Ваша песна,состав или што било напишано

УМОР


        Беше изморен. Беше многу изморен. Чувствуваше силен умор во телото, во мислите... Дири и крвотокот некако бавно му функционираше. А ништо не работеше тој ден... Никаква работа не фати в рака. Само размислуваше дека тоа што не го заврши денес ќе му се натрупа за утре. Можеби токму тоа и го заморуваше. Не, тоа што не го сработи и не беше некоја кој знае колку голема работа. Не беше важно, и другпат му се случувало да ја префрли денешната обврска на контото на утрешниот ден. И ја завршувал. Но секогаш имало причина за тоа. Денес само се чувствуваше уморен, ако тоа можеше да се нарече некаква причина. Всушност, повеќе не се сеќаваше каква работа требаше да заврши. Не, е важно, кога ќе отспие самата ќе му се јави.
          Од утрото се чувствуваше уморен. И посака да прилегне, да поспие, да истера сон – два. Сонот ќе го источи уморот од телото и од мислите во пружините на троседот. Ќе биде како нов.
        Кога легна, кога се спружи на троседот и ја нурна главата со лекнувачка насмевка на усните не знаеше дали тоа ќе се случи при првиот или при вториот сон. А и да знаеше, зарем можеше нешто да спречи. Зарем можеше да спречи жена му да исписка споулавено, не знаејќи што друго да направи во првиот миг. Зарем можеше да спречи и од неа да истече сета крв, можеби пред писокот, можеби по нмего, што е важно, важно е дека крвта од лицето ќе и се спушти во стапалата, кадешто никој нема да ја забележи, бидејќи стапалата и веа обуени во топлинки..      
        Зарем можеше да спречи, веднаш после бескрвниот писок на жена му, соседите да дотрчаат, иститите тие соседи со кои само добар ден си викаше кога ке ги сретнеше во лифтот.
        Зарем можеше да спречи ќеркичката која имаше само седум години и одеше во прво одделение, тоа попладне од училиште да ја пречека неговиот шура и да ја одве кај нив на гости, иако тоа ќе биде необикновено за малото дете, оти тој, бидејќи беше без работа, секој ден го правеше тоа со задоволство, и ронки гордост во очите, и знаеше, дека еден ден ако не ја пречека, таа ќе биде збунета ама нема да се противи, оти шурата е речит човек и лесно можеше да убеди и повозрасен човек од едно седумгодишно дете дека приичината за изместувањето на навиката е од сосема друг карактер.
          Само беше изморен и чувствуваше голема потреба да си поспие. Ах, да, си спомна, пред да се случи сето тоа, дека утре треба да оди на погреб на таткото на неговиот другар од основното, со кој осум години ја делеше клупата, а кога оформија фамилии му стана и венчален кум. Требаше да му помогне, да му се најде при рака во злото. Нека, само уморот да помине, утре ќе му се оддолжи, сите незавршени церемонии околу погребот тој сам ќе ги преземе на свој грб.
        Зарем можеше да спречи повеќето од половината другари од одделението да не отидат утредента на погреб на таткото на неговиот кумашин? Беше млад, многу млад за да мисли дека тоа може да се случи. Само да отспие сон – два, утре ќе ја заврши и денешната работа. И ќе им јави на тие што не им е јавено...

Бессони ноќи,
ако ве постелам по светов,
ѕвездите ќе бидат премалку
да го означат вашето присуство.
Бессони ноќи,
телото ми го влечете надолу,
кон пространите јами што вечно чекаат
како талогот на испиено кафе.
Бессони ноќи,
сите одземате по еден дел од мене,
и брзо, наврапито, мигновено,
ми го трескате минатото од глава.
Бессони ноќи,
вие сте виновнички за јаловите обиди
да го замислам животот како што сакам.
Бессони ноќи,
вие, невешти поетеси што го измисливте
глупавиот збор иднина,
знајте дека човекот нема право
да сонува со отворени очи.

ti peat li juznite vetrovi?


te barat li, juznite vetrovi?
te krijat li, belite bregovi?

te barat li juznite vetrovi?
te cuvat li belite snegovi?

no topol veter snegot go topi
od snegot reka, a reka si ti
ti peat li juznite vetrovi?

