Исусова молитва - исцелител

Miki_P напиша: Ризикувам да бидам опоменат за „скршнувањето“ од темата, но, тоа треба прво да се случи со пасторот „изворен“ и неговиот пријател „православен“ („православен“ и „gospel“ се една личност). Светото Предание го дополнува Светото Писмо Светото Предание, постои и треба да се чува, а за тоа имаме директни и индиректни потврди во Светото Писмо. Индиректна потврда е фактот дека Светото Писмо постанало од Светото Предание. Пред Мојсеј не постоела ниту една книга на Библијата. Тоа што Мојсеј го напишал во книгите Исход, Левит, Броеви и Повторени закони секако претставува лично доживување и искуство на Мојсеј. Но, тоа што го напишал во првата книга на Библијата, во книгата Битие, напишано е според преданието. Значи, во Стариот завет преданието му претходело на Светото Писмо. Таков е случајот и со Новиот завет. Спасителот ништо не напишал. Во Евангелието е запишан само еден настан, кога Спасителот нешто пишувал. Но, и тоа што го напишал не го пишувал на папирус или пергамент, или некаква глинена плоча за да биде сочувано, туку почнал „со прст да пишува по земјата“ (Јован 8, 6), така што тоа пишување можело да го избрише првиот дожд што ќе падне, или пак да го разнесе првиот ветер како прав во воздухот. инаку, Спасителот не напишал ништо друго, туку своето учење го предавал усно, значи по пат на предание, а го потврдувал со своите дела. Исто така правеле и апостолите. Пред да почнат да ги пишуваат евангелијата и посланијата, Христовата наука ја ширеле усно, со преданија./ Дали е во книгите навистина запишано баш сè што Христос правел и учел во текот на три и пол години од своето делување? Очигледно е дека не е. Тоа се гледа од фактот што поедини описи постојат само во едно евангелие, а некои само во одруго. Описите на страдањето Христово, на Неговото воскресение и на јавувањата по воскресението ниту во едно евангелие не се дадени во сите поединости. На пример, речено е дека Христос на своите ученици им се јавувал повеќе пати во текот на четириесетте денови по воскресението до вознесението и дека им зборувал за Царството Божјо (Дела Ап. 1, 3). Но никаде не е запишано конкретно што им зборувал. За вознесението зборуваат само Лука и Марко. Останатите двајца евангелисти ништо не кажуваат. Значи, испуштиле да споменат еден толку значаен настан, каков што е вознесението! Па ни евангелистот Лука во своето евангелие не не известува кога, во кој ден се случило вознесението. А дека тоа се случило во 40-тиот ден по возскресението дознаваме дури од Делата апостолски. Еве, уште еден пример кој според логичната нужност сведочи дека Светото Писмо не изнесува се што може да се рече за Христа. Во Црквата постои верување, засновано на светото предание, дека Спасителот по своето воскресение и се јавил на мајка му, Богородица. тоа јавување не е никаде запишано во Светото Писмо. Дали е умно, според сектантската логика, да го отфрлиме тоа предание? Зарем едно такво јавување не е блиско до секој ум? а ете, Светото Писмо за тоа молчи. Но, ако списите молчат, не значи дека молчеле и апостолите. Тие по устен пат и предале на Црквата многу повеќе отколку што напишале. Па тоа што усно го примила Црквата од апостолите, тоа е Светото предание. Таквите преданија подоцна Светите отци ги запишувале за да не му ги „дадат на заборавот“. тоа се чувало во Црквата, и тоа морало да се чува. Тоа е историски познато, а тое е и логично. Исто така, во Светото Писмо немаме речиси ништо за животот на света Богородица, освен дека живеела, дека примила благовест од светиот архангел Гаврил, дека Го родила Спасителот и дека бегала во Египет, дека еднаш при посетата на Ерусалимскиот храм Го барала својот 12-годишен син, додека на крајот не Го нашла во храмот, дека била со Него на една свадба во Кана Галилејска, дека била присутна под крстот на својот Син на Голгота и со апостолите во „горната соба“, очекувајќи го слегувањето на Светиот Дух. тоа е сè. Треба ли тогаш, според сектантската логика, да се заклучи дека таа повеќе немала никакви доживувања, или никакв средби со апостолите и со верниците, дека своето детство не го поминала во храмот Божји каде што, според својот завет, ја одвеле кејзините родители; дури дека не се ни родила ниту, пак, умрела, затоа што во Светото писмо за тие настани не пишува ништо?! Секако дека не. Ако за тоа не зборува Светото Писмо, зборува Светото Предание, како природно дополнение на Светото Писмо. Што има „антибиблиско“ во тоа?!

