Науката против Веронауката

polikarp напиша: Ovde bi te prasal dali znaes sto e voopsto DNA i sto se slucuva so DNA molekulata pri sekoja kletocna delba i sto znacat vsusnost ovie bazni parovi sto si gi napisal?

 
Да знам, ДНК (јас претпочитам кога зборувам и пишувам на македонски да ја наречам киселина а не ацид)  е (за да му биди појасно на читателите) мошне долга молекула изградена од две испреплетени нишки (хемиски таа е нуклеинска киселина). По должината на секоја нишка е распоредена низа од четири помали молекуларни градбени блокови- нуклеотиди, кои ги обележуваме (вообичаено) со А, Ц, Г и Т (како иницијали на аденин, гванин, цитозин и тимин). Нуклеотидната молекула е изградена од атоми во вид на прстен (или два прстена) Гванинот за пример е двојнопрстенест и составен од 5 јаглеродни,5 водородни, 5 азотни и 1 кислороден атом. Во секоја наша клетка има скоро милијарда гванини ( и сприближно толку аденини, цитозини и тимини) Долж спротивната нишка се протега идентична низа само каде во првата стои нуклеотидот А, таму е Т, каде е Г таму е Ц и обратно. Или на пример

АТГ ААГ ТЦГ АТ....

ТАЦ ТТЦ АГЦ ТА.....

Во внатрешноста на молекулата сместени се детални упатства (во два примероци) упатства за градење на сложена молекуларна структура. Во секоја клетка од нашето тело содржи збирка на упатства за тоа како да бидеме создадени. Некои низи се за самата ДНК, некои се упатства за редоследот на аминокиселините кои учествуваат во градба на протеинските структурни алатки кои управуваат со животот на клетката, некои помагаат во пренос на молекуларни или алектрични пораки о клетка до клетка...Таква нишка има и секој жив створ, шимпанзо, јагула, крап, старорц, орел, жаба....... (секако различни помеѓу себе редоследно) но сепак сличностите и истоветностите на некои од низи помеѓу различни животни не носи назат кон заеднички претци.  Да ги оставиме приматите на страна и за пример да ги земиме “лекредите“ (еден вид на јагули) кои имаат крв во своите вени. Низата на А Т Ц  Г која кај тие јагули е одговорна за создавање на протеинот фибриноген е сосема ист и кај човекот. (фибриногенот е значаен за коагулацијата на крвта) и не поврзува со заедничкиот предок на човекот и јагулата. При копирањето на нишката, можно е при одредени услови (зрачење, УВ светлина, температура, хемикалии) а некогаш и при самиот процес на репликација (колку и да е прецизна апаратурата не е совршена) да дојде до грешка. На пример на местото на Г ќе се вметни А. Тие се случуваат постојано, и покрај контрола на контролираното. Некои од тие грешки (мутации) се само “пелтечења“ (повторување на низата), некои се појавуваат бо безкорисните нетранскибираните низи (помеѓу СТАРТ и СТОП секвенците на нишката) - само 3% од АЦТГ низата кај човекот е употреблива, 97% од неа е бескорисна. 3% од ДНК-та не прави она што сме. Постоји цела молекуларна индустрија која поправа или заменува оштетената ДНК. секоја секунда се проверуваат стотици нуклеотиди, се “поправаат“ со тимови на ензими кои ја отсекуваат погрешната нишка и вметнуваат исправна на крај се проверува поправката. Но сепак и при таква ригорозна контрола во просек останува по една грешка на секоја милијардита копија. Од друга страна пак мутација на гените кои се одговорни за поправка и замена на оштетените нишки доведуваат до брза и честа мутација на организмот. Ако се оштети генот за ензимот ДНК полимераза (која е протеин составен ос аминокиселини) кој е одговорен за точно копирање на ДНК ќе дојди и до побрзо зголемување на број на мутации..... Уфф сега глдам что сум напишал... ова се надевам дека некој ќе го разбере... ај вака да промениме.

