Го гледам излезот но не и крајот ...

Faktichki ne postoi bezdelnichenje od aspekt na sekojdnevnoto razbiranje na toj zbor. I bezdelnichenjeto e delnichenje, no egoto, opshtoprifatenite socijalni normi, nekoja filozofija na zhiveenje ili ubeduvanje mozhe takvoto delnichenje da go okarakterizira kako "bezdelnichenje' zatoa shto spored niv toa e "neplodno" zhiveenje.

Zatoa go dadov primerot so Diogen... Vo negovoto vreme toj bil smetan za apsolutno najgolemiot bezdelnik vo istotrijata na choveshtvoto, a sega znaeme deka toj potochno bil eden od najgolemite i najostrumnite filozofi koj svesno go odbral svojot nachin na zhiveenje. Od druga strana, Aleksandar bil smetan za najgolemiot vodach vo istorijata, a denes znaeme deka, kako site drugi takvi vodachi, bil magaloman koj za da si go zadovoli svoeto ego bil vo sostojba da sramni so zemja gradovi i egzekutira stotici iljadi lugje, zheni i deca... i se razbira, zhivotot da go zavrshi kako i sekoj drug megaloman i samoubeden bog.


Inaku, sakame ili nesakame, postoi posledna stanica na ovoj materijalen zhivot i site kje stigneme do nea, bez da vikame "zastani majstore, jas slegov tuka"... i zatoa vredi da se minat shto povekje popatni stanici. Toa e poentata na zhiveenjevo, da se ima shto povekje dozhivuvanja i iskustva.


P.S. Racioanliziranjeto "shto korist ima od toa patuvanje?" i "dali od seto toa kje ima neshto vredno?" SEKOGASH doagja od egoto i nikogash od svesta. Za svesta sekoe dozhivuvanje, celiot zhivoten pat, e potreben i korisen, bez obzir kako na toa gleda nasheto ego.

Изменето од Messenger - 12.Април.2010 во 15:10

Messenger напиша: Patot nema krajna cel. Patot e cel samiot za sebe. Toj e samo alatot, nachinot preku koj se osoznavame sebe si... patot ne zavrshuva kako avtobuska linija so krajna stanica na koja site se simnuvaat bidejki doshle do celta. Kako moze patot da bide cel za sebe izemen od se'.Patot prvo treba da se osoznae i da se odi po nego.Kako samo moze toj da e alatot,koga ne znaeme kako po nego?Alatkite ili sme gi osoznale i implementirale,ili samo ke si se vrtime vo krug bez niv... Od toj aspekt tvojot naslov "Го гледам излезот но не и крајот ..." e potpolno korektna. Izlezot e ochigleden i pretstavuva pojduvanje na pat so prviot chekor, a krajot sekako deka ne se gleda... zatoa shto ne postoi. Izlezot e najlesen,vlezot e najtezok.Krajot ne go gledame,koga ne sme stignale barem blizu do nego. Osoznavanjeto i prosvetluvanjeto nema kraj... duri i za onie koi velime deka se prosvetlile ne znachi deka doshle do nekakva krajna cel. Toa samo znachi deka napravile kapitalen kvalitativen skok na svesta i prodolzhuvaat vo edna druga sfera na bituvanje. Nikako,ama nikako ne mozam da se slozam so tebe.Osoznavanjeto e alatkata,prosvetluvanjeto krajot.Se dodeka se zanimavame so drugite,a ne so sebe,krajnata cel ke bide se podaleku od nas. Koja e taa sfera na bituvanje,Mesi?(ako ne ja znaeme ne e polezno da stavame drugi prasalnici)

Messenger напиша: Vo potpolnost se slozhuvam so kazhanoto. Koj veli deka ima apsolutni vrednosti? Sekoja od niv e relativna i zavisi od aspektot na sekoj chovek posebno, kako i od aspektot na komunata, opshtestvoto, nacijata, narodot... Isto taka, toa se promenlivi kategorii. Od istorija znaeme deka mnogu nekogashni vrednosti povekje ne se toa shto bile nekogash... Zatoa na pochetokot rekov deka da se doznae i da se osoznae za nekoi vrednosti ne e ista rabota. Doznaenata vrednost chesto pati, otkoga e lichno osoznanena, ne ja zadrzhuva istata bleskavost. I zatoa sekoj treba da si go odi sopstveniot pat niz zhivotot, namesto slepo da sledi nekoi tugji stapki.

