Ваша песна,состав или што било напишано

Поглед во далечината... мрак...но и светлина.... Седејќи покрај прозорот од нејзината соба принцезата забележа коњ....или можеби беше принцот....тогаш и самата не знаеше... Се приближуваше кон нејзината тврдина... чекор по чекор... успеа да влезе...

А внатре...празнина...

Принцезата затворена во своето стаклено ѕвоно, беспомошно сакаше да се приближи до мистериозната личност... Но .. оп...стоп... забранет излез...
После денови поминати во негова близина, а сепак толку далеку ... принцезата реши наместо она да излезе..да го пушти странецот да влезе во нејзините одаи ... таму каде што скоро никој не влегол...

Поминале денови...недели...месеци... мистериозниот човек не беше повеќе странец.... Полека но сигурно допираше до нејзиното срце... Таа па..неможејќи да го прифати фактот дека човекот што никогаш не го знаела и станува толку близок...несакајќи да го признае тоа што го чувствува рашава да побегне од него.... Далеку...таму каде што никој не ја познава... Таму каде што никој не ја третира како принцеза....

Тоа и и се исполни. Да живее слодобно како секоја нормална девојка... Иако е толку далеку, со мислите е кај него... Навидум незаинтересирана... но не секогаш срцето и разумот се сложуваат...Бегаше, бегаше и бегаше од сопствената сенка...но не успеа... Знаеше дека мора да се врати... А таму ја чекаше токму тој... воопшто непроменет... секогаш насмеан... Потребен беше само еден збор за да се препушти во неговите прегратки... Но и сама знаеше дека патот до срцето на напатеното момче е тежок... Животот не бил праведен... живееле различни животи... посакувале различни работи.. имале различни приоритети...сонувале различни сонови.. Плашејќи се дека ќе биде одбиена, немала храброст да му каже што чувствува... таа... принцезата што многумина би посакале да ја имаат.... Можеше да ја има токму тој да не се обидуваше да ја отфрли од себе...Девојката која што беше подготвена да остави се ... за да биде сакана... Можеби за прв пат во нејзиниот живот се појавува личност што ја почитува и ја гледа на еден поинаков начин ... Начинот кој што таа го сакаше ... зборовите што толку ја погодуваа... моментите што не сакаше никогаш да завршат ....

Но тука беше тој... потенцијалниот принц... убеден дека не заслужува да биде во близина на една принцеза... убеден дека не е достоен за девојка од тој ранк ... Личност која што никогаш не би помислила дека би можел да допре принцеза..а не да љуби.... Иако беше полн со љубов, никогаш не го откри тоа... Принцезата чекаше...чекаше...и чекаше....се надеваше дека некој ден токму тој ќе си признае дека не е во право...како да чекаше да каже дека ја сака девојката, а не принцезата....чекаше некој да ја сака поради тоа што е, а не поради тоа што има...

Мистериозното момче стана принц... најде друга принцеза.... ја отфрли личноста што го сакаше ... а го сакаше поради тоа што е.... најде друга која го сака поради сите сонови што ги има...сонови кои требаше да ги подели со таа што го сакаше....Сега ги дели со таа што мора...


само сон.... :)

Секогаш

Никогаш никој никому не требал
како ти на мене,
никогаш не си требала никому
како ти на мене,
но сепак некогаш ти е малку
како некогаш
да си требала некому повеќе
иако тоа никогаш не било.
А нема ни да биде
зошто никогаш нема да имаш
ваков како мене
каков не си имала никогаш.
Можеби сум фалбаџија,
но ти никогаш не ме фалиш
секогаш бараш уште,
не ми даваш да застанам
се плашиш дека ќе престанам,
а веќе не знам ни да застанам
секогаш те сакам.

ЈАС и МЕНЕ во подморница!