Исус им рече: „Ако Бог беше ваш Татко, ќе Ме љубевте Мене; зашто Јас од Бога излегов и дојдов; и не дојдов Сам од Себе, туку Тој Ме прати.

Мики нема надополнување на Христовите зборови, ако сакаш да си христијанин ке го слушаш Него и само Него!

Ризикувам да бидам опоменат за „скршнувањето“ од темата, но, тоа треба прво да се случи со пасторот „изворен“ и неговиот пријател „православен“ („православен“ и „gospel“ се една личност).

Светото Предание го дополнува Светото Писмо

Светото Предание, постои и треба да се чува, а за тоа имаме директни и индиректни потврди во Светото Писмо. Индиректна потврда е фактот дека Светото Писмо постанало од Светото Предание. Пред Мојсеј не постоела ниту една книга на Библијата. Тоа што Мојсеј го напишал во книгите Исход, Левит, Броеви и Повторени закони секако претставува лично доживување и искуство на Мојсеј. Но, тоа што го напишал во првата книга на Библијата, во книгата Битие, напишано е според преданието. Значи, во Стариот завет преданието му претходело на Светото Писмо.

Таков е случајот и со Новиот завет. Спасителот ништо не напишал. Во Евангелието е запишан само еден настан, кога Спасителот нешто пишувал. Но, и тоа што го напишал не го пишувал на папирус или пергамент, или некаква глинена плоча за да биде сочувано, туку почнал „со прст да пишува по земјата“ (Јован 8, 6), така што тоа пишување можело да го избрише првиот дожд што ќе падне, или пак да го разнесе првиот ветер како прав во воздухот. инаку, Спасителот не напишал ништо друго, туку своето учење го предавал усно, значи по пат на предание, а го потврдувал со своите дела. Исто така правеле и апостолите. Пред да почнат да ги пишуваат евангелијата и посланијата, Христовата наука ја ширеле усно, со преданија./

Дали е во книгите навистина запишано баш сè што Христос правел и учел во текот на три и пол години од своето делување? Очигледно е дека не е. Тоа се гледа од фактот што поедини описи постојат само во едно евангелие, а некои само во одруго. Описите на страдањето Христово, на Неговото воскресение и на јавувањата по воскресението ниту во едно евангелие не се дадени во сите поединости. На пример, речено е дека Христос на своите ученици им се јавувал повеќе пати во текот на четириесетте денови по воскресението до вознесението и дека им зборувал за Царството Божјо (Дела Ап. 1, 3). Но никаде не е запишано конкретно што им зборувал. За вознесението зборуваат само Лука и Марко. Останатите двајца евангелисти ништо не кажуваат. Значи, испуштиле да споменат еден толку значаен настан, каков што е вознесението! Па ни евангелистот Лука во своето евангелие не не известува кога, во кој ден се случило вознесението. А дека тоа се случило во 40-тиот ден по возскресението дознаваме дури од Делата апостолски.

