АКО ИМА БОГ ЗОШТО ДОПУШТА ЗЛО И СТРАДАЊЕ?

fala bogu,..da vidam i edno pametno prashanje,..da, zoshto?,..i toa stradaat najmnogu onie dobrite,...zoshto e taka?,..samo bez filozofii,...
ako moite deca stradaat poradi neshto,...jas bi im pomognal kolku shto mozam,...a,bog vi bil semokjen,..neli?,...zimi ,..taseto,..

Здраво Мави!

MaVnaTa напиша: dali mene, tebe ili bilo koj, Bog ne stava vo iskusenie?

Бог никого никогаш не искушува со зло. Во Библијата јасно и гласно пишува:
"Ниеден, кој е искушуван, да не рече: „Бог ме искушува.” Зашто, Бог не се искушува од злото, и Самиот никого не искушува." (Јаков 1:13)

MaVnaTa напиша: Zosto dobrite lugje stradaat vo bolka, a zosto zlobnite ljugje ne znaat za bolka?

Се сложувам дека најчесто ние добиваме впечаток дека ова е токму така, дека добрите луѓе се тие кои страдаат, а лошите се тие кои не знаат за болка.
Но сепак сметам дека ова е една илузија, една оправдано субјективна проценка на нашата, за жал, расштимана совест.
Еве на што мислам...

Кога злобниот човек страда, нашата совест размислува вака:
"Ако, така му е, да види он како е да се страда, други страдаа заради него, сега и он нека страда малку, си го заслужи тоа..итн."
Како што гледаме тука Бог и воопшто не се сопмнува, тој е надвор од фокусот, а ние сме тие кои проценуваме дека ова страдање на злобниот е праведно и Божјата правда тука не ни е потребна.

Кога добриот човек страда, нашата совест размислува поинаку:
"Како можеше ова да му се случи, зошто баш на него? Зошто Боже му го направи ова? Зошто му го сврте грбот? Зошто молчиш? Каде си да ја српечиш оваа неправда? итн."
Тука е малку поинаква ситуацијата. Бог не само што се спомнува, туку Тој е и фокусот на нашите критики и обвинувања за настанатата "неправда". Зошто ставив наводници тука? Затоа што сметам дека на човекот не му е дадено правото и сопсобноста да дели правда, да биде Судија, да ја зазема позицијата и местото што Му припаѓа на Бог.

И така, водени од нашата расштимана совест, во првиот случај заклучуваме дека се работи за праведност, а во вториот за неправедност.
Во првиот случај го забораваме Бог, а во вториот случај тој ни е фокусот. Па така кога некој ќе не праша кои луѓе најмногу страдаат? Ние велиме добрите, затоа што нашето незадоволство од таа неправедност не е заборавено од нашата совест. Но дали е навистина така?

Отидете во државна болница, во институтот за Онкологија (таму се лечат заболените од рак и тумор) и направете една анкета колкумина од нив се, условно кажано, "добри". Навистина незнам како ќе ја направите оваа анкета, но сигурно ќе забележите дека тие луѓе не се многу различни од оние надвор, сосема исти, воопшто не се карактеризираат со некоја посебна добрина.
Или кога некој авион ќе се урне, дали настрадуваат само добрите?
Кога беше извршен терористичкиот напад врз кулите близначки во Њујорк, дали тој ден само добрите луѓе беа на работа таму?

Не, надвор од горната илузија, реалноста говори дека страдаат и добрите  и лошите, но ние субјективно, провоцирани од "неправеднста" го броиме само страдањето на "добрите".

Но грешката не ја правиме само тука. Ние правиме една уште поголема појдовна грешка во самиот почеток. Едни луѓе ги класифициравме како добри, а други како злобни. Квалификација направена од нашата самоправедност и нашиот расштиман критериум за добар-злобен човек.
Но кој е добар човек? Има ли таков кој не направил грев?
Ние луѓето најчесто се етикетираме како добри при споредувањето меѓу себе. Се споредуваме едни со други и тој што (сопред нас) е подобар од останатите го нарекуваме "добар човек". Критериумот за добрина или нормалата ја сведуваме на просечниот добар човек меѓу нас.

