Ваша песна,состав или што било напишано

Angel padnat
na morski karpi ostri,
a veterot si poigruva
so belite krilja negovi,
povtorno i povtorno
a liceto mu go mijat branovi,
povtorno i povtorno,
do nebo i nazad eci lelek
povtorno i povtorno,
od samo taa sto go ljubese,
povtorno i povtorno.
Galebi beli
po oci go klukaat
za da ne zali za ona sto ostavi,
vo usi mov mu nikna
za da ne cue
koj go bara i za nego tazi
dodeka nokti krsi
i lice si grebe.

Berba na lubenici sega e,
tecni i blagi,
so otkup slab,
kao i paradajzot
za cetri denara,
kao i tutunot
sto ne go sadat ni go ebavat,
oti ne go plajcaat,
kao i medot
so u Kina ne ke ide,
Volovi i stoki raznorazni galopiraat
niz patista so imunitet
niz zemja so licitacija
so evtin pocetok.
Mi velis snajdi se,
mi velis dupka najdi
inaku ke se podades
za po evra dve
za da dojdes do dveste.
Ti velam molkum
ako imas kade,
ti zamini
so moja sreka pozelena,
dodeka pravam sopstven hram
i bidam sopstven monah,
od mene tolku,
a ti pocni od tolku.
Nesto cuka na vrata,
nesto izleta niz prozor,
nie da se prepoznaeme
ne mozeme,
vazno ne e
ne ni ostana uste mnogu.

Овој текст, сосем обичен текст сакам да го посветам на секој од вас, на секој до кој тој ќе стигне, секој кој ќе го прочита.

Јас сум само една млада девојка, сосем обична, сосем едноставна и секојдневна. Но, во поледно време почнувам да ги приметувам малите работи кои секој ден се повеќе и повеќе си играат со мојата фатназија раѓајки нови светови, нови идеи, нови прашања, нови одговори.

Прво ке започнам со тоа што многу често сум ќе го наречам „изгубена во вселената“ ислучена од се она што ме обиколува. Но токму во тие моменти човек може да ги види вистинските убавини.
Денес седев во дворот на една моја пријателка која многу сака да ми раскажува за сите случувања во нејзиниот живот. Иако е истоштувачки да се слуша и да се обрнува внимание на сето тоа што таа го кажуваше јас се трудев. Но по некое време моите мисли одлетаа како пеперутки, и мојот поглед залута некаде. Мислев дека сеуште ја слушам, но некако среде сето тоа јас за момент потвесно се зарбудив и приметив како низ високата трева во дворот на мојата пријателка нешто се движи. Ливчињата трева се разделуваа правејки патец низ тревникот. Сето тоа се одвиваше така полека, а сепак така интересно, ливче по ливче се раѓаше една мала патека по која сеуше не знаев што се движи, можеби желка, можеби еже, можеби змија. Не знаев. Посакав да дознаам. Со раката се поткренав за момент сакајки да станам и приметив дека мојата пријателка сеуште зборува, се потсецнав и се вратив во мојот стол. Таа тогаш почна со вообичаените прашања. Јас едно по едно ги одговарав, а во мојот ум сеуште стоеше едно прашање не одговорено.
- Што ја направи малата патека низ високата трева?
Прашањата доаѓаа, одговорите си заминуваа. Едно по едно, малку по малку а мојот поглед шеташе од лицето на мојата пријателка кон фонтаната па кон малата патека низ тревата. По некое време решив да ја прекинам низата на прашања и одговори. Ја замолив да погледне кон нештото кое мене толку ме занесе. Таа погледна и го кажа на глас прашањето кое цело тоа време ми се шеткаше низ умот:

     - Што ли ја има направено таа патека низ тревникот?

Јас веднаш станав и ја повикав да видиме. Отидовме следејки ја патеката низ тревата која сепак не беше толку толга и не видовме ниту еже ниту змија ниту никаква животинка. Но сепак се насмевнавме кога видовме дека таа завршува токму пред еден мал жолт цвет. Тоа изгледаше слатко и двете на смеа заклучивме дека што и да ја правело патеката кога стигнало до убавиот жолт цвет решило да не го турка и се вратило од каде дошло.

