тоа правило"(Бог) е крив бидејќи нема осет и никакво разбирање за слабоста на неговите слуги.Последично од тоа иде дека тој е крив за се'!Па се почнува да не се почитува тој страшен судија(кој ги млати оние што ги прекршуваат правилата),па на крај за да отргнат од чуството на вина да почне да се верува дека "Тој" и не постои! Но тоа е популарното сфаќање на терминот грев(и потекнува од западното христијанство кое е одпаднато од Христовата Црква) но како е сфаќањето на Светата Црква. Грчката основа од која потекнува зборот грев значи промашување.Така да кога грешиме(правиме грев),ние всушност го промашуваме Бога,како наша цел!и следствено на тоа не е крив Бог за тоа туку ние(кога промашуваме). Истото се однесува на зборот грешник,значи грешник е некој кој го промашил Бога.Така да се што правиме а не е насочено кој Бога е промашување(т.с грев). Според ова сфаќање значи може да има некој "добар човек" кој прави многу "добри дела" и им "помага" на другиоте луѓе но истовремено да го промашува Бога! Сета таа "добрина и моралност" може да биде (и често и е)мотивирана од многу други побуди(на пример суета,славољубие,некакво си калкуланство и слично) а не од љубов кон Бога и неговите созданија. Така да на старото прашање кој е подобар -моралниот безбожник или грешниот верник? според горе наведеното може да се каже дека моралноста на безбожникот ме е суетна(а со тоа и бесмислена)додека на верникот гревовите се оние кои го прват одалечен од Бога. Но разликата е што верникот може да се преумува т.с да се покаае и да престане да го промашува Бога додека за безбожникот му е многу потешко(но не и невозможно) да се отргне од суетноста на неговите "добри дела" и смирено да го побара Бога,кој не ја сака смртта на грешникот тука сака да се обрати(преумува,покае)и да биде жив.

Spored tvoevo objasnuvanje izlaga deka dobriot Samarikjanin naravil grev i deka toa sto go napravil bilo od sueta (a so toa i deloto mu bilo besmisleno).

A ako istoto toa go napravil sveshtenikot sto go odminal nesreknikot toa nemalo da bide grev, kje bilo dobro delo bidejki so samoto veruvanje vo Boga toj nema sueta.

Izlaga, spasuvanjeto na nesrekjnikot od smrt mozhe da bide dobro delo ili grev vo zavisnost dali spasitelot e ateist, dali veruva vo "mojot Bog" , dali veruva veruva vo "negoviot Bog" ili veruva vo nechij drug Bog.

P.S. Imam sretnato podenakvo suetni i egoistichni lugje megju ateistite i megju vernicite... kako sto imam sretnato prekrasni dushi i megju ednite i drugite i kako megju vernicite na drugite veri.

Изменето од Messenger - 03.Март.2009 во 18:31

Бутел...... врати се на постот пред твојот Ахмар убаво објасни........

Мислам дека треба да се појасни една терминолошка разлика за терминот грев и грешник.
Ако на гревот се гледа како на прекршување на правило(што е најчест случај) тогаш значи дека "давателот на тоа правило"(Бог) е крив бидејќи нема осет и никакво разбирање за слабоста на неговите слуги.Последично од тоа иде дека тој е крив за се'!Па се почнува да не се почитува тој страшен судија(кој ги млати оние што ги прекршуваат правилата),па на крај за да отргнат од чуството на вина да почне да се верува дека "Тој" и не постои!
Но тоа е популарното сфаќање на терминот грев(и потекнува од западното христијанство кое е одпаднато од Христовата Црква)
но како е сфаќањето на Светата Црква.
Грчката основа од која потекнува зборот грев значи промашување.Така да кога грешиме(правиме грев),ние всушност го промашуваме Бога,како наша цел!и следствено на тоа не е крив Бог за тоа туку ние(кога промашуваме).
Истото се однесува на зборот грешник,значи грешник е некој кој го промашил Бога.Така да се што правиме а не е насочено кој Бога е промашување(т.с грев).
Според ова сфаќање значи може да има некој "добар човек" кој прави многу "добри дела" и им "помага" на другиоте луѓе но истовремено да го промашува Бога!
Сета таа "добрина и моралност" може да биде (и често и е)мотивирана од многу други побуди(на пример суета,славољубие,некакво си калкуланство и слично) а не од љубов кон Бога и неговите созданија.
Така да на старото прашање кој е подобар -моралниот безбожник или грешниот верник?
според горе наведеното може да се каже дека моралноста на безбожникот ме е суетна(а со тоа и бесмислена)додека на верникот гревовите се оние кои го прват одалечен од Бога.
Но разликата е што верникот може да се преумува т.с да се покаае и да престане да го промашува Бога додека за безбожникот му е многу потешко(но не и невозможно) да се отргне од суетноста на неговите "добри дела" и смирено да го побара Бога,кој не ја сака смртта на грешникот тука сака да се обрати(преумува,покае)и да биде жив.

Инаку Меси.........

Ние во името на Бог можеме многу работи да правиме.....тоа не значи дека сите му се угодни на Бога.....дека сите се инспирирани од љубовта кон Бога.......

На пример: Православец убива муслиман затоа што не ја исповеда според него вистинската вера (значи го убива во името на Бога).......Дали тоа значи дека ова убиство ќе му биде мило на Бог, дека нема да го санкционира кога ќе се појави убиецот пред Него?
Ова е долга дискусија.......

Да го разјасниме стравот........

Да се плашиш од Бог не е исто што и да се плашиш од куче, мечка, темница, висина..........

Тоа е поинаков страв......
Страв од љубов.......на тој што го љубам, не сакам да му направам нешто што ќе го повреди......
Дали разбирате......Бог е судија......ако сте прави нема од што да се плашите......Ако Бог го љубиме, нема да му правиме нешто што тој не сака и следствено на тоа нема од што да се плашиме (се мисли на евентуалната казна).....

Се си мислам дека недоволно е јасно како е сфатен стравот во православието......