Но не е се така релативно. Бог поставил еден друг, многу повозвишен критериум, и споредувајќи се со тој апсолут, сите ние, заради падот во гревот, се наоѓаме далеку под таа нормала.

Заклучок:
Сите ние сме, повеќе или помалку, признале ние или не, злобни.

Решение:
Христовата жртва на Голготскиот крст го покрива нашиот грев и нашата неправедност. Преку Христос ние сме оправдани пред Бог.
"Оној (Христос), Кој не знаеше за грев, Бог Го направи грев за нас, за ние да станеме Божја праведност во Него." (2 Коринтјаните: 5:21)

Совет:
Затоа, да се понизиме пред ова Божјо совршено решение, да признаеме дека сме грешни пред Бог, немоќни да се ослободиме од гревот во нас и немоќни да ја исполниме Божјата очекувана праведност од нас.
И да Му дозволиме на Христос, преку Неговата жртва, да не ослободи од гревот, за да можеме во потполност и без никакви пречки да ја примаме Божјата љубов и заштита кои ни се неопходни во овој зол и испревртен свет.

Повикајте го Христовото Име и ослободете се од гревот кој ве разделува од Бог, кој го заглувува Неговото уво кога викате кон Него, кој го крие Неговото лице од вас кога ви е најпотребно и кој и оневозможува на Неговата десница да спаси кога вам ви е потребна помош.

Bog e beskonecna ljubov ...

i nema nikakva vrska so naseto zlo i stradanje ....

toa samite si go pravime ....
i sami ke si go srkame ...

nekoj ke ni go drobi toa ... navecer vo temnina ...
a nie toa denje ke go srkame ... za zal ...

gledav edna emisija ....
engleska dokumentarna serija ...
edna ekipa ...
snima kako nekoj kradi kola ...
go cekaa so denovi ...
go snimija kako vleguva vo kukata ...
kako gi zema klucevite od kolata ..
kako vleguva vo kolata ...

i mu izleguva ekipata so kameri ...
so svetla ....
so mikrofoni ...

vo temnica ... tipot ispadja fraer ...
koga go osvetlija ...
bese nikakov ...

ete toa treba ...
da se osvetli ...
i ke se vidi kolku e toa nisto ...

i sto tuka Bog da ni pravi ...
ako ne bese ekipata so svetloto ... i kamerite ...
tipot ke ja ukradese kolata ...
i na nekogo ke mu go zagorcaa zivotot ...

Samo toa treba ....
svetlo ...

site losi raboti se pravat vo temnica ...

Zatoa pak ke napomenam ...

Bog e neogranichena ljubov kon se ....

i kon site nas podednakvo ...
i na dobrite i na losite ... !!!

i zatoa nemoze da se vpusti vo sprecuvanje
na zloto i stradanjeto ... !!!

zatoa sto nema da bide neogranicena ljubov ... !!!

" - Zar je zaista covjek samo igracka u Bozjim rukama? Gdje je velicina ljudskog zivota? Zivot je slican kucicama koja djeca grade i urivaju bez odredjenog razloga. Ali djeca vole svoje kucice za igranje, papirnate ladjice, svoje drvene konjice. Djeca cuvaju lijepe igracke.
    Zar je Bog gori od djece?
    Zar je tvorac vjecnog zivota nerazumniji od bilo kojeg djeteta?
    Mozda. Zbog toga su Bozja djela nedostupna nasem razumu. U tim djelima ima neke strasne lakomislenosti.
    Ali zivot - ta on nije igracka.
    Zasto veliki Bog ubija djecu?
    Kako se moze zabavljati tako cudovisnom igrom? "

атеистиве од типот на Бутел , се поморални и подобри од Господ, па ќе му држат часови по етика што е добро а што не.


БОГ да чува...

indeed