 

 Во идеални услови, непроменети, генетските промени се непожелни. Но при промена на условите, температура, хемиска околина, зголемено или намалено зрачење, без такви промени (мутации) нема да продолжи животот. Во почетоците на земјата и животот немаше кислород во атмосферата (не како што го има денес на секои пет атоми по еден) . Тогашните микроорганизми живееа адаптирани на живот на таја средина и за нив ова количество на кислород кое го имаме денес е смртоносно. Но со зголемување на нивото на кислород (промена на условите за живот) дојде и до генетска промена за да продолжи животот

Природната селекција ги отфрла непожелните а ги остава пожелните мутации. Таа е немилосрдна, подобрите преживуваат .......А оној кој се чуди како од амеба може да настани човек по 3 милијарди години (со разлика во милијарди клетки) , нека се замисли како од неколку молекули органски настанала амебата (со разлика од неколку милијарди органски молекули)

 

Гледам, си почнал да читаш за генетиката но требаше да продолжиш.

Чорбаџија напиша: Генетиката е поблиска до биологијата и историјата отколку до физиката и математиката. ДНК упатствата за создавање на човечкото тело содржат околу 4 милијарди нуклеотидни парови  (и ние се сметаме за совршенство во живиот свет) Но, ДНК упатствата за создавање на едноклеточната амеба се состојат од околу 300 милијарди нуклеотидни парови. Дали тоа значи дека амебата е 100 тина пати посовршена од човекот? Еволуцијата (за разлика од религијата) нема свој јасно зацртан пат ниту цел. Таа не знаи каде оди, ниту знае до каде ќе оди. Таа едноставно се движи. Особината на паметење е она што ја прави еволуцијата она што е. Кога некоја нишка на ДНК ќе претрпи измени и тие измени ќе бидат корисни, таа корисната днк шпнатаму ќе се копира, и так агенерација по генерација се подобро и подобро. Еволутивните промени настануваат во различни нееднакви временски растојанија, фосилните остатоци ни кажуваат примери за рапидна брза еволуција како и за речиси непроменети форми на живот со милијарди години. Живиот свет постои стотици милиони години, а природата секојдневно експериментира со секој од нив, така да не е за чудење тоа што го имаме денес како разновидност на животот. Сите ние во себе ги носиме заедничките основи, материја, како и ДНК како и сиот останат жив свет. Еден мал пример како отприлика работи еволуцијата. Биологот Давкинс, во компјутер внесол следна низа на букви WDLTMNLTDTJBKWIRZREZLMQCOP и задал команда ова низа непрекинато да се копира со можност во секое копирање да дојде до случајна мутација (промена на некоја буква) доколку таја промена (мутација) водела кон препознатлив збор наредбата беше да се сочува (запамнти) а ако не мутацијата да се игнорира. Целта беше да се дојде до случајно одбран текст од Шекспир METHIINKS IS LIKE A WEASEL  По 30 сетата генерација на мутации се доби METHINGSIT ISWLIKE B WESCEL А бараниот збор се појави по 41 генерација. Значи еволуцијата не  ехаотична (експлозија во печатница) таа има свои механизми, свои закони, правила и начини на работа. (но и свои грешки и ќорсокаци) али не е хаотична (како што мислат многумина) и на располагање имаше некои 2-3 МИЛИЈАРДИ години за да го достигне денешниот развој. Ако само најгрубо го поделиме (страшно шпекулативно) развојот на генерациски секвенци од по 10 милиони години, тогаш (повторувам грубо) имаме на располагање 2000-3000 еволутивни чекори кој не делат од првобитните знаци на живот до денешните луѓе и животни. и продолжува.

Tocno taka corbasija, toa deka genetikata e poblisku do biologija za razliaka od fizika i matematika si vo pravo megutoa za ona drugoto i za evolucijata nekako slaba ti e logikata!!!!!!!!!!