Od istorija znaeme deka mnogu nekogashni vrednosti povekje ne se toa shto bile nekogash...

I od licni iskustva znaeme deka ne sekogash se ispolnuvaat ocekuvanjata koga ke se pomine patot - ke se stekne iskustvoto .

No nema nazad , patot i izoden , steknato e iskustvoto , a jas sum umoren .

Prinudeni da gi sledime " zapadnite " vrednosti , da se vklopime vo okolinata za da bideme " normalni " , go fakame patot , no koga patot ne ne dovel do posakuvanata cel ,ne se ostavreni nash*te ocekuvanja , ne e postignat posakuvanot efekt , seto toa nalikuva na edno naporno i dolgo bezdelcenje , i taka nekolku pati vo zivotot , i povtornu trgnuvame i se taka , i se taka , za da se prashame posle seto toa iskustvo , ima li kraj ?







Изменето од eptendosadno1 - 11.Април.2010 во 23:18

Vo potpolnost se slozhuvam so kazhanoto.

Koj veli deka ima apsolutni vrednosti? Sekoja od niv e relativna i zavisi od aspektot na sekoj chovek posebno, kako i od aspektot na komunata, opshtestvoto, nacijata, narodot... Isto taka, toa se promenlivi kategorii. Od istorija znaeme deka mnogu nekogashni vrednosti povekje ne se toa shto bile nekogash...

Zatoa na pochetokot rekov deka da se doznae i da se osoznae za nekoi vrednosti ne e ista rabota. Doznaenata vrednost chesto pati, otkoga e lichno osoznanena, ne ja zadrzhuva istata bleskavost.

I zatoa sekoj treba da si go odi sopstveniot pat niz zhivotot, namesto slepo da sledi nekoi tugji stapki.








