И ние сме тука

Значи во секој град на Македонија законот различно се толкува. Овде во Прилеп неможеме да ги набавиме пелените од ниту една аптека, туку мора да ги платиме, и да чекаме месец и пол да ни бидат вратени паричните средства.

ВИ БЛАГОДАРАМ ЗА ПРЕДЛОЗИТЕ. ГИ ДОПОЛНИВ МОИТЕ ТАКА ДА ОВА ГО ПРЕДАВАМ СЛЕДНАВА НЕДЕЛА.

 Ова е нашата вистинска  вистина објавена во Вест

СА­МО МА­КЕ­ДО­НИ­ЈА НЕ­МА ЦЕН­ТАР ЗА АУ­ТИ­ЗАМ

Шутнати 2.000 де­ца

Мес­то згри­же­ни во еден цен­тар за ау­ти­зам, око­лу 2.000 де­ца во зем­ја­та ги по­ми­ну­ва­ат де­но­ви­те пред те­ле­ви­зор гле­дај­ќи цр­та­ни фил­мо­ви и рек­ла­ми, не пре­поз­на­вај­ќи ни­ко­го во око­ли­на­та, не ре­а­ги­рај­ќи ни­ту на ра­ка­та на сво­ја­та мај­ка ко­га ќе ги по­га­ли, пов­то­ру­вај­ќи ед­ни ис­ти збо­ро­ви до бес­крај и во­оп­што не раз­би­рај­ќи ги чувс­тва­та на дру­ги­те