ДНК упатствата за создавање на човечкото тело содржат околу 4 милијарди нуклеотидни парови  (и ние се сметаме за совршенство во живиот свет)
Ovde bi te prasal dali znaes sto e voopsto DNA i sto se slucuva so DNA molekulata pri sekoja kletocna delba i sto znacat vsusnost ovie bazni parovi sto si gi napisal?

Еволуцијата (за разлика од религијата) нема свој јасно зацртан пат ниту цел
Toa si potpolno vo pravo zatoa sto ne moze da ima cel nesto sto ne postoi i nikogas nema ni da postoi.Da znaes deka  i covekot koj e tvorec na evolucijata se ima otkazano od evolucijata neposredno pred krajot na zivotot.

Кога некоја нишка на ДНК ќе претрпи измени и тие измени ќе бидат корисни, таа корисната днк шпнатаму ќе се копира, и так агенерација по генерација се подобро и подобро
Ova ovde sto si go napisal e ubavo ama kako prokazni za mali deca koi ne slusnale za genetika i ne im e poznato ni sto e DNA ntu pak ona sto se slucuva pri delbata na kletkata.Inaku da objasnam, DNA  e nositel na genetskata informacija kaj poveketo zivi organizmi(nekoi imaat RNA)i se prenesuva od generacija na generacija.Neposredno pred delbata na kletkata vo interfaza vo s periodot nastanuva replikacija na molekupata na DNA taka da od edna molekula se dobivaat dve potpolno identicni novi molekuli na DNA i sekoja se sostoi od po edna stara(majcinska)veriga i edna nova sosema identicna na starata.Megutoa procesot e od edna DNA da se dobijat dve koi se komplementarni.Proces poznat kako semikonzervativna replikacija.Neophodno e da se spomene deka vo kletkata postojat enzimi replikazi koi strogo ja kontroliraat delbata  i udvojuvanjeto na DNA no dokolku nastane greska pri replikacijata (termin poznat kako mutacija i eden od postulatite na evolucionizmot) postojat edna druga garnitura na enzimi cija krajna cel e da gi popravat nastanatite promeni odnosno da ja repariraat molekulata na DNA.Znaci duri i da ima promena istata se sankconira kolku sto e mozno pobrgu.E sega postojat i slucaevi kade so mutacija na genetickiot materijal se producira nova generacija so razlicen genetski sostav no najceso takvata generacija zavrsuva letalno ili ne e sposobna ponatamu da se razmnozuva i tuka i e krajot i nema prostor za evolucija.Ako  ostetuvanjata na DNA se golemi, samite kletki ili stanuvaat neaktivni  ili  se otklonuvaat kon programirana kletocna smrt apoptoza(se samoubivaat) ili pak se mnogukratno multipliciraaat(kancer) i tesko vaka da se postavat koreni na evolucijata.
Znaci sekoj organizam si e kreacija sam za sebe i se stremi kon odrzuvanje na vidot a ne kon evolucija.Ako samo se pretpostavi deka i pokraj takvite mehanizmi koi ne dozvoluvaat promeni sepak se slucuvaat togas za evolucija od prvobitniot Buljon do denes se potrebni miljardi miljardi godini a znaeme koga nastanal svetot spored naucnicite.I zamislete sega kako od ednokletocni formi kako sto e amebata evoluirale i rastenija od edna strana i zivotni .Kakva ironija!!!!! Znaci covekot kako visoko organizirano sustestvo nekogas bil ameba ili pak drvoto bilo paramecium . E toa navistina e smesno.Tokmu denes najgolemite protivnivi na evolucijata se nekoi od popoznatite geneticari i luge koi rabotat molekularna biologija.Da kazam i deka na svetski renomiranite univerziteti se poveke se vodi debata za toa dali evolucija da se izucuva i deka so novite tehniki i metodi od genetika se poveke i poveke se potvrduva nepostoenjeto na evolucujata.

