Што се случува со нашето образование?

Има многу случаи, знам и јас неколку, на ученици заминати во странство, во земји со многу поразвиена економија и напредок, кои излагајќи од овдешните клупи и седнувајќи тамо, се најдобри ученици.
Кај нас, отсекогаш се негирало образованието, се омаловажувало неговото постоење, па и покрај тој излегувале одлични кадри во многу гранки од науката, и сеуште излегуваат.
Не можеме ние да оцрнуваме нешто врз основа на неколку случаи на фалсифукувани дипломи, или сомнителни достигнувања на некого во образованието, не е фер спрема тој што се трудел и учел, не може сите да се стават во еден кош.

Во однос на постот од Гебриела и памтењето на сите податоци и доколку некој наставник го бара се тоа, мислам дека е премногу, се сложувам дека треба да се знае некој податок, дека треба да се знае површина на Македонија, ама паметење на брегова должина на Европа  и висина на Врв Ботев е непотребно според мене, секако Голем Кораб мора да се знае, Мон Блан исто така.
Габи, според мене, ова со бројките е одлука на наставникот и во најголема мерка, за оптовареноста на учениците со бројки е виновен тој и од него зависи што и како ќе одлучи да зададе како податок за учење.

Ајде да речеме дека е потребно ревидирање целосно на според тебе квази дипломите...не знам зошто си ставил рамка од 9 години 

И после овај твој предлог, треба да се прави ревизија и на сите доктори на науки кои ги образовале овие твои квази дипломи

Според мене, предлогов ти е смешен и ептен глупав, посебно рамката од 9 години

Македонија наследи вештачка хиперпродукција од времето на социјализмот. Можеби звучи неверојатно, но факт е дека тoа остана погубителнатa традиција.

Тогаш големата невработеност решија привремено да ја одложат со слободно отварање на универзитетите. Сковаа и соодветна парола - образованието е право на секој граѓанин.

А родителите непрекинато ја повторуваа мантрата - учи за да не работиш.

Тоа беа двете златни плочки кои водеа кон македонската работничка голгота.

Високообразовните установи се преполнија со луѓе кои мислеа дека со вака добиените дипломи полесно ќе најдат лесна и добро платена работа.

На никому не му одеше на ум дека во суштина така се создава уште поголема криза. Имено, на секој високообразиван кадар доаѓаат во просек неколку среднообразувани и уште повеќе нискообразувани работници. Доколку нема доволно работа за овие вториве и третите, како може да има за онаа армија од факултетски образувани луѓе?

Поточно им одеше на ум на оние кои беа на власт, но секој од нив си планираше што побезболно да си го помине својот мандат, а проблемот да му го остави во мираз на следниот по него.

Во таквата универзитетска хиперпродикција свој интерес си најдоа и професорите. Почнаа да пишуваат скрипти и да ги условуваат студентите со нивно обврзувачко купување. Во системот поcебно си го негуваа усното испитување оти тоа им даваше можност за додатна нагодба со студентите… секоја чест за оние професори на кои нивниот интегритет им беше поважен од полнењето на џебот.

Ваквото школување, за жал, стана македонска традиција. Резултатот од тоа го гледаме денес - имаме високообразувани профили да го задоволиме Балканот за следните 20 години, а немаме средно стручни кадри и занаетчии ниту за лек. Иронијата дојде до таму занаетчиите да бираат што ќе работат, колку ќе работат и колку ќе наплатат. А зарабoтуваат повеќе од инжинери и лекари.

Оваа влада барем се обидува преку медијата  веќе неколку години да ги известува младите кои школи и занаети се дефицитарни. Проблемот е што во менталитетот на луѓето веќе е вграден теркот - учи за да не работиш и мора да завршиш високо образование.

Оти што ќе речат роднините и пријателите?  Срамота е да си работник или земјоделец. 

Најбитно е да се стави диплома во џеб охрабрен од родителите со приказни дека тоа ќе ти гарантира работа и добра плата.

И каде сме сега? Онаму каде штио започнавме пред четириесет-пеесет години: трчање по секој можен факултет кој има слободни места, а овие гледајќи ги можностите за заработувачка изникнуваат како печурки после дожд. 

Капитализам во надобро светло: понуда и побарувачка.

А што ќе правиш после?

Оди барај работа од актуалната влада, демонстрирај, плачи дека таа е крива оти ти дозволила да учиш, повикувај се на социјализмот иако живееш во капитализам, очекувај друг да го бере гајлето, по никоја цена на прифаќај сопствена одговорност…

P.S. Се додека не научиме една едноставна вистина бескрајно ќе патиме:

       СВЕТОТ НИКОМУ НЕ МУ ДОЛЖИ НИШТО!