Свето Предание пренесено преку Светите Отци

Опитен напиша: zidarski напиша: Маран Ата - одличен текст. Пред извесно време му имав напишано на Евангелос дека Православна и Католичка значат едно исто, ама тој ме сфати буквално (за зборот) и нешто се измеша целиот муабет... ти тука даваш многу точно и многу опширно објаснување за тоа. Стево - има многу линкови, за жал, нема многу многу на македонски... еве, во оваа тема, како што ќе наоѓам работи на нет, ќе ги постирам линковите. Дали може на едно место да се најде? Веројатно на руски, треба да проверам... Еве на српски. A eve i na angliski zapisanoto predanie na svetite Otci

vi blagodaram i na dvajcata, no zabelezav nekoi nedoslednosti tuka. Prvo dvete listi se razlikuvaat.

Vtoro nekoi mi falat, na primer nikade go nema Kiril, Metodij, nikade go nema ni Kliment Ohridski. Nikade gi nema go nema ni Tripun Pijanicata.

treto, nekoi od avtorite na tie listi se proglaseni za eretici od pravoslavnata crkva.

znaci, 1+1+1=turlitava.

se uste ne mozete li da mi najdete edna isrcpna informacija sto se go socinuva svetoto predanie? ne da mi prakjate linkovi od crkovni misliteli, toa i sam mozam da go najdam. Bidejki zidarski rece deka predanieto e mnogu dobro definirana rabota, jas cekam da ja vidam taa definiranost.

ili ke se vratime na postot na tetratka, koj vaka-taka, na shashma, ama pogodi nekoi raboti?

Prvo, ti od kaj znaes dek site se fozrasni na forumov, eve jas ne sum...
drugo, Maran Ata se potrudila da ti objasni nesto, sto ti ocigledno ne sakas ili ne mozes da go razberes, tuku od start gledas koj sto napisal pa da se nadovrzis, ako taa gi copy-pastirat tekstovite, znaci gi izvadila od nekoj sajt, sto ne mora da e verodostoen, no nemoj da mi tvrdis dek ti i Stevo ja znaete cela istorija na pravoslavieto podobro i od istoricarite, a vervi na forumov gi ima, treto nemoj ni ti za zabeguvas da pisis celi strani, zosto se naporni za citanje, a ustvari nisto ne kazuvaat.

Bravo Maran Ata, bravo

E sega brate (avto)evangelise te molam najdi nesto na koe ke protivrecis i isto taka odgovori i na Maran Ata na prasanjeto za bibliskoto poteklo na zborot omousios poshto i vie veruvate vo istiot toj simvol na vera za koj i ti samiot kaza deka go pocituvate bidejki se vo nego e od biblijata.

A ti stevce sto se bunis i shto istrcuvas kako prle pred magare, pa prasuvas za ona sto ne e bitno i sto e nadvor od temata? Ili sakas da ja pokriete svojata nemok ili pak ne si sfatil nisto od tocnoto izlozuvanje na Pravoslavnata vera vo koja nie veruvame so vekovi, a jas mislam deka ima nesto i od dvete.

Sega zborime za predanieto ili konkretno za dogmatikata a ne za istorija ili geografija, a eve i za tvoe znaenje ke ti kazam deka Milano si bil tamu kade sto e i sega, so taa razlika sto se vikal Mediolano i imal svoi prestavnici, Episkopi, na site Sobori.

A sega pregovarajte za simvolot na verata i odgovorete na prasanjeto za bibliskoto poteklo na zborot omousios= edinosusten.

p.s. Maran Ata, da te prasam. A od kade go znaes seto ova? Imas uceno teologija?

Tetratka напиша: stevompc напиша: zidarski напиша: Стево - уште повеќе покажуваш дека немаш воопшто поим за што пишуваш и за што зборуваш! Светото Предание е запишано, евидентирано, многувековна работа е тоа. Точно се знае што е, како е. Дури и на интернет може да се најде многу. Така што - ако имаш нешто сериозно да кажеш, бујрум, ако не - како што си знаеш, така... aj bidi tolku dobar, bidejki neukite treba da bidat pouceni od ucenite, da mi pratis edne link kade e dokumentirano celoto predanie, site pisanija, avtori i zitija kade se opisani. veruvam deka stom e tolku jasno definirano, sigurno na cel internet ke ima eden link so ovie podatoci.   ova  moze samo SAJBER APOSTOL DA GO NAPRAVI   PREDANIETO ZIVEE VO ZIVATA CRKVA NIZ VEKOVITE -   "i spomenot za tebe ke se prenesuva od rod vo rod ..."   Abe mnogu ste cudni vie  sakate sve na hartija da imate ...   pa citajte istorija ...

ovoj tetratka na shashma ama ja pogodi rabotata. sepak, ke ostavam i zidarski da odgovori, mozebi toj znae nekoj link, nekoja kniga, ako nisto drugo, kade mozat da se najdat podatocite za sto se (i sto ne!) go socinuva svetoto predanie.