Сите ние во себе ги носиме заедничките основи, материја, како и ДНК како и сиот останат жив свет
Toa e tocno deka site nosime zaednicki osnovi kako DNA no jas bi rekol deka kombinaciite na nukleotidi sepak se razlikuvaat pomegu poodelnite vidovi.

Значи еволуцијата не  ехаотична (експлозија во печатница) таа има свои механизми, свои закони, правила и начини на работа
Da evolucijata ima svoi pravila nacini na rabota megutoa seto  toa sozdadeno od luge naucnici koi za da stignat do nekoja tocka vo svojata kariera sto ja izbrale haoticno mora da istrazuvaat nesto da pisuvaat da objavuvaat po zurnali no na kraj sepak se sfeduva se na teorii.Zamisli eden naucnik koj resil da se zanimava so evolucija i toj covek treba da pravi megu drugoto i kariera pa ako ne pisuva se i sesto i ne ja sozdava evolucijata  samo na hartija kaj mu e krajot .A samo taka moze da ja napravi.

и продолжува.
I toa kako, eve zamisli vo koj pravec bi se dvizela narednite milioni godini pa moze i morskoto prase da evoluira vo naucnik

I sabe na slep covek da mu gi pokazuvas ubavinite na svetot toj nikogas nema da gi vidi samo zaradi toa sto ima oci ama ne gleda.




Изменето од polikarp - 10.Мај.2007 во 08:49

Генетиката е поблиска до биологијата и историјата отколку до физиката и математиката. ДНК упатствата за создавање на човечкото тело содржат околу 4 милијарди нуклеотидни парови  (и ние се сметаме за совршенство во живиот свет)

Но, ДНК упатствата за создавање на едноклеточната амеба се состојат од околу 300 милијарди нуклеотидни парови.
Дали тоа значи дека амебата е 100 тина пати посовршена од човекот?

Еволуцијата (за разлика од религијата) нема свој јасно зацртан пат ниту цел. Таа не знаи каде оди, ниту знае до каде ќе оди. Таа едноставно се движи. Особината на паметење е она што ја прави еволуцијата она што е. Кога некоја нишка на ДНК ќе претрпи измени и тие измени ќе бидат корисни, таа корисната днк шпнатаму ќе се копира, и так агенерација по генерација се подобро и подобро. Еволутивните промени настануваат во различни нееднакви временски растојанија, фосилните остатоци ни кажуваат примери за рапидна брза еволуција како и за речиси непроменети форми на живот со милијарди години. Живиот свет постои стотици милиони години, а природата секојдневно експериментира со секој од нив, така да не е за чудење тоа што го имаме денес како разновидност на животот. Сите ние во себе ги носиме заедничките основи, материја, како и ДНК како и сиот останат жив свет. Еден мал пример како отприлика работи еволуцијата. Биологот Давкинс, во компјутер внесол следна низа на букви WDLTMNLTDTJBKWIRZREZLMQCOP и задал команда ова низа непрекинато да се копира со можност во секое копирање да дојде до случајна мутација (промена на некоја буква) доколку таја промена (мутација) водела кон препознатлив збор наредбата беше да се сочува (запамнти) а ако не мутацијата да се игнорира. Целта беше да се дојде до случајно одбран текст од Шекспир

METHIINKS IS LIKE A WEASEL
 По 30 сетата генерација на мутации се доби
METHINGSIT ISWLIKE B WESCEL
А бараниот збор се појави по 41 генерација.

Значи еволуцијата не  ехаотична (експлозија во печатница) таа има свои механизми, свои закони, правила и начини на работа. (но и свои грешки и ќорсокаци) али не е хаотична (како што мислат многумина) и на располагање имаше некои 2-3 МИЛИЈАРДИ години за да го достигне денешниот развој. Ако само најгрубо го поделиме (страшно шпекулативно) развојот на генерациски секвенци од по 10 милиони години, тогаш (повторувам грубо) имаме на располагање 2000-3000 еволутивни чекори кој не делат од првобитните знаци на живот до денешните луѓе и животни.