te barat li juznite vetrovi?
te krijat li tvoite bregovi?
ti peat li , juznite vetrovi?
te cuvat li belite snegovi

no pees pesna na cel glas
od pesnata veter a veter sum jas
te topat li juznite vetrovi
pees pesna na cel glas
od pesnata veter a veter sum jas
te great li juznite vetrovi




Изменето од anakin - 01.Мај.2008 во 02:07

        Се будам ја така рано сабајле мајка ми нешо дошла у соба и брчела музиката па да ја гасни......ме забележува а ја уште очи не сум отворил како и по обичај цигарата во уста.......ме глеа она така....со еден нејзин за мене непосакуван поглед и ми вели : е така синко само ти гој се со цигари.......е добро де шо да праам навика......јбг......добро тоа.....прва навреда за денешниот ден......идам ја у купатило да се средам.....излегувам го гледам стариот......ај добро утро директоре му викам....а и он ме погледна онака намуртено и ми вели......ма иди у пичку материн бре......ок втора навреда.......навикнат на тоа ја......таман се средувам све идам да искачам.......туп еве го брат ми пред очи.....шо прајш брат му викам.....шо ти бе па тебе гајле.......ок.....иако не му личи трета навреда.....јбг.....коа сите дома ќе ме навредат од сабајле знам дека денот ми е.......пуфка.....и ја одма мобилниот му се јавувам на еден другар.....шо прајш кај си воа ноа......ајде му викам излагај да ојме на кафе некаде.....нема проблема вика те чекам таму и таму и одиме......ај му викам одма тргнувам.....и се наоѓаме за брзо ........кај ќе ојме сеа??? ајде вика ваму одамна не сме биле......да видиме народ воа ноа.......а можда и некоја цура че се најдит.......е ајт му викам арно велиш......седнуваме ние така......порачуваме тоа кафето ни го носи тоа келнерот.......и како и обично почнуваме да разговараме за стратешки работи......политика ти реков ми рече......и таман да мениме тема........од позади ненадејно не жегна нешто ........ не шибна по тоа грбот .....коа се вртиме што ќе видиме.....Маја......ихихи.....кај си бе ти?? ај муа нуа све тоа поздрављане ајде и викаме повели седни правини друштво или ние тебе како било......не вика имам две гостинки дојдено ене ги на другата маса поканети сте дојдете ако сакате јас ипак дојдов да се поздравам.........а во ред ок од твоја страна срцка......таков ние муабетот......и она заминува таму на другата маса а ние сеа.......се договараме......шо да прајме.........се вртиме назад коа че видиме шо че видиме.......бомби........море какви бомби нагазни мини беа тоа........море му викам на овај......шо прајме бе сеа.......че ојме или не ојме.....знајш не чини да се одбива му викам покана од женско......посебно не ваква........види ти онаму.......море дечко да знајш че ојме таму......ајде зимај то цигарите и да се префрлиме.......и одиме таму......здраво јас сум......а таа јас сум.....мило ми е.....исто и мене.....и седнуваме.......они уште не порачале.....а ние џоа фраерчиња......може ли да ве почастиме нешто......кафенце сокче шо било????.......хм се двоумат тие....може може...викет......а и ти Маја и викаме исто и за тебе важи........а таа чепкало пак вика : а шо ви текна бе момци да ме частите сеа........е па ти сеа и викаме.....еднаш сме седнале со тебе.......а ние стално со неа .........ако ако вика че се напијам и ја нешо од вас.........коа иди тоа келнерот иначе наш школски.......од малендај се знајме.....шо че пијате ???.......и овие.......ами едната вика нес,минерална вода и еден густи.......јааааааа мајката си викам.........од каде бе овие така научени да цедат мајку им......другата исто....а оваа Маја........демек да се покажи :за мене Џони Вокер и Кока Кола........иххххх бре од кога ти така еми сеа......и се така празни муабети и убедувања по нашки се додека не ги забележавме тоа цурите убаво.......таа наспроти мене во минич,едно кратко блузиче колку да и ги покрива градите само а таа другата слично на оваа да не останела покуса.......опа брате......