РЕФОРМАЦИЈАТА

Нема тука зошто не го правиме... Не е забрането некој да се прекрсти, ниту пак да го бакне крстот. Ама не е ни заповедано... Значи ако тоа ти помага на духовноста, во ред, направи го. Но ако е само некој празен надворешен ритуал, или (за жал!) често пати суеверие (на пр.: дека крстењето ќе те чува итн.), тогаш е не само празно суеверие, туку е и погрешно и грешно...

.

Изменето од аџија - 28.Јануари.2007 во 17:37

Сум читал многу од црквените оци (Августин, Палама, Златоуст, Иринеј, Атаназије Велики, Јован Дамаски, Кападоциските оци, Тертулијан, па дури и Ориген) и се уште со радост ги читам. Не дека сум прочитал се, бидејќи има уште многу што вреди да се прочита...

На православна богослужба одам ретко, да не речам „не одам“. Би одел почесто да имам што да научам. Таквите ситуации (според моја проценка) се ретки, олицетворени во ликови како Ивица Тодоровски. Други кои вредат да се слушаат во македонски рамки, не познавам... Можеби ги има, не велам, ама не сум запознал. Имам и еден добар пријател кој моментално студира постдипломски теолошки студии на Богословијата во Софија, откако заврши овде, со кој повремено водиме убави дискусии.

Немам никаква фобија да влезам или прочитам книга од секоја вера. Баш како што спомна Сард, Христовата светлина ги расветлува и разобличува вредностите на сите други во споредба со Неговиот Збор, и затоа нема опасност од допир. Сепак, тоа не го правам туку така, туку само ако има нешто што вреди да се научи...

nindza напиша: Dali vo protestantizmot ima del koj veli : Crkvata e poslanik na boga i negov pastir za negovoto stado ( narodot ) ??? Ako ima te molam adjija daj kazi mi kaj pisue toa so citat

Најодговорно тврдам дека цитат во Библијата во кој Црквата е прогласена за Божји посредник на земјата, не постои.

Напротив, Св. Писмо вели:

„Има еден ПОСРЕДНИК меѓу Бог и луѓето - тоа е Исус Христос“.

Значи, ова е уште еден проблем со црквата, која се обидува да се претстави себеси како посредник меѓу Бог и човекот. Тој посредник е само Господ Исус Христос. Сите ние сме негови сведоци. Ништо повеќе, ништо помалку. Не е наше да ги спасуваме луѓето, туку да ги упатуваме кон Христос кој може да ги спаси. Црквата ја има улогата на исполнување на оваа мисија на сведоштво за Божјата вистина, и на сведоштво за Новиот живот кој е возможен помеѓу Неговите верни чеда.

Користи ја кај сакаш... Во суштина Црквата никаде не е и дадено право да управува со Божјата вистина како тоа да е променлива материја. Нејзината задача е да ја сведочи (објавув) таа вистина, а не да ја прилагодува според своите интереси, што за жал се случува.

Секој верник може да му пристапи на Бога, преку Христос, директно, без посредништво на попови, светци, богородица, цркви или друго. Токму во тоа е и мисијата на Христос - да ги отвори небесата за нас.

Apostol Pavle vo svoite poslanici od Noviot Zavet pisuva: Crkvata e telo Hristovo!...  i na drugo mesto ... Crkvata e stolb i tvrdina na vistinata!

Изменето од Vlade - 30.Ноември.2006 во 08:04

Христос рече: Одете по сите народи и учете ги на тоа што ЈАС ви го заповедав.

Христос никаде не и дал задача на црквата таа да одлучува што и како треба да се проповеда, да одржува концили, да црта икони, да наплаќа за свеќи или за доброволен прилог, да менува, додава и изменува, туку да го проповеда КАКО ШТО ТОЈ им заповедал. А Светото Предание Христово го имаме запишано од тие апостоли. Значи тука нема никаков маневарски простор оставен на црквата. Таа има јасна и едноставна задача: да го проповеда Христа и Неговото учење. А не учењето на светите оци, на Вселенските Собори, на Патријархот овој или оној. Ние не сме посредници на Господ, туку негови амбасадори, негови сведоци...

Дури Владе, зборот црква не се ни спомнува во Новиот завет. Се користи грчкиот термин еклесио (ек-од; калео-повикан), значи повиканите, собраните... Тука нема никаков збор за институции, згради, хиерархии, посредства. Станува единствено збор за повиканите да го следат Христа. Тоа е црквата.

Затоа црквата е најмалку „место“ како што ти тоа го прикажа. Црквата е тело, динамичка материја - Христовите верни чеда. Затоа секогаш кога ќе кажеш „Св. Дух ја вдахновува Црквата“, имај на ум дека тука се зборува за „повиканите“, за СИТЕ ЛУЃЕ собрани под Христовиот Крст. Нема тука ни збор за некаква виша каста на свештеници кои на нас неуките ќе ни го отворат рајот. НИЕ сме црквата. Нас Св. Дух не вдахновува.


Изменето од аџија - 30.Ноември.2006 во 09:20