Дали е битно од каква фамилија е тој/таа?

Крушата под круша паѓа и не се чуди после ако упаднеш во гомна до гуша 

Осетот за стварите околу тебе го добиваш од родителите. Колку и да е тој флексибилен, никогаш не може да се промени сосема. Не за џабе голем број луѓе наоѓаат сличност меѓу мајка му и жена му, меѓу татко и и маж и. Ако сакаш да функционираш без да мораш да застанеш на глава и да стоиш така едно 2-3 години дури стварите на се променат, тогаш внимавај во која фамилија влегуваш. А верувај, тоа стоењето на глава не е баш некоја привлечна работа. Ретко кој може да издржи и ретко каде се појавуваат резултати. А и ретко кој сака да учи допрва како треба а како не треба. Плус, секогаш може да излезе нешто ново, нешто за што имате сосема различни поими со партнерот. Секогаш и во секое доба од животот. И не е исто лесно на 40 и на 18 години да се расправаш за нешто зошто имаш различни претстави за него. Не можеш туку така да си заминеш дома кај мама и да ја викнеш другарка ти за да и раскажеш каков кретен од дечко имаш, со искривени претстави и ненормални очекувања.
Сличноста е потребна за да можете да се разбирате, да донесувате решенија без многу-многу, да се читате со поглед, и на крај краишта да не поминувате еден цел ден во карање за тоа дали треба да се готви секој ден ручек или не, и тоа да ви го одзема времето што нема да го имате којзнае колку...
Верувањето дека „разликите не се пречка зошто ние се сакаме“ е за мали деца што не можат да сврзат две со две, и е нормално да се појави, ама кога имаш 13 а не 25... Така да гледај шо праиш, оти може јако да се зафркнеш, па после да си ја траскаш главата цел живот... истото па истото, over and over again...