се наведнувам накај него........брат прај шо че прајш оваа пред мене не ми ја чепкај ете ти ја таа другата......од шо кај сте воа ноа......викет од ск сме ние.........а мож мож......па так и си претпоставувавме ние.....ок е ајде сеа да не се глупираме и некако да се зачемиме пред маливе......да трескаме или глупости или по нашки некои филозофии.......и си почнуваме ние така ја со таа наспроти мене а он со таа другата......ја прашувам ја шо сте со оваа Маја........ами вика братучетки......аааааа викам добро тоа.....како ви се свиѓа тука ја прашвам........ами вика се само глупаци бре овде.....невоспитани вика а не видоа очи испукаа......е добро и викам ја такви се овија овде.....а таа ме прашува.....а ти таков си или.....ами сеа и велам сама че си процениш нема шо да се фалам ја........ахам вика......и си почнавме ние онака лезет муабетче......и цурава падна на муабет ааааа си викам готова си ти........и така заслепен од незе не обрнувајчи внимание на времето едно време прашува.....еј а колку е сатот??? ами 12 и пол и викам........леле.......еј ајде и вика на таа другата и на братучеда и.....време е да си ојме......какво одење бе ја прашувам ја.....ами вика во 1 и пол си тргнуваме за дома.......аааааааа пак јас.......е добро ко така.....мило ми беше шо со запознавме......и мене исто одговара онака типично скопски за некоја самобендисана.....и си заминуваат без некој позначаен поздрав......остануваме оклепани со другар ми........леле бре вика мамето нивно не жегнаа по 200 ден за пијачка а и 2 саати време ни зедоа а за то шо ги занимававме........е за то брат му викам.....че си средиш со онаа твоја Маја......тух бе вика......ах шо не заебаа.....ајде де му викам.......ајде доста е тука ајде да идеме да шетниме да поманијачиме мало......море знјаш шо вика........арно велиш ајде да ојме......а каде вика.......е па брат како каде лето е се знај.....ојме у парк сеа....
одиме таму.......седнуваме на една од две споени клупи.........поминуваат стари дедовци викет добар ден внучковци добар ден дедовци му викаме.......абе викет воа клупата слободна е........а не му викаме.....седат тука само отидоа до продавница да купат нешо....(кај им даваме сеа да седнат а ние со сиот ум сме тргнале по женски) ене му викаме на другана слободна а и уба сенка има таму......ех да сте ни живи и здрави викет......ај ај че биди ние му велиме.....палиме по една цигара.....и оп мобилниот негов ѕвони.....му се јавиле од дома....го барале некои.....ај вика морам да одам ја.....е ај брат оди со здравје се гледаме ......ја че останам уш малце му викам......и коа од едната страна идат една тајфа женски и седнуваат до мене на клупата......ги знам ама помали не си имам муабет.....ај можи че се позафркаваме малце.....вака така.......тие дофрли ја врати му......и во даден момент се опулувам право во сонцето.......ме заслепи за секунд.......се освестувам брзо....и слушам еден милозвучен глас....ми вели : дечко имаш запалка? а ја се пулам вака......wow останав без збор......непозната девојка долга црна коса , лице на ангел , груди хух , тенка витка половина и долги нозе као од сон..........останав без збор........гласот ми се зеде....и се освестувам као од сон викам со затреперен глас имам..........и и палам цигара.......а она слободно ли е до тебе......може да ми правиш друштво??? да да секако и велам......че ми биде задоволство ........ со осмех до уши на мене........седнува до мене почуваме муабет.......шо како воа ноа......и едно време ја прашувам а имаш дечко??? она НЕ........ихххх ама бранови во мене......треперам колку повеќе гледам во неа толку повеќе ми се зема збор а и почнувам тешко да дишам.....па како тоа така згодна девојка како тебе да нема дечко??? а шо вика те чуди тоа тебе....па не и викам уствари да.......не не......збунет сум ја......леле че се отепам......си велам немој уш на почеток да ја оплескаш тешко тебе оти да знајш..............