Изменето од Messenger - 11.Април.2010 во 16:10

Anarchy напиша: eptendosadno1 напиша: Messenger напиша:     Ti mozhesh da doznaesh shto e toa i koja e nivnata vrednosta od onoj shto gi poseduva (spored negovoto mislenje i chuvstva vo toj moment), no kje osoznaesh edinstveno otkako samiot kje gi imash. A togash mozhebi nema da gi spodelish istite mislenja i chuvstva so onoj prethodniot. Значи , треба да го се потроши единствениот живот , да се поминат илјадници ридови буткајќи го каменот за да дознам дали е “ јахтата “ врдна за таа моја мака , дека “јахтата “ е целта , таа е крајот ? Историјата помни многу луѓе кои имале “ јахти “ но сепак се самоубиле , а има и луѓе кои немале буквално ништо од материјалниот свет , а сепак станале бессмртни . Гонењето на “ јахтата “ за мене барем е патување во непознато , за Македон задоволување на егото . Самите ние бираме што ќе правиме во животот (освен тие што не бираме, како мене ). Дали ќе го поминеш животот копајќи канал, градејќи кули, ловејќи риби, тоа си е лично твој избор и работа. Бираш она што ти претставува задоволство. Бираш друштво, жена, оние со кои ти е пријатно. Уствари, би требало да бираме, но не е секогаш случај.Ќе пробам да ти дадам една слика од моја гледна точка, за примерите кои се посочени.Мене јахта (знам дека јахтата не е земена како конкретен пример)не ми треба, мене ми требаат други работи, кои ми претставуваат потреба. Некои можам да си ги дозволам, за некои треба уште да работам. -Е сега, можеби ќе прашаш што е тоа што ги создава нашите потреби (зборувам за потреби, не за потреби на егото, барем така го сваќам јас ова).  Основни потреби ни се јадење, пиење, облека, струја....Секундарни, сакам да излезам во омилен кафе бар, кај што ја пуштаат мојата омилена музика и каде што можам да седам со луѓето кои ги сакам. Сето тоа кошта пари. Сакам девојката да ја однесам на нејзиното омилено место....сакам да појдам на концерт на мојата омилена група. Има уште милион други потреби и желби кои сакам да ги направам. Сето тоа се задоволства, за кои треба пари да се направат.За тие работи да си ги дозволам, треба таа карпата која што изгледа многу пати е истурката до врвот, треба уште кој знае колку пати да ја истуркам. И ќе ја истуркам.Сите ние имаме потреби, во зависност како бираме да го живееме животот. Мислам дека секој од нас планира да основа семејство, да издржува деца, кои исто така ќе имаат потреби (како сите ние) и на кои што би се труделе да им овозможиме што подобар живот.Не можам од утре да речам, одам да живеам во некоја приморска држава, ќе живеам во колиба до море и ќе се хранам со риби. Затоа што не е така едноставно. А, можеби јас и најмногу посакувам таков живот, ама не можам да си го дозволам. Има луѓе покрај мене, со кои што треба да бидам, да им помагам, да ги сакам како што тие мене ме сакаат.А, за нив ако треба милион карпи ќе истуркам. За мене, јас сум повеќе од обичен човек, мене многу не ми треба, само добар соживот со фамилијата, жена која ќе ме сака, сонце, кафенце, интернет и форум, David Coverdale.

Stereotpi , shabloni , nepishani pravila od "zapadnata" civilizacija ?

Hipoteticki , druga prikazna .


" Da ne sretnam bela mecka , ne da ne me napadne glutnica volci , da ulova foka i da i go izedam dzigerot . E togash moze da legnam na aprilskto sonce i da bezdelnicam ispolnet , zadovolen so denot . Eh da e taka sekoj den , David Coverdale "

Ova hipotetickoto i bi go razbral , bi mu nashol logika , no " sekundarnata POTREBA " e malku problematicna .

Da , funkcionirame site za taa " sekundarna POTREBA " , no taa nema kraj , jas ne go gledam .

Го гледам излезот но не и крајот ...

eptendosadno1 напиша: Messenger напиша:     Ti mozhesh da doznaesh shto e toa i koja e nivnata vrednosta od onoj shto gi poseduva (spored negovoto mislenje i chuvstva vo toj moment), no kje osoznaesh edinstveno otkako samiot kje gi imash. A togash mozhebi nema da gi spodelish istite mislenja i chuvstva so onoj prethodniot. Значи , треба да го се потроши единствениот живот , да се поминат илјадници ридови буткајќи го каменот за да дознам дали е “ јахтата “ врдна за таа моја мака , дека “јахтата “ е целта , таа е крајот ? Историјата помни многу луѓе кои имале “ јахти “ но сепак се самоубиле , а има и луѓе кои немале буквално ништо од материјалниот свет , а сепак станале бессмртни . Гонењето на “ јахтата “ за мене барем е патување во непознато , за Македон задоволување на егото .

Самите ние бираме што ќе правиме во животот (освен тие што не бираме, како мене ). Дали ќе го поминеш животот копајќи канал, градејќи кули, ловејќи риби, тоа си е лично твој избор и работа. Бираш она што ти претставува задоволство. Бираш друштво, жена, оние со кои ти е пријатно. Уствари, би требало да бираме, но не е секогаш случај.