Изменето од stevompc - 07.Октомври.2008 во 19:36

Зидарски, Символот на верата е напишан според предание. Исповедувањето на тој Символ било и пред да биде официјализиран, меѓутоа на Првиот, а потоа и на Вториот Вселенски Собор доаѓа до негово потполно изнесување како одбрана од еретиците. Како и да е, Преданието е опширна тема, која ја опфаќа и темата за мошти, икони, Богородица, светители...ќе стигнам и до тоа.

А ти, ЕвАнгелос, не знам оти ниту еднаш не ми го послуша советот дека пред да треснеш нешто од памет треба детално да се информираш!

EvAngelos напиша: Центарот на официјалната (Римокатоличка) црква секогаш си бил во Рим. Што е тука нејасно? И сега одеднаш, на источното крило од црквата "не и се допаѓа" посладното надополнување и таа решава, демек од таа причина, да се отцепи од официјалната црква и да си создаде нова црква со центар во Цариград.

Како доказ дека центарот на Католичката Црква не била од секогаш во Рим ги наведувам следниве податоци кои можат да се најдат во било која светска историска читанка (тоа го учевме и ние на училиште, мислам дека беше лекција од 5-то одделение)

Христијанската вера за прв пат после долгогодишно гонење од страна на паганските цареви била призната во 313 година со Миланскиот едикт од страна на cв.цар Константин Велики. Е сега да видиме кој е тој цар.

Константин Велики бил РИМСКИ император. Во неговата империја биле вклучени и Британијa, Галија, германските провинции и Шпанија. Во 312 год станува западен август или владетел на целата Западна Римска империја. Во 320 год. Лициниј (паганин), кој бил император на Источното Римско Царство станува против Христијанството и започнува гонење. Св. цар Константин го победува и станува владетел на неговиот дел од царството. Тогаш наново го изградува градот Византион и го преименува во Нов Рим. Тој станува центар на културата и образованието, и таму се чуваат светите реликвии, односно Светитот Крст на кој бил распнат Господ, Мојсеевиот жезал и мн други. А откако се упокоил, тој град бил преименуван во Константинопол (Цариград). Св цар Константин, заедно со својата мајка св. царица Елена гради многубројни цркви, од кои најпознати се Црквата на Божјиот горб и старата базилика Св.Петар.

Значи, од горе наведеното гледаме дека св.цар Константин бил император на Римското Царство (Источно и Западно). Откако станал православен (на прав начин ја исповеда верата, односно на вистински начин го слави Бога), тој самиот како апсолутен владетел во неговото царство решава негова престолнина да биде градот Византион (Константинопол), а со тоа и административна престолнина на Христијанството. Следствено на ова што е изложено, можеме да заклучиме дека не било така, како што вели ЕвАнгелос. За појаснување, уште еднаш, не му текнало на источното крило да се отцепи и да си направи црква во Цариград, туку царот е тој кој одредувал во кој дел од неговото царство ќе се наоѓа административната престолнина, дали во Рим дали во Византион (Конастантинопол), бидејќи и двата града биле негова владавина. Првата престолнина била на исток, како и што е случајот денеска со ПРАВОславната Црква.

EvAngelos напиша: Рим = Рим, Католичка = Универзална/Вселенска. Значи универзална црква со центар во Рим.

Во Христијанскиот период пред 1054 год. се користел терминот Католичка Црква, што е далеку поразлично нешто од Римо-католичка црква. Зборот католик доаѓа од грчкиот збор катхоликос (καθολικός) кој е составен од два збора ката (во согласност со) и холос (целото). Под католик се подразбира соборност, соборност на целата црква, но не само од крај до крај на земјата, туку соборност на сите православни христијани од почетокот на светот до неговиот крај. Во таа соборност се вклучени живите верници, оние верници кои веќе се починати од почетокот на светот, и оние православни верници кои ќе се родат до крајот на светот.
Во ранохристијанскиот период, дури и во времето на св. Павле, почнале да се појавуваат споредни везии на Христијанството, како што се оние на Евионитите, Гностиците и Докетистите. Овие секти толку многу го изопачувале Евангелието примено од апостолите, така што рано-христијанските епископи зборувале против овие еретички погледи, кои биле спротивни на соборната (Католичка) Црква.
Св. Игнатиј Богоносец (+106) бил концизен “каде што е Христос, таму е католичката Црква”.
Cв.Иринеј вели: Католичката Црква, предадена од светите апостоли, е распространета по целиот свет, нo сепак се согласува како еден ум. Еретиците ја немаат оваа соборност или древно потекло, така што не се “во согласност со целото”, затоа што нивните доктрини и практики се приковани за локалните региони, или се неодамнешни, не-апостолска еволуција.
Главните символи на Христијанството, Апостолскиот и Никејскиот символ, бараат вера во Католичката (Соборна) Црква, што не е случај со еретиците.

