Ти простувам...

tesko....zavisi so e rabotata, kolku ti zgresil, i kolku te povredilo toa....zavisi kako ti se cuvstvuvas....i isto taka kolkava ti e gordosta...

brzo prostuvam...toa mi bese sekoj pat problemot

LouWeed напиша: brzo prostuvam...toa mi bese sekoj pat problemot

Море добро што ти беше проблемот.
Како е сега?

Еве зошто ме интересира:

Велат дека било тешко да простиш, уште потешко да заборавиш. Порано, за се*е можев да речам дека сум пример par excellance за горново: тешко простував уште потешко заборавав. (Баш имав добра меморија).
И денеска кога ќе се сетам на тоа како сум била повредена и дека брзо (гледано од оваа временска дистанца) сум простила ме фаќа нервоза и ми се разгорува бесот и тогаш станувам многу незгодна. Ми се чини дека никогаш нема да заборавам некои работи кои ме повредиле. Но, што со тоа, си велам ... Дали сакам да ги/го повредам? Одговорот е НЕ. Не сум осветољубива, не баш. Но затоа пак се „ждерам“ во се*е дека сум попустлива и се обвинувам дека сум недоволно ратоборна. Па после откао ќе излезам и од таа фаза, пак се разнежнувам и ... одиме понатаму ....

Сега работите стојат вака, кај мене:
Сфатив дека никој не е толку битен за јас да си го расипувам сопствениот живот бавејќи се со работи кои не ми се пријатни, бавејќи се со бес, со идејата „ќе им докажам“ или „ќе им вратам“, бавејќи се „другите“.

Така дојдов до тоа дека ... им простувам ... и им посакувам прекрасен живот ... но од сега па натаму ... без мене ... простувам и заминувам ... НЕ од нив/неа/него ... туку заминувам КОН Се*е.

Изменето од SINO

SINO напиша: LouWeed напиша: brzo prostuvam...toa mi bese sekoj pat problemot Море добро што ти беше проблемот. Како е сега? Еве зошто ме интересира: Велат дека било тешко да простиш, уште потешко да заборавиш. Порано, за се*е можев да речам дека сум пример par excellance за горново: тешко простував уште потешко заборавав. (Баш имав добра меморија). И денеска кога ќе се сетам на тоа како сум била повредена и дека брзо (гледано од оваа временска дистанца) сум простила ме фаќа нервоза и ми се разгорува бесот и тогаш станувам многу незгодна. Ми се чини дека никогаш нема да заборавам некои работи кои ме повредиле. Но, што со тоа, си велам ... Дали сакам да ги/го повредам? Одговорот е НЕ. Не сум осветољубива, не баш. Но затоа пак се „ждерам“ во се*е дека сум попустлива и се обвинувам дека сум недоволно ратоборна. Па после откао ќе излезам и од таа фаза, пак се разнежнувам и ... одиме понатаму .... Сега работите стојат вака, кај мене: Сфатив дека никој не е толку битен за јас да си го расипувам сопствениот живот бавејќи се со работи кои не ми се пријатни, бавејќи се со бес, со идејата „ќе им докажам“ или „ќе им вратам“, бавејќи се „другите“. Така дојдов до тоа дека ... им простувам ... и им посакувам прекрасен живот ... но од сега па натаму ... без мене ... простувам и заминувам ... НЕ од нив/неа/него ... туку заминувам КОН Се*е.

sea ke ti kazam....
loso e deka prostuvav brzo,ljugeto go pamtat toa i si igrat k*rtasak so mene deka znaat taka i taka ja ke im prostam......
mislam sigurno ima i nekoj raboti so ne gi prostuvam ama da dojde do toj stepen moras epten da mi zgresis

LouWeed напиша: sea ke ti kazam.... loso e deka prostuvav brzo,ljugeto go pamtat toa i si igrat k*rtasak so mene deka znaat taka i taka ja ke im prostam...... mislam sigurno ima i nekoj raboti so ne gi prostuvam ama da dojde do toj stepen moras epten da mi zgresis

Се надевам дека нема да доје до тука со луѓето кои ти значат.
Во тој случај е многу, многу потешко да се прости.
Ако ми „згреши“ комшијата што не ме викнал да одиме заедно на пазар, сигурно брзо ќе ми простам и веќе нема да го дружам, ама ако ми згреши некој многу битен во мојот живот ..... е тогаш ... е, тогаш е многу потешко ...

SINO напиша: Велат дека било тешко да простиш, уште потешко да заборавиш. Порано, за се*е можев да речам дека сум пример par excellance за горново: тешко простував уште потешко заборавав. (Баш имав добра меморија). И денеска кога ќе се сетам на тоа како сум била повредена и дека брзо (гледано од оваа временска дистанца) сум простила ме фаќа нервоза и ми се разгорува бесот и тогаш станувам многу незгодна. Ми се чини дека никогаш нема да заборавам некои работи кои ме повредиле. Но, што со тоа, си велам ... Дали сакам да ги/го повредам? Одговорот е НЕ. Не сум осветољубива, не баш. Но затоа пак се „ждерам“ во се*е дека сум попустлива и се обвинувам дека сум недоволно ратоборна. Па после откао ќе излезам и од таа фаза, пак се разнежнувам и ... одиме понатаму ...

Vo ova se pronajdov sebesi:)
SINO odamna te nemashe,mi nedostasuvaa tvoite komentari:))