Теорија на Еволуцијата

Messenger, kako moderator morash sekakvi postovi da prochitash, i toa vnimatelno, site po red....teshka rabota e vaa tvojava, osobeno koga kje te zaredat so " teshki nauchni konstatacii + so dodatni inventivno - kritichko - analitichko - metodoloshki izdrzhani" komentari i repliki ( kako ovie od prethodnite dve strani) pa chovek naznae od kaj da pochne... ostaj se !

Изменето од Marko sk - 02.Март.2009 во 17:13

Izvini, ama ne ti trebashe ovoj Post Scriptum, mnogu e stupiden, tuku ajde da objasnam, belkim kje ima pozitiven odraz:

Kali напиша:   P.S. Marko, tvojov muabet narodski se narekuva, potpiknuvanje ( vo kulturnata negova forma)...kaj sto pri ne odis na topkata, tuku odis na igracite...

Prva greshka: nikakvo potpikuvanje, tuku otvorena kritika na povrshnite postovi za TE. Od 16 str. do 19 str, postirav nekolku postovi , no tie se izgleda teshko chetivo za komentar?

Kali напиша:    no ti pritoa go biras onoj so status i mokj za da koaliciras so nego, i da dobies na vaznost.

Vtora greshka: Nikakva vazhnost, nitu koalicija, nitu nekoj ovdeka ima posbna mokj, ako mislish na moderatorskata funkcija bash naprotiv, mokjta ja imaat diskutantite, samo so kvalitetni diskusii, onoj koj gi moderira istite mozhe da se nareche deka i toj moderator ima kvalitet, a shto se odnesuva do mene, dovolno zborat moite postovi.



Изменето од Marko sk - 02.Март.2009 во 17:45

Se uplasiv navistina, od argumentite i objasuvanjata koi gi ponudi:) ami nema sto drugo da se napise:)
Moite recenici se jasni, nemoj da pravis nepotrebno konfuzija od niv.
Znam deka znaes deka gresis. Nema potreba javno da go priznaes toa, tuku barem pred sebe. Da ne se sekiram sto pagjas pred tvojata dogma. A dobro znaes i deka ne mozes da me smestis vo teoloskite dogmi, tamu ne pripagjam oti ne i pristapuvam na diskusijava kako vernik.

Marko, gi procitav tvoite postovi, ne gi odminav. Vo nekoja raka i odgovoriv na niv. Eve sega pak se vrativ na tvojot post.
Darvin e sekako, golemo ime koe e zapisano vo istorijata, i jas imam pocituvanje za nego i za TE koja vo sustina e mnogu logicna. Dokolku se dokazese, kje bese edna od golemite nepobitni naucni vistini i znaenja koi gi imame za covestvoto voopsto. Za zal, toa ne e slucaj. Glavnite tocki na taa teorija, nikogas ne se potvrdeni. Za toa vekje pisuvav. Sto se odnesuva do onoj del koj go imas citirano za genite, i za toa e spomnato ponazad ( ne se potpiraj na izvori kako idividi futurama, ili kako bese:))




Изменето од Kali - 02.Март.2009 во 19:24

Добро луѓе (или потомци на ...), абе зошто не кажувате дека имало оваква тема? Дури сега забележав, ама веќе е доцна да пишам нешто за и јас да се „замешам“. Ај, од утре натаму...

Zlatnik напиша: Добро луѓе (или потомци на ...), абе зошто не кажувате дека имало оваква тема? Дури сега забележав, ама веќе е доцна да пишам нешто за и јас да се „замешам“. Ај, од утре натаму...

A jas se chudev, shto te nema na tema kako skroena za tebe...

sega ja razbiram razlikata

vie ste napraveni od gospoda

a jas so evolucija go napraviv boga

druga razlika nema, i vie i jas sme homo sapiensi, coveci mudi, koi rAzmisluvaat

RAZMISLUVAS ZNACI POSTOIS
AKO POSTOIS NEMORA DA ZNACI DEKA RAZMISLUVAS, MOZES SAMO DA VERUVAS




Изменето од anakin - 03.Март.2009 во 00:35

Немав многу време да ги исчитам ставовите наназад иако тие кои ги прочитав кои ја прифаќаа, отфрлаа или правеа модалитети на теоријата на еволуцијата ми се допаднаа. Искрено дискусијата ми се допадна.
Во последно време обидувајќи се да ги разберам и спојам разните делови имам едно необично размислување за овие прашања.