Тоа беше се :)

Sestro na nokta,
dusa na zorite budno docekani,
bez trunka zamor ili kaenje
zaradi tebe noki neprospani.
Dodeka prvite zraci
go galat tvoeto golo telo
jas se tegnam kako macor
spremajki se svetot da go osvojam,
pred kolena tvoi prekrasni
da go polozam.
Tvoite krila po obrazi me miluvaat
koi gi spremas
za let kon sonceto,
daruvajki mi po ednen perduv
sekoj den
sto se lepi na moite pleki,
da poveruvam seuste ne mozam
deka zasluziv angel da bidam.

zbunet напиша: Brza misladeka te sakamniz glava mi se trkalakako niz bilijard masasto gi rasfrla drugitei vo dupki zaborava,posledniot zeton za tebe vo cest go vlozivi pobedam so tebe so crnotovo zadniot udari pobedam vo opklada so sebedeka dostoen sum tidodeka go imamstapot moj konjakmaznet cestokoj poslusno gi prati mislite moicekajki ja naredbata na ocitepazejki se od race custvitelnida ne se zatresatod zdiv vo vrat od tebe sto idei kolena tvoi otkrienikako svetilki trepkaat

ОВАА ПЕСНА СЕРИОЗНО МИ ЈА НАМЕТНА МИСЛАТА ЗА МОЖНОСТА ЗА ИГРАЉЕ БИЛИЈАРД НА МАСАТА НА МИСЛОВНОТО ПОЛЕ, НИЗ КОЕ ЛЕТААТ МИСЛИТЕ ГОНЕТИ ОД ОНАА ШТО Е НАЈОПСЕСИВНА, КОЈА ПОНЕСЕНА ОД МОТИВОТ ИЛИ ЌЕ СЕ УДАВИ ВО НЕКОЈА ОД ДУПКИТЕ ИЛИ ЌЕ ЗАВРШИ КАКО ПОБЕДНИЧКА ВО ПАРТИЈАТА... СЕ ЗАВИСИ ОД ВЛОГОТ КАКО МОТИВАТОР, НО ПОНЕКОГАШ И ТОЈ НЕ МОЖЕ ДА ДА НЕ КРЕНЕ НАД СОПСТВЕНИТЕ МОЖНОСТИ КАКО АГЕНС НА СЕБЕНАДРАСНУВАЊЕТО... ТОЛКУ МИ СЕ ДОПАДНА ИДЕЈНО, ШТО НЕ УСПЕАВ ДА СЕ ВОЗДРАЖАМ ДА ПЛАГИРАМ ЕДНО ДЕЛЧЕ ОД НЕА И ДА НАПРАВАМ НОВА ПЕСНА... ИЗВИНИ ЗБУНЕТ...ЈЕБИ ГА, ЗНАЕШ КАКВА Е ИНЕРЦИЈАТА...

super babicka напиша: majstorce62 напиша: СУША На дамата од Холивуд Врелите јазици на немоќта ги испија сите сокови од коренот на старото дрво... Некој сонлив штурец штури под сенката на спомените - виолината му е нахранета со суви ронки од илузија... Совршено мртвило ги меша звуците на синфонијата на летото - адаџото е обично ехо на расплисканите пожари по бреговите на душата, тврдоглаво врежани во кората на мислата што ги бара прегазените испилници на сонот на шините на забревтаното време... Суша е, горат боговите на небото на мојата недореченост...

Никако да се стрефиме во исто време на форумов...

majstorce62 напиша: СУША На дамата од Холивуд Врелите јазици на немоќта ги испија сите сокови од коренот на старото дрво... Некој сонлив штурец штури под сенката на спомените - виолината му е нахранета со суви ронки од илузија... Совршено мртвило ги меша звуците на синфонијата на летото - адаџото е обично ехо на расплисканите пожари по бреговите на душата, тврдоглаво врежани во кората на мислата што ги бара прегазените испилници на сонот на шините на забревтаното време... Суша е, горат боговите на небото на мојата недореченост...