Мали поуки за животот

После 18h операција и неколку недели закрепнување, Џери го отпуштија од болница.
Го видов после шест месеци од несреќата.
Не сакав да ги видам раните, само го прашав, што му минуваше низ главата во тие мигови.
- Прво на што помислив е дека требаше да ја заклучам задната врата! Потоа, додека онака изрешетан лежев на подот, си реков, јас имам два избора, да живеам , или да умрам. Јас одлучив дека ќе живеам.
- Нели беше исплашен?
- Луѓето во Брзата Помош беа прекрасни. Цело време ми зборуваа дека се' ќе биде во ред. Ама кога ме внесоа во операциона сала и кога го видов изразот на лицата на докторите и сестрите, е тогаш навистина се исплашив. Од очите им читав - ова е мртов човек - . Знаев дека морам нешто да сторам!
- И? Што направи?
- Па имаше таму една сестра која ми поставуваше прашања. Ме праша дали сум на нешто алергичен. Да!-одговорив. Докторите и сестрите застанаа за миг. Длабоко воздивнав и викнав, -на к*ршуми! Јас одлучив дека ќе живеам! Ве молам, оперирајте ме како да сум жив, а не мртов!

Џери преживеа благодарение на докторите, но и на својот неверојатен став.
Тогаш научив од него: секој ден имаш избор, дали ќе уживаш во животот, или ќе го мразиш. Единствената работа која е твоја, која никој не може да ти ја контролира, или да ти ја одземе е твојот став. Така да, ако успееш да го изградиш како што треба, се' друго во животот станува многу полесно!