Ќе пробам да ти дадам една слика од моја гледна точка, за примерите кои се посочени.
Мене јахта (знам дека јахтата не е земена како конкретен пример)не ми треба, мене ми требаат други работи, кои ми претставуваат потреба. Некои можам да си ги дозволам, за некои треба уште да работам.
-Е сега, можеби ќе прашаш што е тоа што ги создава нашите потреби (зборувам за потреби, не за потреби на егото, барем така го сваќам јас ова).  Основни потреби ни се јадење, пиење, облека, струја....Секундарни, сакам да излезам во омилен кафе бар, кај што ја пуштаат мојата омилена музика и каде што можам да седам со луѓето кои ги сакам. Сето тоа кошта пари. Сакам девојката да ја однесам на нејзиното омилено место....сакам да појдам на концерт на мојата омилена група. Има уште милион други потреби и желби кои сакам да ги направам. Сето тоа се задоволства, за кои треба пари да се направат.
За тие работи да си ги дозволам, треба таа карпата која што изгледа многу пати е истурката до врвот, треба уште кој знае колку пати да ја истуркам. И ќе ја истуркам.
Сите ние имаме потреби, во зависност како бираме да го живееме животот. Мислам дека секој од нас планира да основа семејство, да издржува деца, кои исто така ќе имаат потреби (како сите ние) и на кои што би се труделе да им овозможиме што подобар живот.
Не можам од утре да речам, одам да живеам во некоја приморска држава, ќе живеам во колиба до море и ќе се хранам со риби. Затоа што не е така едноставно. А, можеби јас и најмногу посакувам таков живот, ама не можам да си го дозволам. Има луѓе покрај мене, со кои што треба да бидам, да им помагам, да ги сакам како што тие мене ме сакаат.

А, за нив ако треба милион карпи ќе истуркам. За мене, јас сум повеќе од обичен човек, мене многу не ми треба, само добар соживот со фамилијата, жена која ќе ме сака, сонце, кафенце, интернет и форум, David Coverdale.

eptendosadno1 напиша: Македон напиша: eptendosadno1 напиша: Гонењето на “ јахтата “ за мене барем е патување во непознато , за Македон задоволување на егото . Да не ме разбереш погрешно, примерот кој го наведов го наведов само како една моја мисла, која не значи дека е нешто правилно. Македон ниту сака да има јахта, ниту пак му претставува желба истата. Македон си е задоволен со ова кое го има, а не е ниту куќа покрај брег, ниту пак е јахта. За мене тие не се цел во животот.П.С. Патем, не знам ниту да управувам со јахта, а и немам желба да научам. П.П.С. Таму каде сите ќе отидеме еден ден, ќе не прашаат што сме направиле со "златниците" кои ни ги дале, дали правилно сме ги употребиле, дали сме "спечалиле богатство кое не гние", а не дали знаеме да управуваме со јахта. Не , ве разбрав во потполност , но тоа за различно безделчење на богат и сиромав , па како има разлика во чуството кога безделничиш ако имаш “ јахта “ е во смисол дека егото ви е нахрането и се чуствува привилигиран при безделничувањето во однос на тој што ја нема “ јахтата “ . Безделчење е безделчење , при што е важно да си на посакуваното место , да бидеш најаден , напоен и да немаш обврски тој ден . “Јахтата“ нема ама баш никаква улога во квалитетот на безделничувањето

Мило ми е што се разбравме.

Кога ги споменав куќите и јахтите, не тргнав токму од егото, сакав само да кажам дека некој можеби тргнува од фактот дека сака да безделничи на топлото време дома, под клима уредот, на кревет, а не во трошна куќичка покрај брегот, не мора да е куќата огромна, туку да има удобност во безделничењето,  јадењето да му се состои од нешто повеќе од уловена риба од морето, како и пиењето да му е повеќе од вода од чешма.

Друг пак, како што кажавте и Вие, не се грижи за тоа, туку едноставно се грижи за својот спокој, независно од фактот што ќе мора да спие во трошната куќичка на брегот, како и да јаде уловена риба од морето.

Многу зависи и од самиот човек, кој одлучува какво ќе е безделничењето.