Исусова молитва - исцелител

Безмолвиникот (молитвеникот)е ангелски образ ослободен од мрзеливост и немарност, а исполнет со ревност, копнеж и љубов. Кoј постојано го бара Бога гледајќи Го секогаш од кај својата десна страна и отворено објавува: “Готово е моето срце Боже (Пс.56,8), “И иако спијам моето среце е будно” (Песна.5,2). Безмолвникот се труди да го држи нерасејан својот ум во срцето”.

Почетокот на безмолвието (молитвеното практикување)се состои во внимавање над срцето и одбивање на сите лоши помосли, како што правел Авва Јован Колов, кога седел во ќелијата и ги набљудувал помислите што му се приближувале и кога (некои од нив) не можел да ги победи, прибегнувал со молитва кон Бога и така се спасувал.
А совршенството е да не се плаши од никакви возмутувања, однесувајќи се незаинтересирано кон нив и кон надворешните појави. Слично на тоа кога Авва Исаак слушнал глас на птицата и го прашал Авва Пимен: “Зар и тука ги има Авво”. А Aвва Пимен му одговорил: “Исаак, зошто ме принудуваш да зборувам, и таквите како тебе ги слушате, меѓутоа тој што бдее (нерасеано се моли) не се грижи за нив”.66

Има различни причини за безмолвие, но главни се две, односно: добри и оправдани и лоши и неоправдани. Во првите спаѓаат: кога се оди заради поднесување на поголеми маки како отплата за своите гревови (ропски), поголема ревност кон подвизите, стекнување на добродетели и дарови (наемнички) и, едноставно, од љубов (синовски). А, пак, неоправдани се: заради лоши телесни навики, особено празнословието, заради гордоста, за да се избегне потчинетоста под Игуменот, и стекнување на човечката слава.
   

Великиот игумен на Синајската обител, и самиот атлета во мистичното искуство на молитвата, надоврзувајќи се на аскетско-исахистичкото предание на Аввите од египетската пустина, најподробно нé упатува во нејзините танји, откривајќи ни дека има три степени на молитва.

На првиот степен одговара усната молитва, својствена за оние што го чистат срцето од страстите и гревовите. На овој степен е потребно откажување од грижата за тленото и отфрлање на трите главни страсти: славољубието, сластољубието и среброљубието. На овој степен умот се поставува во улога на чувар на срцето и ја одбива секоја лоша помисла, собирајќи се скрушено и со плач во значењето на зборовите од молитвата, која треба да е кратка и едноставна, а не многусложена и со премудри зборови, зашто таквата молитва го расејува умот, а пак кратката го собира. Затоа е најпогодна кратката т.н. Исусова молитва: “Господи Исусе Христе, Сине Божији, мопилуј ме грешниот (грешната)” или пократката нејзина верзија: “Господи Исусе Христе, помилуј ме”. А кога умот ќе се расее, треба повторно да се врати назад. И така повторно сé додека заради усрдноста Бог не го утвди (умот), зашто квантитетот го повлекува квалитетот. Исто така, за оние кои сé уште не го очистиле срцето, потребно е на молитвата да ѝ предходат милосрдие, послушание и сите добродетели.

Тогаш Бог ја излева својата благодат и го очистува срцето, во него слегува умот и започнува вториот степен на молитвата, умносрдечната молитва која и во сонот не престанува. Умот бива просветлен и постанува епископ (надзорник) над срцето одбивајќи ја секоја помисла. А на овој степен е пторебен напор и усрдност. Аввите од пустината во таква состојба на чиста непрекината умносрдечна молитва поминувале и по неколку часови. На пример, Авва Арсениј ги подигнал рацете свои кон небото оставајќи го сонцето зад себе а, ја савршувал молитвата кога, тоа ќе го огреало во лице.

И на третиот степен, на непрестајната благодатна умносрдечна молитва, молитвата тече постојано во чистото срце, а умот тежнее кон созрецанија и небесни виденија. И од Бога бива грабнуван вознесен до третото небо каде го гледа оно што око на световен човек не може да го види, го слуша она што уво на световен човек не може да го чуе, и му се открива она што на умот на световниот човек никогаш нема да му е познато, а во неговот срце Светиот Дух бескрајно повикува “Ава, Оче”. Овој степен се нарекува обожување. До тој степен на молитва стигнале и Свети Јован Лествичник, но и многумина од Аввите. Кога Авва Захариј дошол при Авва Силуан го нашол во занес со рацете издигнати кон небото. Во таква положба го нашол и во третиот и шестиот час, а во деветтиот го нашол како тихува па го запрашал: Сто ти е денес, Оче? А тој му одговорил: -Денес сум слаб, дете мое. И заради настојувањето на Авва Захариј му кажал. – Бев вознесен на небото и таму ја видов славата Божја, и таму стоев до пред малку, и сега сум отпуштен 68.   

духовниот живот не е плитка вода, туку бескраен океан по кој се плове само со коработ кој се нарекува Црква и секој кој е во Црквата, односно преку смирено послушание на искусен кормилалар (читај,духовен отец) безбедно ке стигне на пристаништето, а тоа е царството небесно коешто Христос Бог ни го дава уште сега и овде

ако е многу за читање, ке го поделиме на по помалку

Изменето од Опитен - 29.Јануари.2009 во 21:47

Oва му доага многу слично на јога.

Не преоѓајте во навреди...

Мислам дека тука е клучно:
Any ecstatic states or other unusual phenomena that may occur in the course of Hesychast.
Тоа значи - ако не се појави такво чувство, тогаш нема проблем ниту причина да не се практикува ова.

zidarski напиша: Мислам дека тука е клучно: Any ecstatic states or other unusual phenomena that may occur in the course of Hesychast. Тоа значи - ако не се појави такво чувство, тогаш нема проблем ниту причина да не се практикува ова.

Tekstot predupreduva na prelesta, na koja nikoj nema imunitet.