Вчера се осеќав како виножито, а денес како подморница! Хмммм... од многу високо, до многу ниско а? Сакам да си ја паркирам подморницава на дното и да си лежам таму... никој да не ме види, додека водата ми тежи одозгора! Што убаво, далеку од сите, можам да се дерам колку сакам и никој да не ме чуе! Чудно... горе на површината луѓето лошо реагираат на оние кои гласно размислуваат, одма ти лепат една етикета и ти ставаат печат на чело ЛУДАК ( спремен за у лудница ), пакувај и носи... се плашат од себе, се плашат од тебе, се плашат од мене, се плашат од живите, а се плашат и од мртвите... веруваат во се и во ништо, секаде и никаде, со сите, а сами... ни на небо, ни на земја.... па така и јас денес сум ни на небо, ни на земја... туку под вода, во мојата подморница! Некако е посигурно кога си на дното, знаете? Неможеш да одиш подоле од тоа! Ѓаволот може да стави ѕид околу тебе, ама неможе да стави капак, затоа гледај нагоре! А мене тоа ми остана, само нагоре. Ама денес сакам да сум доле, а за утре ќе видиме што ќе каже сонцето! Сакам да одмарам, додека ја игнорирам вистината. Зашто секогаш постои нешто што не се осмелуваш да го кажеш??? Онака те гребе, те гребе, и таман да го кажеш пак го голташ назад! Како да сакаш да повратиш и си ја голтнеш сопствената повраќаница, зашто знаеш дека и на двата начина не чини. Во првиот случај ќе направиш на некој да му се згади, а во вториот случај сама од себе ќе се згадиш... ама боље сама себе, сакам за мене да си ги чувам моите гадости... да се презаситам со нив... денес ја запознав ЈАС со МЕНЕ. Мислам ќе се здружат, иако до сега беа во војна! Еднаш МЕНЕ и рече на ЈАС дека душата и спие, ама еден ден ќе осети што е тоа болка! ЈАС не се плашеше затоа што повеќе пати има умрено и повторно воскреснато, ама секој пат по ладна стануваше, можеби затоа и војуваа ЈАС и МЕНЕ, затоа што ЈАС постојано се менуваше, со секоја нејзина рана, се изобличуваше по малку, се додека не стана иста како МЕНЕ. А нели викаат дека најмногу се мразат оние кои имаат исти мани, а најмногу се сакаат оние кои имаат исти доблести! Откако ЈАС рече дека се осеќа како Ѓаволот да ја опседнал, МЕНЕ знаеше дека дури сега една од нив ќе мора да исчезне! ЈАС имаше омилена реченица: дека Ѓаволовиот мир е полош од Ѓаволовата војна! Не сакаше да мирува, ама денес убаво се осеќа во подморницата! За малку ќе дозволеше МЕНЕ повторно да и ги отвори раните, ама храбро се соочи со својот најголем непријател, по долго гледање една во друга, сватија дека со тек на време си ги смениле улогите... но тоа го оценија како добро, бидејќи конечно рамнотежата ќе биде постигната! Конечно би можела да се кренам нагоре, кон површината. Додека се качував нагоре размислував за омраза и љубов! Колку се и двете силни... слични, а различни... знаеме сите дека треба многу малку за да се преточат едно во друго! Ама се додека не се соочат меѓу себе, нема да можат да се покажат во вистинско светло како поедници! Размислував и за минатото... Некогаш се плашам што станало од МЕНЕ... ама еве, подморницата исплива... еве еден нов бран... ке му дозволам да ме поклопи, можеби ќе ги излечи раните! Викаат дека секој од нас има одредена "личност" која му ја одредила судбината! Ако успееме да ја одбегнеме, СПАСЕНИ СМЕ! Често наоѓајќи се на различни места, на небото, на земјата и под вода, научив како да се приспособувам на различна температура, висина и длабочина! Решив да не бегам повеќе, моите сончогледи мутираа, сега можат било каде да растат... и на небо ?, и на земја, и под вода, и на мраз, се вртат на сонце, се вртат и на месечина... а раните кои ги имаат, и кои сеуште ќе ги добиваат ... им даваат некоја посебна убавина... некогаш се заљубуваме баш во тоа што другите го оценуваат како неубаво... ако сакаш според маните, тогаш вистински сакаш!!!

Провокација

car si e car

Единствена женственост

Додека спиеш
со усните минувам низ твоето лице и тело
гласно издишувам
ги растерувам сомнежите
како ѓаволчиња се разбегуваат
се топат меѓу сенките
остануваш осветлена од месечината
несомнено си единствена.
Насмевка се пружа кон мене
не сакам да ја расипам глетката
го доближувам прстот меѓу твоите усни
за сега сакам само да те гледам.
Ги затворам очите
појасно те гледам
го слушам твоето мирно дишење
го слушам тактот на твоето срце
слушам нежна музика.

Тесна патека

Само гушни ме
тоа ми треба
се надевам и тебе
насмевни се
надвор е облачно
сонце ми треба
ладно ми е на душава
просто кажувам
не комплицирам.
Не можеш ни да замислиш
колку сум нежен и кршлив
тесна е патеката,
а околу провалии
во нив нечии заби чекаат
само за месо се гладни,
таму нема бакнежи.
Изморен сум од рамнотежи
дај да паднам во твоја прегратка
од тебе повеќе да не станам
светот е толку страшен
а ти си толку мила.