Драг ИДИВИДИ

Имам товар на душава, празнина во срцево, неконтролирани емоции..

Ти текнува ли Идивиди пред скоро еден месец кога ја објавија веста за младиот фудбалер што влета право во бензинската на Макпетрол?

Од тој ден па се до крајот на таа недела дел по дел умираше нешто во мене..

И на крајот умре..

Мислам дека срцево ми го извадија и фрлија во најмрачното место на земјава.. Таму каде што никој нема да го најде..

Цел месец живеам и се чувствувам како некое растение, се чувствувам како да умирам

Цел месец поминувам покрај бензинската, застанувам и си плачам во кола, пола саат, саат.. Кој мери..

Денес поминав покрај неговата куќа, сакав да влезам, но тогаш почнав неконтролирано да си плачам.. Си реков, не можам дада ми да ја тревожам уште толку, сигурно мојата болка не е поголема од болката на мајката.. И си плачев.. Дури саат ипол!

Си мислев дека ќе излета од некаде со топката и ќе ме зеза што сум тапа за фудбал..

Во овие 20 дена 200 пати го слушнав она - Не се умира со умрениот, ти да си здрава и жива..

Драг Идивиди, кажи му на цел свет дека тоа е најгадната реченица што некој може да ти ја каже.. Не помага, не се мачете да ми помогнете..

Идивиди, пред година ипол го изгуби дедо му, најважната машка фигура во животот, а сега замина и тој..

А кој мене ќе ми помогне да ги преболам и двајцата?!

Никој!

Само можам вака да си пишувам и да си плачам..

Малку полесно ми е, ама само моментално...