Обично природно помалку потсвесно кај многумина се јавува сликата дека кога Адам и Ева биле изгонети од Небесното Царство, тоа не се случило со тоа што од некое место на земјава или вселенава на исток биле преместени во друго место на запад. Туку тоа уште како мал, а верувам и многу други го доживеале како одеднаш најдување, „пробудување“ во друга форма на постоење, оваа форма која ја нарекуваме „земјата“.
Оваа форма на постоење во која сега престојуваме на некој начин може да се каже дека се наоѓа западно од претходната. Оваа форма не може да кажеме дека до тогаш не постоела, ниту дека постоела, туку повеќе како потенцијално постоела и за нас целосно се оформила со нашето префрлање во нејзиниот „простор“. Ова потсетува на едно од откритијата на квантната теорија на Нилс Бор според која основните честици имаат виртуелно и потенцијално постоење чиешто место и време се потенцијални и зависат од „погледнувањето“. Односно од можните места честичката ќе се најде реално онаму каде „ќе погледнеме“, иако тамошното постоење е само поради „погледнувањето“ инаку таа потенцијално постои и во другите места. И каде ќе погледнеме таа е таму, а сепак е една. Затоа и Ајнштајн не разбирајќи ја теологијата верата во Бог погрешно во односот со атеистот Н. Бор ја бранел со зборовите „Бог не си игра со коцки“. Оваа форма на постоење како и сите потенцијални форми на постоење имаат заеднички извор. За разлика од Небесното постоење, оваа „земјена“ форма во својата реализација од изворот доживува извитоперување. Таа го одразува Изворот (Бог) и во својата есенција ги има Неговите совршени закони, но при реализацијата има искривување. Небесното Царство е пребивање внатре во природата на Бог. Затоа и во сите православни книги при споменување на „Небесното Царство“, „Божјото Царство“ се изразува со посебна почит. Бидејќи Царството на некој начин е самиот Бог, пребивање во Него или во Неговите енергии. Во Царството на Бог тоа е директно енергетско доживување на Божјите токови. Небесното Царство не е можно да биде замисливо, видливо или слушнато како што пишува самиот Апостол Петар затоа што во него не е споен само одредениот свет туку и наодредениот свет. Инаку се што е само одредливо може да биде замисливо. Делумно и светот во кој сега престојуваме ја поседува трансцендентноста, бидејќи најточно е да се каже не одвоен од целокупниот Небесен свет. Меѓутоа „плотноста“, „земјаноста“, „материјалноста“ односно одредливоста има поголема тежина поради „грешката“ односно „искривувањето“ во реализацијата на светот од „Изворот“. Ние и овде не сме одвоени целосно од Небото и пеколот и пребиваме во нив уште сега зависно од нашата состојба. Пеколот е ускратеноста од енергиите на Небото. Без тие Божји енергии кои ја хранат душата, човековата душа гори, пати, изгубена е, личноста се распаѓа, мислата губи континуитет.
Сите створенија кои постоеле во Небесниот свет како одредена боја, како одредено живо „енергетско постоење“ при „преминувањето“ и себеосвестувањето во овој свет, створенијата се оформиле според сопствените тамошни карактеристики. Слонот претставувал некоја голема обемна сила и секој дел на Слонот е поврзан со карактеристиките на слонот на Небото. Затоа и кај Платон се јавува мислата за „светот на идеите“ која мисла има многу длабоко навлезено во многу филозофии. Прилично силна е но според ова погоре не е точна. Кај различните створенија, при реализацијата не дошло до иста извитопереност. Односно створенијата во различен степен зачувале од претходната небесна благородност. И сега нашето постоење не е само вакво видливо туку истовремено го носиме во себе и Небесното. Зависно од тоа дали ќе дозволиме плотското да не повлече или небесното таму и ќе се најдеме после смртта.
Затоа и православните толкувања им замеруваат на сите други религиски верувања дека во описите на небесниот свет оформуваат премногу пластична слика која не може да биде целосно задоволување на човековата душа. Таквите ОДРЕДЛИВИ форми, како приземни замисли не можат да го задоволат човекот. Тие бидејќи се одредливи и замисливи остварливи се уште овде на земјата само во некоја идна поразвиена состојба. Тие „лажни“ ветувања, не можат да ја имаат во себе вистински величествената „слика“ за целосната Убавина која може да ја знае само учењето на вистината. При повикот на човекот, лажните учења ја повикуваат човековата суета и желбата за задоволства, а не желбите на душата. Ако од одредена материја пример камен се извлекуваат величествени облици, сепак независно од величественоста на одредливото кои создаваат восхит само во првиот момент на оформувањето и веднаш после тоа ја губат инспиративноста, единствена целосна континиурана исполнетост се добива не само со нивно оформување туку со поседување на целата материја на каменот и на сите можни облици и добри и лоши одеднаш. Затоа Небесното Царство не е замисливо, бидејќи доколку би било одредливо, би било и замисливо. Но тоа е неодредено со тоа значи и не ограничено, бидејќи оформувањето истовремено значи и ограничување и затоа целосно не може да се замисли - Прво послание на апостол Павле до Коринтјаните
Глава 2 Ап. Павле 9 Но, како што е напишано. "Што око не виде, уво не чу, ниту на човека на ум му падна, тоа Бог го приготвил за оние, кои Го сакаат." (цитатот на тансцендентноста) и само така и само тогаш исполнувањата на душата се целосни, сеопфатни и при тоа не е изгубена динамиката поради спојот суштинската задоволеност со истовремена можност за извлекување на формите од целокупноста што значи и истовремено динамика.