е добро а ти имаш девојка а ја онака гордо и одговарам НЕ.......ахам....вика........е добро ко така....то е причина појче за да се запознаеме подобро ако немаш нешто против ми вика........леле......обледев........јао бре......никогаш не сум бил ваков шо ми е.....мора да е од сонцено многу во очи ми мава.....него мани тоа глупостите од тебе и прати девојката........па не немам ништо против и велам.....како би имал....насмеано одговарам.....а си имала некогаш дечко ја прачувам а она да али не ме прашуј за то....оки нема проблем како че кажиш........полека сонцето заоѓаше а ние заблудани еден во друг.......едно време ми вика.....еј го гледаш сонцето......да и викам без да ја разберам шо сака да каже со тоа........си гледал ли некогаш зајдисонце???.......ја зачудено ја гледам....шо и е бе на оваа......пошто исто мене ми беше изгрејсонце , пладне па зајдисонце....јбг....прост......па не и викам секој ден го глеам ама не сум забележал нешо така......а она ми се насмевна и ми рече ах бре будалче.......јао ......се стопив.....а уште повеќе кога се наведна и се потрпе на моето рамо.......ми вика.....сакаш ли да го гледаме заедно зајдисонцето.......сакам сакам ја викам како не и во мислите ми иде леле само ако ја оплескаш магаре едно......али тоа е тоа.......целиот треперам шо да праам......се пазам да не згрешам некаде.....и викам најубаво ми е кога само гледам во него без да зборувам......а она исто и мене.....лелеееее.......ај тргна работата.....ја ставам раката на нејзината коса......и пополека ја галам......ја гледам она заблудана во сонцето ...... почнав и ја.....и ми се врти мисла......шо прам бе ја....шо зјапам бе таму.....бре бре.......што имам кај мене а ја у сонцето сум запнал.......гугни нешто бре глуп.......си велам....не ми идат зборови.....а она се кроти како најневино јагне......леееееее до сега не сум бил вака бре.....готово зајде сонцето...што сега.....леле заспала на мене.......ах уш тоа ми фалеше а сепак не можам да и одолеам на нејзината убавина просто уживам прекрасно се чувствувам......шо да прам бе сеа.....хммммм после толку мислење.......се пробуди она.......еј вика зајдело сонцето.....ахм мрморам со муцките јас....еј набрзо ќе се стемни вика да да одговарам......морам да си одам ми вели.....ок е и викам.....и како да ми прочита мисли во тој момент.....и ми вика......ќе сакаш ли да ме испратеш до дома......секако.......би ми било задоволство и викам ја.......ајде вели и ме фати за рака......по пат ми вели прекрасно си поминав........ја се насмевнувам очите ми се исполнија со сјај.....и јас и велам......ова нема никогаш да го заборавам.......нити јас ми одговара......хех.......ова е мојата ќуќа вика тука живеам.....ти благодарам што ме испрати и што ми посвети толку внимание на мене и што направи да си поминам толку убаво и да се почуствувам толку прекрасно.....ма ајде викам засрамено јас не е тоа ништо.......она ми се насмевна и ме бакна ...... ја полетувам во облаци......wow......ми вели ако сакаш може да се најдеме и утре......да да секако и велам....на истото место ..... ми одговара вика таа....збогум и уште еднаш ти благодарам......чао и велам и тогаш ми се фрли во прегратка како да заминувам на долг пат и ќе ме нема со години........толку силно ме прегрна што не знаев ни што да правам.......на крај стојам пред нејзината порта и гледам како таа влегува дома.....пред да ја затвори вратата ми мафнува со раката и ми праќа бакнеж.......а ја така со рацете во џебови и не можам а да не треснам зелена.....и почнав како будала да мафтам со тоа рацете демек сум го фаќал бакнежот.....тух ми избега и велам.....а она слатко се насмевна и прати уште еден.......и вели за тој што избега утре нема да бега ќе го најдиме и ќе си стои таму каде што треба.........ја се насмевнувам.....таа ја затвора вратата.....а ја фаќам правец дома со играње и потскокнување по пат......и со мисла дека ќе ја сонувам............
ФИН

