"Како во Охрид се досели бугароманството"

Македон напиша: Pat напиша: Македон напиша: Pat напиша: Епа интересен народ сме биле ние, сме ја носеле таа навреда со гордост како национално име. Така пишува и Прличев, и Мисирков, а ете испадна  дека и Силјан Штркот бил дебелоглав Бугарин. А во XVIII век и во Охрид сите велеле дека се Грци, со гордост оделе в црвка, следеле богослужби на грчки и никому ништо. Тоа го говори и Прличев кога говори дека Охрид бил елинизиран. Ајде да кажеме дека било така (иако јас чисто се сомневам дека народот во Охрид толку лесно од Грци станале Бугари, па потоа Македонци, тоа повеќе се однесува на училишно-црковните активности, инаку како тоа за костурчанските мајстори  кога зборувале на, како што вели Прличев, мајчиниот бугарски, неговите соученици велеле дека се волови?) кој е твојот заклучок? Зошто тогаш мнозинството во Македонија, а да не зборуваме за Охрид, се приклонило кон бугарската пропаганда, а не кон српската, како Темко Попов? Па тоа „бугароманство“ во Охрид кренало и свое востание за време на српската окупација, така ли е или не е така? Или ете, што го натерало Прличев од грчки стипендист, напреден ученик и студент и добитник на престижна грчка награда да се откаже од сето тоа, од сите привилегии, и да земе да го побугарува Охрид? Која е твојата теорија? Многу фактори влијаеле на сето тоа. Ако грчката Црква не инсистирала да го истисне славјанскиот јазик, зарем мислиш дека туку-така некој ќе ја истиснел од позициите кои ги имала? Ако султановата волја не ја основаше Егзархијата, зарем мислиш дека навистина ќе успееше таква Црква да се спротивстави на огромната моќ на блокот грчки Цркви? Ниту денес не може никој да се спротивстави на нивната моќ, а не пак тогаш, кога и половина од народот и бил наклонет. Од друга страна, Егзархијата му дала на народот нешто кое Грчката Црква никогаш не го направила, а тоа е можност да   слуша богослужби на славјански јазик, свештеници кои немале толкава моќ како грчките, а истотака и блискоста на јазикот, како и заедничката борба со бугарскиот народ, за што говори истотака Мисирков. Сето тоа влијаело врз народот. Тоа секако не го повлекло сиот народ, за што сведочи и подоцнежното враќање на дел од народот во Егејска Македонија кон Патријаршијата. Најдобро ја илустрира ситуацијата еден извадок каде се говори како од Грци станале Бугари, затоа што повеќе им плаќале и Егзархијата им овозможила подобра живеачка.

Дај да го видиме тој дел!

Pat напиша: Македон напиша: Pat напиша: Епа интересен народ сме биле ние, сме ја носеле таа навреда со гордост како национално име. Така пишува и Прличев, и Мисирков, а ете испадна  дека и Силјан Штркот бил дебелоглав Бугарин. А во XVIII век и во Охрид сите велеле дека се Грци, со гордост оделе в црвка, следеле богослужби на грчки и никому ништо. Тоа го говори и Прличев кога говори дека Охрид бил елинизиран. Ајде да кажеме дека било така (иако јас чисто се сомневам дека народот во Охрид толку лесно од Грци станале Бугари, па потоа Македонци, тоа повеќе се однесува на училишно-црковните активности, инаку како тоа за костурчанските мајстори  кога зборувале на, како што вели Прличев, мајчиниот бугарски, неговите соученици велеле дека се волови?) кој е твојот заклучок? Зошто тогаш мнозинството во Македонија, а да не зборуваме за Охрид, се приклонило кон бугарската пропаганда, а не кон српската, како Темко Попов? Па тоа „бугароманство“ во Охрид кренало и свое востание за време на српската окупација, така ли е или не е така? Или ете, што го натерало Прличев од грчки стипендист, напреден ученик и студент и добитник на престижна грчка награда да се откаже од сето тоа, од сите привилегии, и да земе да го побугарува Охрид? Која е твојата теорија?

Многу фактори влијаеле на сето тоа.

Ако грчката Црква не инсистирала да го истисне славјанскиот јазик, зарем мислиш дека туку-така некој ќе ја истиснел од позициите кои ги имала? Ако султановата волја не ја основаше Егзархијата, зарем мислиш дека навистина ќе успееше таква Црква да се спротивстави на огромната моќ на блокот грчки Цркви? Ниту денес не може никој да се спротивстави на нивната моќ, а не пак тогаш, кога и половина од народот и бил наклонет.
Од друга страна, Егзархијата му дала на народот нешто кое Грчката Црква никогаш не го направила, а тоа е можност да   слуша богослужби на славјански јазик, свештеници кои немале толкава моќ како грчките, а истотака и блискоста на јазикот, како и заедничката борба со бугарскиот народ, за што говори истотака Мисирков.

Сето тоа влијаело врз народот.
Тоа секако не го повлекло сиот народ, за што сведочи и подоцнежното враќање на дел од народот во Егејска Македонија кон Патријаршијата.

Најдобро ја илустрира ситуацијата еден извадок каде се говори како од Грци станале Бугари, затоа што повеќе им плаќале и Егзархијата им овозможила подобра живеачка.

За елинизација може да се зборува дотолку колку богослужбите и учењето биле на грчки, ама дали нешто разбирале луѓето? Ете и Прличев пишува дека Октоихот го знаел наизуст, ама дали тогаш разбирал што зборува кога го декламира?

Исто е со нашите муслимани. Некои го знаат Коранот ннаизуст, ама на арабски и ништо не знаат да разберат од него.

Е сега поарабени ли се сите муслимани?

Pat напиша: Епа интересен народ сме биле ние, сме ја носеле таа навреда со гордост како национално име. Така пишува и Прличев, и Мисирков, а ете испадна  дека и Силјан Штркот бил дебелоглав Бугарин.

А во XVIII век и во Охрид сите велеле дека се Грци, со гордост оделе в црвка, следеле богослужби на грчки и никому ништо. Тоа го говори и Прличев кога говори дека Охрид бил елинизиран.

Pat напиша: Македон напиша: Секој учител во тој период ги тепал учениците, независно дали бил грчки, бугарски или српски. Дури и по ослободувањето од окупациите, македонските учители истотака применувале тепање како помошно средство при воспитувањето. Тепање како тепање, ама тие си биле хондрокефали, не за друго туку поради тоа што биле дебелоглави Бугари. Така пишува Прличев.

Тоа е секако најпознатата грчка навреда.
Истото му го велеле и на Карев, иако велел дека е Македонец, за Грците бил дебелоглав Бугарин.

Изменето од Македон - 16.Јули.2010 во 16:09

Македон напиша: Секој учител во тој период ги тепал учениците, независно дали бил грчки, бугарски или српски. Дури и по ослободувањето од окупациите, македонските учители истотака применувале тепање како помошно средство при воспитувањето.

Тепање како тепање, ама тие си биле хондрокефали, не за друго туку поради тоа што биле дебелоглави Бугари. Така пишува Прличев.

Каснакоски напиша: Денеска покажав едно писмо од село Висока од каде се гледа дека колку и да учеле децата во грчките училишта, ништо не знаеле. Така било и во Охрид. Видете на испитот колку знаеле учениците.

Ама Робев одлично знаел, штом бил испитувач...