Затоа ветувањата на Христијанството ги надминува сите човечки замисли. Сите кои во себе се надеваат и радуваат на некои идни величествени човекови достигнувања или кои се радуваат на велелепни вонземски цивилизации, тие се сепак сиромашни и краткотрајни спрема ова комплетно највеличествено ветување за кое Христијанство зборува. Од таму станува јасна маленкоста на овосветската борба на поединецот христијанин за себепроменување и оплеменување за прием на Небесниот мир делумно уште овде на земјата и целосно и дефинитивно после преминот со смртта. Ова извитперено земско постоење кога ќе доведе до сопствен распад во есхатонот ќе ја заврши својата историјата и враќање на човечката историја на постоење целосно во Небесното Царство. Нешто кон кое треба да чезнееме и да се радуваме.

Матеј: 4:17 Оттогаш почна Исус да проповеда и да говори: “Покајте се, зашто се приближи царството небесно!”
5:19 И така, оној што ќе наруши една од тие најмали заповеди и така ги научи луѓето, најмал ќе се нарече во царството небесно; а оној што ќе ги исполни и поучи, тој голем ќе се нарече во царството небесно.

Што има врска сето ова со еволуцијата?
Ако вака се гледа на земскиот и Небесниот свет. Тогаш при преминот после падот на прародителите Адам и Ева и претходната „историја“ на постоење, небесно постоење е префрлено. Така што ако преминот на пример се случил пред 10 000 години, милионите години кои сега ние ги откриваме биле пред падот, а сега се само земски одраз на историјата пред падот.
На таков начин точно е дека постоењето на евидентираните палеонтолошки истражувања покажуваат многу подолг период, меѓутоа тој период и сите претходни суштества го имале своето постоење пред „падот“ на Адам и Ева, а сега се одредлив земски приказ на историјата на небесното постоење пред духовниот пад. Веројатно овде се потребни некои прецизирања, но јас засега толку можев да се обидам да протолкувам од Библиското и светоотечкото учење.

Изменето од sard - 04.Март.2009 во 02:58