Извадоци,исечоци,цитати

....Љубовта не минува, само го менува обликот.Добива поинаква форма кога наидува на пречка, што не може да ја совлада.Пречката со која,Тој се соочи беше нејзиното молчење, недостиг на каков и да е одговор, на најмал знак дека барем во еден момент мисли на него, дека и не помислува на возвраќање на чувствата. Тоа не беше карпа, туку планина среде патот.Тоа беше несовладлив и чуден знак дека во истиот час треба да заборави на секаква можност дека некогаш ќе ја види, да го напушти островот и да се врати дома со надеж дека разделеноста со текот на времето ќе го изигра сеќавањето и ќе ја убие желбата.
Ништожноста поради која се будеше секое утро, без никаква вест, непрестаното цврсто одбивање што го очекуваше кога ќе ги отвореше очите во нејзината спална и инстиктивно знаеше дека нема да има писмо од неа, би совладале некое друго чувство. Но не ваа ЉУБОВ!
   Би било премногу глупо да се прададе.

од Четири љубовни писма

....Лежејќи крај него сфати дека срцето и се празни од љубовта, како што се беше полнело и дека, без разлика колку и се' беше преполнило во текот на првите недели од моминската љубов, исполнувајќи ја до препукнување, сега,во преостанатите години, полека ...капка по капка, ќе искрвари.Се' ќе мора да се врати и ден по ден, додека тегобите на нивните животи се претвораа во здодевна рутина.....


.....Во љубовта се' се менува и се менува во недоглед.Нема мирување, часовникот на срцето не се запира, за да зачува некој миг на среќата засекогаш, туку непрекинато чука со желба и потреба, со подем и пад: најпрво е исполнето со со сомнеж , а потоа со сигурност која во секој миг повторно може да се претвори во сомнеж.
     Сакаше да го допре за да биде сигурна во тоа, ја зафрли косата смеејќи се и меко вдишувајќи го чудниот здив на љубовта, во која толку длабоко беше потонала.

Светот ќе стане вистинит кога човекот ќе научи да сака - дотогаш ќе живееме мислејќи дека знаеме што е љубовта , но ќе немаме храброст да стигнеме до неа таква каква што е.
Љубовта е дива сила.Кога се обудуваме да ја подариме , не уништува. Кога ќе се обидеме да ја заробиме не претвара во робови. Кога се обидуваме да ја сфатиме , се губиме и се збунуваме."
-Пауло Коелјо "Захир"

Жими Македонија имаш убаво лице. На прв поглед ги засакав твоите зелени очи. Знаеш како Американците одбираат животен партнер?-ако ги засакаат очите, тоа е најдобар знак дека бракот ќе опстои. Само бојата на очите останува иста цел за живот. Значи, ако се вљубиш во очите, цел живот ќе бидеш вљубен, зашто само тие во човечкиот живот остануваат исти, се друго се менува.

Јован Дамјановски-Сенките на сонот.

Schatzii напиша: Снешка од која книга е извадоков?

Slucajno go najdov  Schatzii,i mi se dopadna mnogu,iskreno ne znam od koja kniga e,sepak e dobar citatot

