И ние сме тука

mamamd напиша:    Како и многуте работи во оваа држава и решавањето на оваа проблематика почна од покривот наместо од темелите---------------------------------------------------------------------------------------So noviot zakon roditelot ima pravo da bara deteto da mu posetuva redovna nastava...ucilishteto nema pravo da bara dokument za psihofizickiot razvoj...niti da go upatuva vo zavodot za mentalno zdravje...Teshko na decata...so nerealni roditeli...ne educirani nastavnici za rabota so deca so posebni potrebi...nezainteresirani pedagozi...psiholozi...neangazirani defektolozi..tragedija...

Точно. Родителот треба самиот да се помири со фактот дека детето треба да го носи во училиште со специјална програма. Во спротивно може уште повеќе да му наштети на детето - едно преку несоодветната за него програма за развој, втору пеку средината која се разликува од неговите психо - физички способности.

Како и многуте работи во оваа држава и решавањето на оваа проблематика почна од покривот наместо од темелите

Za podobar uspeh i realizacija na postavenite aktivnosti neophodna e sorabotka so nastavnicite vo osnovnite ucilishta, kako i so roditelite na takanarecenite "normalni deca". Za zal kaj nas iako mnogu se zboruva, malku se pravi.  Naime ushte odamna se prifati rabotata so decata so posebni potrebi vo redovnata nastava, no kako i vo se- entuzijastite koi imaat po 25-30 deca od redovnata nastava "dobija" i po 1-2 deca so posebni potrebi. Najcesto ovie deca se opfateni vo celodnevna bedejki se poaga od faktot -zgrizuvanje. I tuka nastapuva haos. Nikoj ne im pomaga-psiholozite vo ucilishtata molceskum bojkotiraat, defektolozite gi nema i poleka splasnuva entuzijazmot zatoa shto iskreno nemozno e na deteto so posebni potrebi da mu se obrati dovolno vnimanie, a normalno  fali i  strucnost. Najtragicno e shto roditelite na "normalnite" gi ispishuvaat svoite deca i poleka paralelkata  se doveduva vo opasnost od opstanok.
______________________________________________________________
1.Smetam deka najprvo treba da se odluci dali ovie deca ke posetuvaat specijalni ucilishta, a povremeno (1 nastaven cas ) ke prisustvuvaat vo redovna nastava ili ke bidat vo "redovnata" nastava
2. Dokolku se odluci na vtoriot cekor-neophodno e prisustvo na roditelot ili defektologot i tocno opredeluvanje vremetraenjeto na prisustvoto na nastava.
3.Zadolzitelno rasporeduvanje kaj nastavnik koj navistina e dorasnat na zadacata
_________________________________________________________________
Ova go zboruvam od iskustvo, zatoa povtoruvam- ne kaj sekogo, ne so sekogo, ne dodeka ima pari od nekoj proekt ----tuku sistemsko reshenie i tocno precizirani aktivnosti.



Изменето од mamamd - 25.Декември.2007 во 06:48

ОРГАНИЗИРАМЕ НОВОГОДИШНА ЗАБАВА!!!

Благодарност до Меѓаши за поддршката. Од овој месец поради поголеми просторни потреби, нашите другарувања ги продолживме во спортскиот центар за телесни инвалиди во К. Вода (кај стара рампа) од 17 до 19 часот. Исто така од минатиот викенд добивме и еден час базен во пливачкиот клуб во ОУ Димитар Миладинов.

Овде можете да погледнете клипови за аутизам

Изменето од jasminaiva - 04.Јули.2007 во 00:21

Почитувани,
После подолг период договарања со Бојан успеавме да организираме една пријатна средба со личностите, кои сопствениот живот го имаат посветено со цел да го предизвикаат вниманието на општеството и (особено) на државата за решавање на проблемите на нашите сограѓани, кои имаат Аутизам. Искрен да бидам, сосема малку знаев за овој вид ментална деформација (ако може така да ја именувам, н.з.), меѓутоа ме восхити истрајноста на личностите со кои разговарав, обидувајќи да најдеме некакво решение за овој проблем.

Накратко, што заклучив и што би можел да препорачам?
1. Станува збор за лица, кои не успеале да го предизвикаат вниманието на државата, која заради уставно утврдената социјална компонента има обврска да овозможи социјална грижа;
2. Во овој момент, - ако разбрав убаво - Здружението е во фаза на пререгистрација, по што треба поактивно да се ангажира;
    - Во меѓувреме, потребно е да се утврди точниот број лица, кои болуваат од Аутизам и за тоа да се има потврда (документ)
    - Исто така, потребно е што повеќе да се анимираат родителите, чии деца имаат Аутизам за да се постигне одредена бројка на заинтересираност, која би била проближно еднаква на бројот на регистрираните.
3. Потоа, треба пожестоко да се продолжи со афирмација на овој пороблем. За почеток, мислам дека е неопходно да се вообличи соодветна приказна, која во вистинска смисла ќе ја одразува важноста на овој проблем. Потоа, истата би требало да се афирмира на повеќе начини, меѓу кои:
    - Брошура и останати материјали од овој вид
    - Интернет страна/форум/блог...
    - Комуникација со новинари од печатени и од електронски медиуми, кои ја покриваат областа „здравство“
    - Трибини, семинари, конференции...
4. На крајот, треба да се преземат конкретни чекори за да се реши проблемот на овие деца, преку основање (ако не грешам од разговорот) дневни центри.
Активностите во насока на остварување на оваа цел треба да се одвиваат на две нивоа:
     а) Држава
     б) Меѓународни и домашни невладини организации
5. Во однос на точката а), мислам дека не е лошо да се стапи во контакт со соодветни здруженија од држави, каде овие наши деца имаат институционална грижа. Последното е потребно за да се добијат информации за:
     а) Кои чекори треба да се преземат (какви документи и информации и на кои врати „да се чукне“ низ институциите) за да се оствари целта државата да основа днмевен центар за деца болни од Аутизам.
6. Во однос на точката б), мислам, дека состојбата е малку поедноставна. Имено, доволно е за почеток да се остварат повеќе разговори со Фондации, Амбасади, НВО-а и сл. и да им се изложи барањето. Потоа, онаму каде ќе се констатира интерес да им се достави проект за „основање дневен центар за деца болни од Аутизам“.
На самиот крај, несакајќи да должам многу, сакам искрено да им се заблагодарам на Бојан и на неговите пријатели за срдечниот разговор, да им посакам многу успех и да им порачам дека со големо задоволство би им помагал онолку колку што можам.
Поздрав и дочитање/дослушање/догледање.

Александар