Око­лу 2.000 де­ца со ау­ти­зам во Ма­ке­до­ни­ја се за­бо­ра­ве­ни од др­жа­ва­та. За нив не­ма ни­ту шко­ли, ни­ту гра­дин­ки, ни­ту, пак, др­жа­ва­та пла­ни­ра да от­во­ри цен­тар за ау­ти­зам. Мес­то де­но­ви­те да ги по­ми­ну­ва­ат без­гриж­но, во иг­ра со сво­и­те дру­гар­чи­ња, овие де­ца се осу­де­ни да жи­ве­ат за­ро­бе­ни во сво­и­те до­мо­ви, без ни­ка­ков кон­такт со над­во­реш­ни­от свет. За нив пос­то­јат са­мо нив­ни­те мај­ки, тат­ков­ци, ба­би, де­дов­ци, сес­три и брат­чи­ња. Вре­ме­то го по­ми­ну­ва­ат пред те­ле­ви­зор гле­дај­ќи цр­та­ни фил­мо­ви и рек­ла­ми, а по­не­ко­гаш, ка­ко што от­кри­ва­ат нив­ни­те ро­ди­те­ли, сто­јат и праз­но гле­да­ат пре­ку про­зо­рец. Не ре­а­ги­ра­ат ни­ту на ра­ка­та на сво­ја­та мај­ка ко­га ќе ги по­га­ли, пов­то­ру­ва­ат ед­ни ис­ти збо­ро­ви до бес­крај, пог­ле­дот им е пра­зен и теш­ко ги раз­би­ра­ат чувс­тва­та на дру­ги­те.
"Мо­е­то де­те е ос­та­ве­но са­мо на ме­не и на Гос­по­да. Јас ја от­ка­жав ра­бо­та­та, оти на Фи­лип му тре­ба пос­то­ја­на по­мош, а кај нас сe уш­те не­ма та­ков цен­тар во кој ќе мо­жам да го згри­жам. Др­жа­ва­та во­оп­што не ни по­ма­га. Овие де­ца не се ни­ту глу­па­ви, ни­ту мен­тал­но за­ос­та­на­ти. Тие се нор­мал­ни, са­мо тре­ба да из­ле­зат од до­ма и да се со­ци­ја­ли­зи­ра­ат. Во гра­дин­ка не са­ка­ат да ги при­мат, па единс­тве­ни­от спас за де­ца­та е се­мејс­тво­то", рас­ка­жу­ва, скр­ше­на од бол­ка, Жи­жа Беј­ков­ска, мај­ка на се­дум­го­диш­ни­от Фи­лип, кај ко­го се по­ја­вил син­дро­мот ау­ти­зам ко­га имал три го­ди­ни.
Ни­ту кај спе­ци­ја­лис­ти­те за ау­ти­зам во све­тот, ни­ту кај ма­ке­дон­ски­те спе­ци­ја­лис­ти пос­тои ди­ле­ма де­ка овие де­ца мо­жат да се "раз­бу­дат" со пос­то­ја­на по­мош во спе­ци­ја­лен ау­тис­тич­ки цен­тар, со спе­ци­јал­на ис­хра­на и со по­себ­ни ле­кар­ства.
Д-р Вла­ди­мир Трај­ков­ски, единс­тве­ни­от спе­ци­ја­лист за ау­ти­зам во Ма­ке­до­ни­ја и прет­се­да­тел на Ма­ке­дон­ско­то на­уч­но здру­же­ние за ау­ти­зам (МНЗА), ве­ли де­ка пот­ре­ба­та од цен­тар за ау­ти­зам во зем­ја­ва е алар­ман­тна, оти бро­јот на ау­тис­ти во пос­лед­но вре­ме ра­пид­но по­рас­нал.
"Ау­тиз­мот е до­жи­вот­но на­ру­шу­ва­ње на мо­зо­кот, кое ги ош­те­ту­ва ко­му­ни­ка­ци­и­те кај де­те­то и од­но­си­те со дру­ги­те лу­ѓе. Тој не мо­же да се из­ле­ку­ва во це­лост, но ако нав­ре­ме се от­крие, пре­ку спе­ци­јал­ни тес­то­ви, де­те­то мо­же да се вклу­чи во оп­штес­тво­то и нор­мал­но да жи­вее, би­деј­ќи око­лу 30 про­цен­ти од де­ца­та со ау­ти­зам нај­чес­то има­ат про­сеч­на и нат­про­сеч­на ин­те­ле­ген­ци­ја", ве­ли д-р Вла­ди­мир Трај­ков­ски, спе­ци­ја­лист за ау­ти­зам во зем­ја­ва.
Ма­ке­до­ни­ја е единс­тве­на­та зем­ја од по­ра­неш­ни­те ју­гос­ло­вен­ски др­жа­ви во ко­ја не­ма цен­тар за ау­ти­зам. Трај­ков­ски ве­ли де­ка, за раз­ли­ка од Бу­га­ри­ја, Ср­би­ја и од Хр­ват­ска во кои има и по не­кол­ку вак­ви цен­три, ау­тис­ти­те кај нас ба­ра­ат спас во ин­сти­ту­ци­и­те за ре­тар­ди­ра­ни де­ца, што во ни­кој слу­чај не е доб­ро за ау­тис­тич­ни­те де­ца.
"Ау­тис­ти­те кај нас се ле­ку­ва­ат во ус­та­но­ви за де­ца со по­себ­ни пот­ре­би, а тоа е мно­гу ло­шо за овие ли­ца, заш­то та­му мо­жат уш­те по­ве­ќе да се ис­пла­шат и да се збу­нат, би­деј­ќи тие не се мен­тал­ни. Во зем­ја­ва е не­оп­хо­ден цен­тар за ау­ти­зам во кој спе­ци­ја­лис­ти ќе ги ле­ку­ва­ат и ќе го сле­дат раз­во­јот на овие де­ца, пре­ку раз­ни еду­ка­тив­ни прог­ра­ми, го­вор­на те­ра­пи­ја, обу­ки за по­доб­ру­ва­ње на со­ци­јал­ни­те и на ко­му­ни­ка­тив­ни­те веш­ти­ни и дру­ги веж­би", об­јас­ну­ва д-р Трај­ков­ски.
Спо­ред Трај­ков­ски, до­пол­ни­те­лен проб­лем за овие де­ца е и што не мо­жат да се вклу­чат во об­ра­зов­ни­от про­цес, оти во шко­ли­те кај нас не­ма де­фек­то­ло­зи. Мес­то на учи­лиш­те, нај­го­ле­ми­от број де­чи­ња со ау­ти­зам учат да збо­ру­ва­ат и да се еду­ци­ра­ат кај де­фек­то­ло­гот Го­ран Пет­ру­шев во За­во­дот за ре­ха­би­ли­та­ци­ја за слух, го­вор и глас во Скоп­је.
"Јас се­кој ден ра­бо­там со ау­тис­ти и сум ус­пе­ал да вклу­чам ду­ри не­кол­ку де­чи­ња во ре­дов­на­та школ­ска нас­та­ва. Но, мо­ја­та по­мош за­вр­шу­ва во оваа кан­це­ла­ри­ја, а тоа не е до­вол­но. На овие ли­ца им е пот­реб­на и по­мош од нев­роп­си­хи­јат­ри, ло­го­пе­ди, пе­да­го­зи и тоа со тим­ска ра­бо­та на ед­но мес­то, а не раш­тр­ка­ни по раз­ни ин­сти­ту­ции. Са­мо та­ка мо­же­ме да им би­де­ме од вис­тин­ска ко­рист на овие де­чи­ња и на нив­ни­те се­меј­ства", ве­ли де­фек­то­ло­гот Го­ран Пет­ру­шев.
Од Ми­нис­терс­тво­то за труд и со­ци­јал­на по­ли­ти­ка не ја от­фр­ла­ат мож­нос­та за из­град­ба на цен­тар за ау­ти­зам, но ве­лат де­ка во мо­мен­тот нај­доб­ро­то ре­ше­ние за ау­тис­тич­ни­те де­ца е да се вклу­чат во ре­дов­на­та нас­та­ва во гра­дин­ки­те и во шко­ли­те за да не дој­де до нив­на то­тал­на изо­ла­ци­ја.
И до­де­ка др­жа­ва­та се ре­ши да из­гра­ди цен­тар за ау­ти­зам, ка­ко што си­те дру­ги зем­ји во све­тот се со­о­чу­ва­ат со оваа по­ја­ва, се­мејс­тва­та на ау­тис­ти­те со ду­ша го че­ка­ат де­нот ко­га нив­ни­те де­ца ќе из­ле­зат од сопс­тве­ни­от има­ги­на­рен свет и ќе за­че­ко­рат во ре­ал­нос­та.
Во втор­ник, на 2 ап­рил, се од­бе­ле­жу­ва Свет­ски­от ден на ау­тис­ти­те, но кај нас, ка­ко што ве­ли Трај­ков­ски, не­ма нај­а­ви за ор­га­ни­зи­ра­ње как­ви би­ло нас­та­ни.

