Карактер или интелигенција

Знаеме дека двете заедно во комбинација се идеални, но премногу често за мој вкус принудени сме кога избираме пријатели да одбереме со едното својство бидејќи го немаат другото.
По мене на прво место е карактерот, а потоа интелигенцијата. Точно е дека може некој ќе каже дека се поврзани, но и премногу често се среќава и да се одврзани т. е. наметливи т.н. интелигентни луѓе без трунка смисол за тактичност и склоност кон ментални заболувања кои најчесто им го загорчуваат животот на најблиските, а и пошироко доколку наиде на плодно тло, плусирано од фактот дека таа т.н. интелигенција повеќе ја злоупотребуваат наместо да се посветат на креации.
По мене интелигенцијата е збир на меморирани фикции кои со своето наталожување сами од себе прават пермутации и супституции така да ние и немаме некое големо влијание. Значи се работи за автоматизам на кој мозокот е склон и кој поседува доволно информации за обработка т.е информациите се храната на мисловните способности. Кратко кажано интелигенцијата не преставува нешто посебно и може секој да ја стекне, тоа е само алатка или оружје во зависност од карактерот
Но, позитивниот карактер е сосема нешто исклучително кое може да се нарече дарба. И самиот Исус е доказ за тоа. Никого не наведе да прави зло ниту некому направи зло, ниту беше наметлив, беше над  тоа. Никаде не постои јасно упатство како да се биде позитивен и пријатен, само некои магловити недоречености од т.н. мудреци кои со клоци ги учеле своите ученици во некое минато кое се обидуваме да ја сместиме колевката на мудроста.
Значи прашањето е дали би одбрале интелигентен психопат за пријател или неук, но пријатен човек кој никогаш не би се обидел да ве навреди, испровоцира или вметнува во шизофрени сплетки, туку наместо тоа да искрено да ве почитува кое истовремено го прави голем во вашите очи.