и продолжува.

“Припивајќо го цврсто своето доенче на нејзините гради, таа не набљудуваше со огромнаа тага во очите,и тресејќи се ја испушти последната воздишка. За миг заборавивме дека беше само мајмунка, бидејќи нејзините движења и израз беа толку човечку, што се почуствуваме небаре сме извршиле злосторство. Мрморејќо заклетва, мојот приател се сврте и замина со брз чеко, колнејќи се дека за последен пат застрелал мајмун. Не е спорт туку вистинско убиство, изусти, а јас се согласив со него“

Соли Зукерман
анатомист од зоолошкото друштво во Лондон

History of Haplogroup G

Spencer Wells, in his book, The Journey of Man—A Genetic Odyssey, describes the history of our Y-chromosome.  The following is excerpted from Well’s book.

Genetic “Adam”  Males all over the world have a set of markers, particular letters in the four-letter genetic alphabet, on their Y-chromosomes.  Once a particular marker appears by mutation in a man, all of his descendants will also carry that marker.  If we compile information on a large set of markers and project them back in time using computer algorithms, we find that the trail of mutations coalesces in a single Y-chromosome whose owner lived, according to the genetic dating, some 60,000 years ago.  Actually, this date is rather uncertain since the 95% confidence interval is 40,000 to 140,000 years ago.  Other data suggest that the date was probably a little older than 60,000 years ago, perhaps about 100,000 years ago.  At that time, a mutation arose, which is now carried by every male on the planet.  This man has been dubbed “Genetic Adam,” though this is a misnomer since he was certainly not the first male modern human.  His father was undoubtedly fully as human as he was.  The “silent” nature of mutations in non-functional regions of the Y-chromosome means that none of “Adam’s” contemporaries would have thought that there was anything out of the ordinary about him—indeed there probably wasn’t.  There were also many other males living at the same time, but they did not carry the same mutation and none of the male lines from them survived down to the present.

Genetic Adam lived in Africa, probably on the plains of East Africa.  He may have resembled the Han people who live in southern Africa today, though earlier they had lived over a wide area of eastern and southern Africa.   

M94  ”Adam's" descendant identified by the mutation M94, which we Haplogroup G folk carry, lived on the plains of East Africa some 75,000 years ago.  He is the ancestor of the overwhelming majority of males today because it is his progeny who "founded" all the Haplogroups B through R.  Only Haplogroup A, which until fairly recently was confined to sub-Saharan Africa, does not carry M94.  Everyone else is descended from M94 and carries the M94 mutation.  Many of his descendants lived along the northeast African coasts.

M168  "M94's" descendant M168 lived about 60,000 years ago, perhaps in the area of today's Ethiopia.  He too is our ancestor and we carry his M168 mutation.  His descendants make up Haplogroups C-R.  It is believed that increasing ice in the far north dried up the African climate to the extent that at least two different groups of M168's descendants left Africa in search of adequate food supplies, or perhaps just seeking new lands.  Everyone outside of Africa, and quite a few people still in Africa, descend from M168.  The first wave of his descendants left Africa close to 60,000 years ago and are believed to have followed the southern coastline of Asia eastward.  Sea level at the time was as much as 400 feet lower than it is now.  They and their descendants ended up in Southeast Asia, Australia, south China, and the Pacific Islands.  A few even joined their (by then) distant cousins in North America some 10,000 years ago.

A second wave of M168's descendants went north and east out of the Sahara area (forced out in a period of drying) through Egypt into the Middle East.  The ancestors of future Haplogroup G were among them.

M89  M168's descendant M89 lived about 45,000 years ago probably in modern-day Iraq.  He was the founder of macro-haplogroup F.  His descendants include all members of Haplogroups G-R.  That means that he is the ancestor of virtually everyone in Europe and the Middle East, and of the vast majority of Asians and Native Americans.

