После смртта...

Пеколот како и рајот не е само една апстрактна состојба на постоење но конкретно, реално место. Тоа е место, каде што неправедните ќе го трпат бескрајниот и вечен Божји гнев. Тие ќе бидат мачени како и физички така и емоционално и умствено и сосема свесно ќе страдаат од срам, жал и позор.

Пеколот е опишан како бездна (Лука 8:31; Откровение 9:1), како езеро со оган и сулфур, каде тие што ќе бидат фрлени во него ќе се мачат ден и ноќ, цела вечност (Откровение 20:10). Во пеколот ќе има плач и чкртање со заби, што е знак на голема тага и гнев (Матеј 13:42). Тоа е место каде „нивниот црв не умира, и огнот не иизгорува.“ (Марко 9:48). Бог не се радува на смртта на безбожникот но сака тој да се обрати и да живее (Езекиел 33:11). Но Тој нема да не принуди да Му се подчинуваме. Ако избереме пат без Него и Го отфрлиме, на него не му останува ништо друго освен да ни го даде тоа, што сами сме го избрале – да живееме одделени од Него.