ОД ШУПЛО ВО ПРАЗНО

        Крај градот Незнамкаденитукога, течеше една река по име Побистраиодсолза.       
        Еден ден додека шетаа по нејзиниот тревнат брег, Тепај Време му предложи на Шуплив Мозок.
        - Рекава, пријателе, е полна со риби... Гледај како скокаат и се виткаат во воздухот. Да наполниме една торба за вечера, а? Со крчан шприцер ќе запливаат во мевот како летувалци на социјална плажа.
        А рибите, да му е повеќе и од милина на човек да ги гледа. Како натпреварувачки на светски шампионат во уметничко пливање скокаа од водата, правеа феноменален лак во воздухот, при што ќе украдеа со паринките во дел од мигот некој сончев зрак, и пак нурнуваа во топлата и бистра вода. На човек лиги да му појдат од желудникот додека ги гледа само.
        - Е, да фатиме, ама како, кога сме без прибор за ловење? – Праша Шуплив Мозок.
        - Шо ќе тие прибор за оваа река... Гледаш како скокаат рибите – саде ќе влезиме во реката, ќе ги рагрнеме маиците и тие една по една ќе ни скокаат внатре.- му одговори Тепај Време.
        - Море пријателе, колку длабоко ти црпи умот! - одвосхити Шушлив Мозок, - А, јас саде би ги гледал и на крај ум не би ми текнало да го сторам тоа...
        Загазија во водата. Кога дојдоа со средина на реката, или поточно, кога водата им дојде една педа над колена, ги разгрнаа маиците и застанаа да чекаат рибите да им скокаат во нив.
       Помина половина час, помина час, па час и половина, ама ниту една риба не не скона во некоја од двете маици.
        - Вака не бива! – заклучи мудро Тепај Време, - Излези на брегот и собери троа мамки.
        - Да! – прифати Шуплив Мозок, - - Кај се видело без мамка риба да уловиш?
        Без збор на протест, негодување или што било слично излезе на брегот да побара мамки . Се варти со радост на лицето и полна рака црви.
        Ги поделија црвите, ги кладоа во разгрнатите маици и пак чекаа.
        Чекаа половина час, чекаа час, па час и половина, ама рибите си скокаа по свое, неколку метри од нив, си уживкаа во акробатиката ( а можеби и им се потсвеваа поради нивната немоќ на тој начин – кој ќе ги знае тие глупави риби) и пак ниту една не влезе во раскрилените маици...
        - Знам што е работата! – му светна сијаличкта на Тепај Време кога излегоа и седнаа на брегот, провиснувајќи ги нозете во водата.
        - Што, пријателе? – Шуплив Мозок се стори уво, поголемо од самиот него.
        - Се плашат од нас! – заклучи Тепај Време.
        - И, што да направиме? Да се намачкаме со кал! – се досети Шуплив Мозок.
        - Не, ќе ископаме дупка во водата...Голема дупка... Тие не ќе можат да ја видат и , како која ќе скокне во неа, ќе пропаѓаат, а бидејќи е сува, не ќе можат да излезат... Просто како грав.
        Најдоа две стари тенџериња, едното со изедено дно, а другото изрешетано од к*ршумите на `рѓата. и почнаа да копаат: ќе заграбеа од водата па ќе ја лиснеа зад себа, пак ќе заграбеа, пак ја лискаа зад себе...
        Така половина час, така час, така час и половина...
        - Ќе ни требаат поголеми садови! – заклучи Тепај Време, - Ние тоа што ќе го ископаме, водата веднаш затрупува. Или, да работиме побрзо.
        И пак си плукнаа во дланките : заграби, лискај, заграби, лискај...
        На крајот, кога падна смрачката, со тага и разочарување во душите и злегоа на брегот.
        Беа двајца поразани генерали на крваво боиште. И токму кога со свиснати глави сакаа да го напуштат истото тоа боиште и секој да си замине во својот штаб на долга и исцрпна анализџаљ на битката,Шуплив Мозок радосно извика:
        - Пријателе, гледај, дупката сама се ископала! Ама не таму каде што ние ја копавме...
        - Навистина чудна работа! – се зачуди и Тепај Време, гледајќи со недоверба,како во миракл, во дупката. – Во овој град се е извртено.
        - Утре ќе дојдеме порано, и ќе ги собереме рибите! – предложи Шуплив Мозок, - Да не ни ги собере некој друг...
        Округла и голема како џиновски портокал, месечината нарцисоидно си го набљудуваше округлото лице во водата, троа погоре од местото каде што тие двајцата ја копаа дупката.

ЌЕ ПРОДОЛЖИ...

Колку ми се допаѓа тоа „Сочни, поцрнети девојки// продаваат преполовени лубеници“. Просто те збркуваат, не знаеш по штп попрво да посегнеш...
Убав лирски запис на еден топол спомен.