Zazvoni telefonot.Dolgo zvonese.Konecno se javi.
On:Alo!
Ona: Zdravo,jas sum. Dolgo ne sme se slusnale,mnogu dolgo.
On: Ne mozam da veruvam deka toa si ti,no ti go prpoznav glasot,da.
Ona: Da, predolgo.Predolgo se dvoumev da go svrtam tvojot broj.Ni samata ne znam kako se naterav na toa sega.
Ona.
Ona: Go najdov tvojot nov broj na informacii.Cela sreka sto nema mnogu mazi so tvoeto ime.
On: (Tisina) Kako toa da me pobaras?
Ona: (Tišina) Pa, sakav da te cujam i da vidam kako si.
On: Posle tolku vreme da me prasas kako sum.Dobro sum,ide nekako.se zivee den po den.A ti?
Ona: Dobro sum.
On: Lazes,te osekam po glasot.Nikogas ne znaese da lazes.
Ona: Tebe ne.
On: Da, toa sekogas cinese kaj nas.Barem nikogas ne se lazevme.
Ona: Znaes… (Tišina) …nemam pravo toa da te prasam,no...dali nekogas se sekavas na mene?
On: (Tisina)
Ona: Ne moras da mi odgovoris ,postavuvam prasanja bez vrska.Premnogu vreme pomina.Si imas svoj zivot.
On: Se razbira deka se sekavam i ponekogas posakuvam da ne e taka.No,sekogas e isto. Ona: Se prasuvam zasto toa go napraviv.Zasto te izbrkav od sebe?Nikogas toa ne mi bese jasno.Mozebi previse se plasev deka ke bides kako i site drugi,deka na krajot ke otides i ti,pa te isterav.Te isterav,a edinstveno sakav da ostanes.
On: I jas go sakav samo toa-da ostanam.
Ona: Ja sum kriva za se.
On: Ne, nesi ti kriva. I jas mnogu brzo krenav race od tebe.Si otidov ponosno maski,i sega sedam sam i razmisluvam za toa kako mozese da bide da ostanev.
Ona: (Tišina) I, kako si ti, dali si zenet?Imas li familija?
On: Nemam. Se ozeniv,no posle dve godini se razvedov.Bese dobra,mila.Site zelbi mi gi ispolnuvase,no ne ja sakav.Se trudev da ja zasakam,no posle nekoe vreme sfativ deka toa e nevozmozno,pa ja pustiv da si odi.Sega e mazena,ima dve deca i srekna e.
Ona: A, ti zivees sam?
On: Da. Ziveam sam.Se nauciv na toa.Se naviknuva covek koga mora.
Ona: Da, se naviknuva covek.
On: A, sto e so tebe?
Ona: Ja sum sama. Uživam kako i sekogas. Dobro e.
On: Nikogas nema da se smenis.No,ne si srekna.
Ona: (Tisina)
On: Ne moraš toa da mi go kazes,te znam tolku.Pomirna si odkolku sto bese porano. Ona: Pa, bese vreme i jas malku da porasnam.
On: Da, koj bi rekol deka i ti nekogas ke porasnes i ke bides seriozna zena.
Ona: Da, morav i jas malku da porasnam.
On: Znaes,cesto razmisluvav za ova.Sonuvav deka ke zazvonis,deka ke se pojavis odnekade,onaka iznenadno.Zamisluvav kako ke bidam sreken ako povtorno te vidam ili slusnam(Tisina) i sum sreken.no istovremeno sum i potisten.
Ona: Zasto?
On: Zatoa sto sega mi e jasno deka nekoj raboti ne mozat da se vratat po staro.Se smenivme,ne sme veke deca.Ne sme veke taka mladi i polni so polet,vo sostojba da smenime se.
Ona: Znam, znam deka veke ne e isto,no...
On: Nema tuka veke "no",go znaes toa i samata.Ne moram toa jas da ti go kazuvam,porasnavme.
Ona: (Tišina) Znači… znači, koga ke ja spustam slusalicava....
On: Nema poveke da se slusame.Nema da te baram,a nema ni ti mene.Samo bi se povredile uste poveke.
Ona: Znači nema ni da se vidime?
On: Nema,taka e podobro za dvajcata.Podobro e da ne te vidam.
Ona: Bi sakala da te vidam.
On: Ne e rabotata vo toa deka ne sakam da te vidam.Go sakam toa poveke od se ,no znam deka ne smeam.Taka samo bi se povredil sebe,a i tebe.
Ona: Znam. (Tisina)
On: Ne sum te zaboravil,niti ke te zaboravam.Go znaes toa.Nikogas nema da te isteram od svoeto srce,nitu od svoite misli.Tamu ke te cuvam dodeka sum ziv.
Ona: (Tišina) No...
On: I nemoj sega da se prasuvas zasto.Nemoj edinstvena moja!Taka trebalo da bide.Sega najgolema greska bi bila da veruvame deka mozeme da prodolzime tamu kade sto zastanavme pred 12 godini.
Ona: Ne mozam ponatamu od togas.Od toj den.
On: Znam.
Ona: Ne sakav da bides nesreken.Prosti mi.
On: Ne si ti kriva.Ne mozes da se obvinuvas sto te zasakav,premnogu te zasakav.Ne si ti kriva sto ne mozam da zasakam druga.Ednostavno e taka.
Ona: (Tivko lipta)
On: Draga, vreme e da se pozdravime i da zavrsime so ovaa maka.Te molam,napravi go toa poradi sebe i poradi mene.Nema veke da se kaznuvame.Ok?
Ona: (Tivko lipta) Nemoj, nemoj da ja spustas slusalkata,te molam.
On: (Tisina) Nemoj da places.
Ona: (Tivko lipta) Te sakam!
On: I jas tebe, no ne mozeme vaka.Ne mozeme povtorno da gi otvarame starite rani. Nemoj… nemoj poveke da mislis na toa. Zivej go zivotot!Zivej i seti se na mene koga ke spies,tamu mozeme da bideme zaedno.Tamu te cuvam sekoja nok.Tamu imame po 22 godini i nisto ne moze da ni se sluci.
Ona: Ne go sakam ova,ne sakam da te snema.
On: Znam. Ni jas toa ne go sakam ,no znam deka toa e najpametno.A, go znaes i ti toa,samo sto sega ne sakas toa da go priznaes.
Ona: Ne mozam da ja spustam slusalkava
On: Togas ke ti pomognam uste ovoj pat,sakana moja.Ke te pozdravam i ke ti kazam deka sekogas ke mi bides vo mislite i vo srceto.Zivej ,sreko moja.zivej!Te sakam!(Spustena slusalka)
Ona: (Lipta) I jas tebe te sakam. (Lipta)
Pominaa 40 godini.Nikogas poveke ne razgovaraa nitu se vidoa.Togas on umre.Na negoviot spomenikvo dolniot desen agol.imase malo izgravirano srce,a pored nego zborovite:Ova srce i pripagase samo na nea.Pokraj toa stoese i datumot na nivniot telefonski razgovor.Toa ladno zimsko utro na grobot liptase pobelena starica i tivko placese. Solzite i tecea niz nejzinoto zbrckano lice.a nejziniot zdiv bese edinstveno nesto sto bese toplo.Vo koscestite race drzese edinstveno crvena ruza.Dolgo taka nepodvizno klecese.Potoa se navedna,ja bakna ruzata i ja stavi na grobot.Si otide poleka vo dalecinata. Poleka...Poleka.kako da ne saka da si odi.Sekoja godina dovagase na toj den i nosese ruza.Sekogas se zadrzuvase edno petnaesetina minuti i povtorno isceznuvase. Edna godina staricata ne dojde.Ja nemase staricata. Ja nemase ni ruzata. Samo prazen grob i sneg na nego. No, taa nok zvezdite neobicno silno svetea.Svetea zasto poveke nemase taga,zatoa sto najposle bea zaedno tamu kade sto edinstveno mozea da bidat srekni zaedno-vo vecnosta.

Ја оставаше без здив. Во него беше складирана сета романтика од џезерските песно во зачадените клубови, розите во цут, пролетното ветре. Романтиката на широките фустани, црвеното вино, бледите сеќавања, копнежите што те тераат да зарунениш и оние страстни бакнежи........