Што претставува монаштвото?

Оној кој има тешкотии да живее како христијанин со светот ,се замонашува.
Оние пак кои одлучиле да бидат во светот и имаат тешкотии во него,со чекорење по божјиот пат, се препуштаат на туѓинување или во крајни случаеви јуродивство....

Evangelose ostavi gi monasite na mira...

Samo mala informacija za vas, mozebi ne na pravo mesto ali na brzanje e ..

Messenger напиша: Isus i Bog im govorele konkretno na edna grupa lugje koi tri godini sharale po selata, pustinite i planinite slushajkji go Isusa. Tie se lugjeto na koi im bilo kazhano da go shirat nauchenoto i za niv se moli Isus.

Исус им оставил аманет на апостолите од сите народи да направат Негови ученици и да ги учат да прават се што Исус им заповедал.

„Така одејќи, направете ги сите народи Мои ученици, крштавајќи ги во името на Таткото и Синот и Светиот Дух! Учејќи ги да пазат сè што Сум ви заповедал!“ (Исус, ев. Матеј 28:19, Библијата)

Значи се она што Исус им заповедал на апостолите, тие се должни да го пренесат и на останатите Христови ученици.

„А ти биди трезвен во сè, трпи го страдањето, врши ја работата на евангелист, исполнувај ја својата служба до крај.“ (2 Тимотеј 4:5; Библијата)

„И што си чул од мене, пред многу сведоци, довери им го на поверливите луѓе, кои ќе бидат способни да ги поучуваат и другите!“ (2 Тимотеј 2:2, Библијата)

Апостолите го поучиле Павле и тој евангелизирал. Павле го поучувал Тимотеј и тој евангелизирал. Во последниот стих читаме како Павле го поучува Тимотеј да им го довери учењето на поверливи луѓе, кои пак ќе бидат способни да поучуваат и други. Ова е совршен пример за наследување на Христовото учење на сите Христови следбеници. Впрочем и затоа бил напишал новиот завет и препишуван низ вековите. Да биле Христовите заповеди и учење само за апостолите, тогаш тие ќе си ги знаеле и ќе си ги извршувале за себе и немало да има потреба да ги запишуваат во писмена форма.

Klara-D напиша:   Светите отци велат дека како што ангелите се светлина за монасите така и вистинските монаси се светлина за луѓетo

Господ Исус Христос рекол:
„Никој не става запалено светило во сокриено место или под вршник, туку на светилник, за да ја видат светлината оние, кои влегуваат.“ (Ев. Лука 11:33, Библијата)

„Вие сте светлината на светот. Град кој лежи на рид, не може да се скрие; ниту се пали светило, за да се стави под житно мерило, туку на светилник, и им свети на сите кои се во куќата. Така нека свети вашата светлина пред луѓето, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Татко, Кој е во небесата.“ (Ев. Матеј 5:15, Библијата)

Вистинските Христови светилници не се кријат и не се одвојуваат од луѓето за да живеат во манастири по планини, туку ја одразуваат Божјата светлина меѓу луѓето.
Христос ги нарече своите апостоли „светлината на светот“, па сепак никој од нив не беше монах, никој од нив не си изгради манастир на некоја планина за да бдее и созерцава таму. Имаше еден таков обид од страна на апостолот Петар кога му рече на Исус на гората каде што Исус се преобразо во славно тело:

„А Петар одговори и Му рече на Исуса: „Господи, добро е за нас да сме тука; ако сакаш ќе направиме тука три шатори: еден за Тебе, еден за Мојсеја и еден за Илија.”“ (Ев. Матеј 17:4, Библијата)

Петар имал една класична монашка желба: Да не се враќа во светот меѓу луѓето, туку да си направи шатор (манастирче) и да си живее со Бог и да ужива во неговата блескава светлина. Но да видиме што му одговори Бог:

„Додека уште зборуваше тој, ете, ги засени светол облак, и ете, глас од облакот велеше: „Овој е Мојот возљубен Син, во Кого Ми е милината; слушајте Го Него!“ (Ев. Матеј 17:5, Библијата)

И така Петар, Јаков и Јован си се вратија повторно во светот заедно со Исус, да „светат“ меѓу луѓето, бидејќи се вистинска Христова светлина.
Значи Бог заповедува да го слушаме Исус, а не да следиме некои „охристијанизирани“ будистички монашки подвизи. Христос никогаш и никому не рекол дека треба да се отргне од луѓето и да живее во манастир. Напротив, Исус јасно им заповеда на Неговите следбеници да одат и да го проповедаат евангелието (вистинската светлина) меѓу луѓето, да бидат како јагниња меѓу волци, да бидат рибари на луѓе - а рибарот не оди на планина надевајќи се дека рибите ќе отидат да се закачат на јадицата кај него, туку оди кај водата, ја фрла јадицата и лови.
Ете такви се вистинските Христови светлоносци, наспроти католичките, православните, будистичките и другите монаси.