A large group of M89's descendants moved up into central Asia above the Caspian Sea.  It was very cold there near the edge of the great northern ice pack.  Life was harsh but food was plentiful.  Vast herds of big game thronged the tundra and the grasslands south of the ice pack   A new mutation arose here, M9, that founded a new Haplogroup K, the "father" of the Eurasian Haplogroups L-R, whose descentants spread over most of Europe, Asia and the Americas.  Half of Europeans today belong to this haplogroup, but our Haplogroup G Y-chromosomes are only cousins of these.  Many of M89's descendants stayed in or near the Middle East and perhaps some even returned to northeastern Africa.  New mutations among them gave rise to the Haplogroups G-J.

M201—Founder of Haplogroup G  The first guy to have the M201 mutation which distinguishes our Haplogroup G is thought to have lived about 30,000 years ago along the eastern edge of the Middle East, perhaps as far east as the Himalayan foothills in Pakistan or India.  He has had relatively few descendants.  Some of them went east on into Southeast Asia, south China and the Pacific Islands, but most moved back into the Middle East.  Then about 10,000 years ago things began to change for the members of the four Haplogroups G-J.  Prior to this time all humans were hunter-gatherers.  The people of what was known as the “Fertile Cresent” developed agriculture and the world would never be the same again.  Population could expand rapidly and farmers began moving out of the Middle East, through the islands and along the shores of the Mediterranean, through Turkey into the Balkans and the Caucasus Mountains.

It was once thought that the advancing farmers must have displaced or eliminated the hunter-gatherers of Europe.  However the DNA studies have shown that the spread of agriculture did involve the movement of some people into Europe who had not been there before, but largely the spread of farming was through the adoption of the practice by the existing Europeans.  An hypothesis which is growing stronger recently is that these same people at the same time may have introduced the Indo-European language into north India, the mid-East and Europe.  Indo-European is the parent language for Greek, Latin, Sanskrit, Germanic and hence of most of the other languages of the mid-east, north India and Europe.

To be more specific about where Gs are to be found today: those that went east have very small numbers of living male-line descendant members in China, Indonesia, Taiwan, the Philippines, and the Polynesian Islands of the Pacific.  Those that went north have small numbers of living male-line descendant G-folk in Syria (Arab), Russia (Adygeans), Uzbekistan (Tartars and Karakalpaks), Mongolia, and western China (Uygurs).  Those that went west and north live today in Italy, Sicily, Hungary, Austria, Germany, France, Norway and Sweden.  In the Republic of Georgia (Caucasus Mountains south of Russia, north of Turkey) members of G make up as much as 30% of the population.  There are 14% on the island of Sardinia, 10% in north central Italy, 8% in northern Spain, almost 7% in Turkey, and lesser percentages in the Czech Republic, Slovakia, the Ukraine, Lebanon, Greece, Hungary, Albania, Croatia, and Ethiopia.  G is still represented in the Middle East--some of these are Arab, some are Jews, many are neither.   Across northwestern Europe, G haplotypes occur at a low frequency, 1-3%.

Our Cousins, M52, M170, 12f2.1  The mutations M52, M170, and 12f2.1 gave rise to Haplogroups H, I, and J, which are “brother” haplogroups of G.  H is largely confined to the Indian subcontinent.  I spread up through central Europe and into Scandinavia, where it is well represented today.  J is very common in the Middle East, where many Jews, Arabs, and others belong to it.  These three haplogroups probably arose between 20,000 and 30,000 years ago.  Haplogroups J2 and E3b, along with G, came to Europe primarily during the spread of agriculture.

ајде
преплави не

хахахаа пак истата финта ко ќе се најдиш фатен во  л..(упс) невистина демек - имаше такво али не знам каде ... хахахаа


е златни деца, добро де, си се зафркнал, се насмеавме, не ти е прв пат.

знаиш аџи дека најомилена релаксација ми стана.