Смрт

За да се знае што има после смртта (биолошка), треба да се проучува Божјото Откровение. Да се читаат Верите, Религиите и да избереш што ти е според твоето најдлабоко убедување и најреално гледање на нештата - најлогично / најнормално. Тогаш ќе знаеш каде продолжуваш после биолошката смрт: во Постоење или во Пропаст

Изменето од Pravoslavie - 01.Јуни.2006 во 16:51

сите потајно се плашиме од смртта...никој не е рамнодушен на фактото дека еден ден ќе не немат...физички....и јас се плашам понекоаш од смртта...меѓутоа пробвам да го прифатам  фактото дека смртта е неизбежна...

DAAAAAAAAAAAAA 

Ghost напиша: Или пак дали воопшто се плашите од смртта???

Да, се плашам од смртта...имам многу незавршена работа...најверојатно би се вратила за да ја дозавршам
     

Сакам да пастирам овде, иако можеби не му е местото, еден цитат за смртта од Иво Андриќ (Знакови поред пута), а кој мене многу одамна ми остави голем впечаток, па сакам да го поделам со вас:

Смртта е како гром. Знаеш дека постои, си читал за неа, често си размислувал, неодредено, без крај и заклучок. Понекогаш ќе ја споменеш во разговор или во пишување, секогаш мудро и мирно, како се' да знаеш за неа. Но, кога ќе се случи да удри во твоја најблиска близина и неочекувано да погоди некого што го сакаш и со чие постоење си ги врзал најубавите задоволства, тогаш гледаш дека не знаеш и дека никогаш не си знаел што навистина е смртта и дека си зборувал или пишувал напамет, површно и празно.
Си мислел дека знаеш што е тоа смрт затоа што си умеел да напишеш неколку потски зборови за турските гробишта, а сега гледаш дека тоа нема никаква врска ни со животот ни со смртта.

edinstveno na svetov se plasam od samiot sebe , a za smrtta kada dodze tada

benedikt2 напиша: A zosto se plasis od sebe...?!?

se nadevam i jas