Римо-католик (ρωμαιοκαθολικός) е сосема спротивен поим од католик. Со промената на догмите и одвојувањето од ПРАВОславието, западната црква почнува да се нарекува Римо-католичка. Зошто? Со воведување на приматот на папата како догма, западната црква почнала да верува дека тој е заменик на св. Петар, и дека се што ќе каже е непогрешливо. Тие наместо да бидат соборни како црква, исповедувајќи ја секогаш истата вистина, почнале да бидат “во согласност со целото (читај папата)” чие седиште се наоѓа(ло) во Рим, верувајќи на секој негов збор како да е Божји.

Православната црква си останала верна на католичкото исповедање на верата без да менува или додава догми.                                                                                                                                                                                                                                                         

EvAngelos напиша: Па и во вториот случај се работи за надоплнување, а не за променување. Првиот пат пишале дека Светиот Дух излегува од Таткото, а потоа дополниле "и од Синот". Значи тие НЕ ПРОМЕНИЛЕ дека Свеитиот Дух излегува од Таткото, тие не смениле и не пишале "Светиот Дух не излегува од Таткото", туку само надополниле "и од Синот". Значи и во двата случаи се работи за надополнување за кое вие верувате дека е инспирирано од Свеиот Дух во првиот случај, а во вториот случај не е. Првиот случај го одобрувате, а вториот случај го осудувате.

Тоа не е надополнување, туку додавање и суштинско менување на догма. Со додавањето на *и Синот* се променува не само суштината на ипостасот на Отецот, туку и оној на Светиот Дух и на Синот. Отецот Го има родено Синот пред вековите, безвремено, а од Него исходи и Светиот Дух. Нели така и исповедаме во Символот на верата??? Отецот е единствена причина на Света Троица или начело (principum) на Синот и Светиот Дух, односно единствен извор на Синот и Духот Свет. Кога се смета дека Светиот Дух исходи и од Синот, па било тоа само и по суштина, се мешаат ипостасните својства на Отецот и Синот, затоа што и на Синот Му се препишува происходење на Светиот Дух – што е ипостасно својство кое Му припаѓа само на Отецот.
Гледаш колку е компицирано и дека не е така како што велиш ти, догматика за петтодделенци?

А и во говорна смисла не е надополнување, туку менување. Кога веќе било кажано верувањето за суштината на Светиот Дух, секое додавање на нов збор означува и менување на Неговата суштина. Светите Отци од Вториот Вселенски Собор воопшто ништо не смениле во она претходно што било утврдено за Отецот и Синот, туку само ги додале оние делови каде се објаснува за нашето верување во Светиот Дух. Додека пак, римо-католиците, покрај веќе целосниот и финален Символ на верата, се дрзнуваат на "кенотоми-ја"(новотарии) и да менуваат догми.

EvAngelos напиша: Мене воопшто не ме мешај во оваа дискусија. Јас не сум ни католик, ни православен. Јас сум библиски изворен христијанин. Моите "одлуки" Бог ги запишал и канонизирал во Светото Писмо. Јас го одобрувам Никео-Цариградскиот ткн. "символ на верата" само затоа што сите негови членови се библиски вистини, а не заради тоа што некои ткн. "свети отци" таму ги гласале.

Е сега и ова да го разгледаме. Прво, јасно ни е дека си христијанин што почнува на б, ама не библијски, туку баптистички – тоа го расчистивме. Друго, ајде да видиме што ти исповедаш како вистина.

Првиот Вселенски собор свикан во Никеја од страна на Константин Велики го осудува Ариј и неговите следбеници кои почнале да распространуваат ерес дека Бог постоел пред да биде створен Синот Божји, и дека Тој створил се од ништо, вклучувајќи го и Синот Божји. Најсилен одбранбен став завзел св.Атанасиј Велики кој истраел на Никејското решение омоусиос (ομοουσιος-едносуштен) кое го одредува Синот како битие Кое има иста суштина како и Отецот, Го утврдува Синот или Логосот Божји не на страна на створеното како што велел Ариј, туку на страната на нествореното и Божественото. Св. Атанасиј ја потврдува Божјата трансценденција во неговата слобода во однос на светот, тврдејќи дека светот не морал ни да постои и дека Бог Творецот не ни морал воопшто да ствара, туку дека стварањето е израз на неговата слободна волја и љубов. Св. Атанасиј за тоа пишува: "Доволно е да се знае дека Духот Свет не е творение". Затоа и тој збор влегол во составот на Символот на верата.

За да се даде концизно објаснување на нетварноста на Синот Божји го искористил зборот омоусиос (единосуштен) кој ние до ден денеска го користиме при исповедањето на верата. А како што претходно видовме, и вие, баптистичката христијанска црква, го исповедате истиот Символ на верата.

Е сега, моја задача за ЕвАнгелос е да се потруди и да ми најде во кој дел од Светото Писмо го пишува овој збор омоусиос – единосуштен, оти знаеме дека тој се придржува до канонизираното пишано Божјо слово.


Изменето од Maran Ata - 08.Октомври.2008 во 02:28

Tetratka, ајде уозбилисе малку. Убаво ве прашува mpcstefan, престанете со недоличен сарказам да му го одбегнувате прашањето.