Еве, уште еден пример кој според логичната нужност сведочи дека Светото Писмо не изнесува се што може да се рече за Христа. Во Црквата постои верување, засновано на светото предание, дека Спасителот по своето воскресение и се јавил на мајка му, Богородица. тоа јавување не е никаде запишано во Светото Писмо. Дали е умно, според сектантската логика, да го отфрлиме тоа предание? Зарем едно такво јавување не е блиско до секој ум? а ете, Светото Писмо за тоа молчи. Но, ако списите молчат, не значи дека молчеле и апостолите. Тие по устен пат и предале на Црквата многу повеќе отколку што напишале. Па тоа што усно го примила Црквата од апостолите, тоа е Светото предание. Таквите преданија подоцна Светите отци ги запишувале за да не му ги „дадат на заборавот“. тоа се чувало во Црквата, и тоа морало да се чува. Тоа е историски познато, а тое е и логично.

Исто така, во Светото Писмо немаме речиси ништо за животот на света Богородица, освен дека живеела, дека примила благовест од светиот архангел Гаврил, дека Го родила Спасителот и дека бегала во Египет, дека еднаш при посетата на Ерусалимскиот храм Го барала својот 12-годишен син, додека на крајот не Го нашла во храмот, дека била со Него на една свадба во Кана Галилејска, дека била присутна под крстот на својот Син на Голгота и со апостолите во „горната соба“, очекувајќи го слегувањето на Светиот Дух. тоа е сè. Треба ли тогаш, според сектантската логика, да се заклучи дека таа повеќе немала никакви доживувања, или никакв средби со апостолите и со верниците, дека своето детство не го поминала во храмот Божји каде што, според својот завет, ја одвеле кејзините родители; дури дека не се ни родила ниту, пак, умрела, затоа што во Светото писмо за тие настани не пишува ништо?!

Секако дека не. Ако за тоа не зборува Светото Писмо, зборува Светото Предание, како природно дополнение на Светото Писмо. Што има „антибиблиско“ во тоа?!

p.s. Овој текст го имав постирано во Православни проповеди..., но бидејќи таму нема ништо интересно за вас, еве, ви го постирам и овде, како што реков, со ризик да бидам „опоменат“.


Изменето од Miki_P - 05.Јануари.2009 во 16:42

Pravoslaven напиша: Miki_P напиша:               "Бидејќи, секој, кој го призове името Господово, ќе се спаси"             (Послание на св. ап. Павле до Римјаните 10,13)    Молитвата Исусова, која е составена од зборовите: "ГОСПОДИ, ИСУСЕ ХРИСТЕ, СИНЕ БОЖЈИ, ПОМИЛУЈ МЕ" – e, како и секоја друга молитва. Но, бидејќи нејзината сила излегува од силата на сесилното ИМЕ на Господа Исуса Христа – Спасителот, затоа таа е посилна (по плодотворна)од сите други.   Две работи би сакал да забележам овде.   1. Ако тоа е како што велиш "најслината молитва", тогаш зошто Христос, кога го прашале учениците како да се молат, Тој не им ја дал како пример "најсилната молитва" туку им ја дал како пример молитвата "Татко наш..."?   2. Во горниот стих (Рим 10:13) апостолот го цитира Јоел 2:32, а таму за "името Господово" во оригиналот стои "името ЈХВХ", а тоа е личното Име на Бог, а не името на Исус. Значи во конкретно тој стих не станува збор повикување на Исусовото Име, туку за повикување на Името на Таткото Небесен.   Miki_P напиша:   Светите отци велат: Постојаната молитва е непрестано призивање на името на Христово - било да одиш или лежиш, било да си на трпеза или на работа – во секоја прилика и во секое време треба да се повикува Името Божјо.   Ако така папагалски си го повторуваме Божјото Име додека лежиме, додека работиме и паметот ни е во работата, тогаш сме под осуда на третата Божја заповед која вели: "Не изговарај го напразно Името Божјо!" Но кога вие ја кршите без пардон втората Божја заповед, тогаш зошто би очекувале ти ретата да не ја кршите?

Брате, ако ги читаш постовите ќе знаеше зашто Господ Исус Христос не им ја дал таа молитва на Апостолите, но не ја ни сокрил. Ако сакаш ке ти постирам од каде се наога изворот на Исусовата молитва ќе ти најдам аикао ако само малку се потрудиш самиот ќе најдеш во почетокот на темата.

