Ваша песна,состав или што било напишано

Ako sum sakal nekoja kolku sto te sakam tebe,
ako ti kazam deka nikogas dosega ne veruvav vo sebe,
ako sum patel po po nekoja kolku sto patam po tebe,
ako ti kazam deka solzite zaminaa zaesno so tebe,
ti go davam seto pravo da ne pluknes vo faca,
i da zamines so gordo podignata glava....

ИСТО КАКО ЉУБОВНА

Знам, ќе дојде и тој ден
и ти ќе се пресликаш светла насмевка   
во темните ходници на иднинатата
за да станеш мое единствено минато
а јас ќе живеам надвор
од секое ново утре
потежок за една празнина од вчера
и ќе ја кријам болката
со туѓа болка под насмевката.

Ссмеј се, најмило, смеј се,
насмевките твои нека ми тежат...

КОПАЈ ДЛАБОКО


Копај длабоко во душата на детето што не сака да умре,
биди му и мајка и љубовница, и сестра и другарка,
копај тивко, со трпеливост на мачка кога демне плен,
копај во душата на детето што не сака да умре.

Најди ме закопан, затрупан под урнатините на гордоста,
исчисти ме од правот на вековите што идат,
со бакнежи и солзи измиј ми ги очите од гревови -
да прогледам, сам себе да се видам.

Копај длабоко во душата на детето што не сака да умре,
искастри го врежот за мислата,светлозрачната, внатре -
птица имам, од сонце испилена - од грешничка отруена,
во мене најди ја, во тебе оживеј ја...

          ЦИРКУС

Секој чекор,чинам напред оди,
а се во исто место стојам.
Ниту напред,нит назад пат,
само стапки во круг околу мене
како оска означена
и само си се вртам
во својата сопствена оска.
Патот веќе одамна не го познавам,
ниту правецот го паметам.
Сама со себе,без сопатник
с'е околу мене се врти,
како да сум на рингишпил.
Лунапаркот е тука.
Врева...луѓе...мешаници...
Циркусот одамна почнал,
а претставата никако да заврши.
Кловнот изведува нешто,
налик на шега,
а никој не се смее.
Никој веќе не се смее.

Те окрив
ме откри
толку малку
а сепак доволно
да се сокриеме
од самите себе
во ќорсокаците
на сопствените
лавиринти...

МИРИС НА ДРУГО ВРЕМЕ

Ти не можеш да ја разбереш мојата воздржаност,
нo секоја моја скриена насмевка
безобразно открива нов детал на жена во тебе.

Палавке моја,
јас одамна заборавив што сакаат девојчињата...

Знаеш ли дека жените се прекрасни суштества
и хаотично се вознемируваат кога помислуваат желба.

Понекогаш навистина ме весели начинот на кој го пишуваш
мојот исчезнат љубовен роман на твоите усни -
толку многу што можам во еден здив да го прочитам од нив
и исто толку брзо да се опијам со твојот немир...

Ох, немирлике моја,
уште главниот лик бар малку да личи на мене!.

Зошто ли тогаш толку упорно ми бараш место во него,
како никој да не те научил дека животот не е роман
што завршува со првото поглавие.

Нестварна моја,
ноќе, кога заспивам, и твојата коса има мирис
на некое друго време.