И ова за „папагалското пофтарање“ упорно повторувате и повторно ке кажам, не читате и не разбирате или поточно не сакате да разберет. Но нема да повторувам. прочитај си сам, имаш одговор и на тоа прашање.

За жал, проблемот наш е тоа дека не се слушаме и поучуваме туку се инатеме и расправаме.

Господ со тебе и биди поздравен

Изменето од Опитен - 05.Јануари.2009 во 14:11

Јован 21, 25

„А има многу други работи што ги изврши Исус, и кои, ако би се напишале по ред, ми се чини, не би можеле да се сместат во целиот свет напишаните книги. Амин“.

Затоа е тука „РАКОВОДИТЕЛОТ“ - ДУХОТ СВЕТ и целото БОЖЈО ОТКРОВЕНИЕ - СВЕТОТО ПИСМО и СВЕТОТО ПРЕДАНИЕ.

Веќе е кажано: надвор од ЦРКВАТА ХРИСТОВА ова не може да се разбере.

Не обидувај се, не можеш да го разбереш!!!

Веќе имам пишувано за „Господовата молитва“, но изгледа слабо читаш. Не постои Православно богослужение во кое ОВАА молитва не се кажува по неколку пати, а да не зборувам во молитви што се надвор од богослужбите. постирав и два примери на ПРАВИЛО за верниците во ЦРКВАТА ХРИСТОВА дадени од два светители, и таму ТАА е на првото место, дали разбираш!?

Христос не рекол ниту поклонувајте Му се на моето Воскресение, а целиот свет МУ СЕ ПОКЛОНУВА, можеби е погрешно, а!?

Затоа имаме проблем да се разбереме.

Ние, во ЦРКВАТА ХРИСТОВА, се раководиме од: Светото Писмо, Светото Предание, Апостолските правила, Правилата на Вселенските собори, Правилата на Помесните собори и Правилата на Светите отци - сите донесени и раководени од Светиот Дух.

Жалам што не можам да ти помогнам.

Исусова молитва на српски јазик за download

KINGDAVID напиша: нововерците, секташите и безбожниците.....c c c c c Brate Miki, nemojte da se napagate so losi zborovi. Pomina Sredniot vek i palenje na eretici i vesterki... Vo Biblijata, vo Jakov 3:8-13, pisuva: 8."A jazikot nikoj ne moze da go skroti; toj e nemirno zlo i poln so smrtonosen otrov. 9.So nego Go blagoslovuvame Boga i Otecot, so nego gi kolneme lugeto, sozdadeni spored podobieto Bozjo. 10.Od istata usta izleguva i blagoslovot i kletvata; ne treba brakja moi taka da bide. 11.A tece li od eden ist izvor slatka i gorcliva voda? 12.Moze li, brakja moi, smokvata da ragja maslinki, ili lozata smokvi? Taka, od eden ist izvor ne moze da tece solena i slatka voda. 13.Koj e megju vas mudar i umen,neka gi pokaze preku svoeto dobro odnesuvanje delata svoi vo krotost i mudrost." P.S Zabegavte od temata Isusovata molitva, so vakvite prepukuvanja od dvete strani. Izvinete mi sto se mesam,se nadevam deka moderatorite ke gi izbrisat site navredlivi postovi , bez razlika od koja strana se kazani. Pozdrav i sekoe dobro do vas, Hristos posredi nas!

Братче, ова ми изгледа на мене како водење на инает.

п.с. и јас се надевам дека модераторите повторно ќе ја вратат темата во прав тек. Исусова молитва

Господи Исусе Христе, помилуј не!
Господи Исусе Христе, помилуј не!
Господи Исусе Христе, помилуј не!
Господи Исусе Христе, помилуј не!
Господи Исусе Христе, помилуј не!

Изменето од Опитен - 05.Јануари.2009 во 06:09