Не се знае од што се по­ја­ву­ва ау­тиз­мот

Ед­но бри­тан­ско ис­тра­жу­ва­ње по­ка­жа­ло де­ка кај де­ца­та кои од нај­ра­на воз­раст гле­да­ат те­ле­ви­зи­ја мо­же да се по­ја­ви ау­ти­зам. На­уч­ни­ци­те со­ве­ту­ва­ат ро­ди­те­ли­те да го ог­ра­ни­чат вре­ме­то што де­ца­та го ми­ну­ва­ат пред те­ле­ви­зор за да го за­чу­ва­ат нив­но­то здрав­је.

Ми­ке­лан­џе­ло бил ау­тист

Спо­ред ед­на ана­ли­за на бри­тан­ски ле­ка­ри, мно­гу слав­ни лич­нос­ти во све­тот има­ат ау­ти­зам. Бри­тан­ски­те на­уч­ни­ци твр­дат де­ка и Ми­ке­лан­џе­ло жи­ве­ел и тво­рел со ау­ти­зам, а, спо­ред ни­за ис­тра­жу­ва­ња, се прет­пос­та­ву­ва де­ка си­нот на Џон Тра­вол­та, Џет Тра­вол­та, кој по­чи­на на 2 ја­ну­а­ри го­ди­на­ва, ис­то нта­ка бил ау­тис­тич­но де­те.

Де­ца­та со ау­ти­зам по­ве­ќе са­ка­ат кон­такт со ку­чи­ња от­кол­ку со лу­ѓе

Ре­зул­та­ти­те од сту­ди­ја на гер­ман­ски на­уч­ни­ци од Уни­вер­зи­те­тот во Лај­пциг по­ка­жа­ле де­ка ку­чи­ња­та мо­жат мно­гу да им по­мог­нат на де­ца­та кои стра­да­ат од ау­ти­зам. Би­ле тес­ти­ра­ни де­ца со ау­ти­зам на воз­раст од 6 до 14 го­ди­ни со цел да се ут­вр­ди да­ли тие по­ве­ќе се нак­ло­не­ти на кон­такт со лу­ѓе, ку­чи­ња или пред­ме­ти. На­уч­ни­ци­те се из­не­на­ди­ле ко­га за­бе­ле­жа­ле де­ка де­ца­та нај­чес­то и нај­дол­го вре­ме вос­пос­та­ву­ва­ле кон­такт со ку­чи­ња­та.
Ми­ле­на Ѓор­ѓи­ев­ска

Секој поздрав за новинарката од Вест која ја отвори и оваа тема, која и ја покажа и оваа вистина на Македонската јавност, вистина со која секојдневно живеат многу семејства. Искрено се надевам дека дека во многу брза иднина некој од одговорните лица навистина ќе се заинтересира и за оваа проблематика и ќе излезе во пресрет на дел од барањата на децата со аутизам.

lilica напиша: Во литературата се споменува дека Исак Њутан и Алберт Ајнштајн биле аутисти. Нивната генијалност се развила како резултат на различноста од просечното.Тие биле поинакви од останатите.

Ne bile autistichni tuku ADHD odnosno so simptomi na hoperaktivnost a toa e sosema druga tematika

ima golema razlika pomegju decata so ADHD ili ADH i autistichnite deca,decata so hiperaktivni simptomi iskazuvaat emocii,se socijaliziraat,nikogash ne se zatvoreni sami so sebe,naprotiv od nivnata igra i razdvizenost i nivnoto postojano brborenje najchesto roditelite se "mrtvi umorni",tie se tolku nemirni i razdvizeni shto do 4-ta godina vi treba 24 nabljuduvach,malku spijat,sekogash se svezi i spremni za igra,chesto pati se karakteriziraat kako nevospitani-shto e greshka,toa se deca koi najmalku od se mozete da gi opishete kako autistichni-naprotiv,mnogu se temperamentni,nekoi od niv imaat poradi bropletosta problemi so govorot koj se nadminuva so rastenjeto i so logopedska pomosh,na hiperaktivnite deca ne im e potreben defektolog tuku najchesto logoped i mnogu trpenie mnogu zboruvanje,raskazuvanje,ednostavno se shto ke pomogne deteto da ja nasochuva poleka svojata koncentracija,da vezba shto bi rekle da bide mirno...ova e i od lichno iskustvo napishano,nikoj nikogash moeto dete ne go nareche autistichno poradi ADHD toa e mnogu razlichen problem

Kalinche - Прочитај во материјалите на професор В. Трајковски и Д-р Копачев. Јас во нивните написи,брошури, истражувања и печатени учебници читав тоа што го знам и што го пишував на форумот. Не си измислив.
А и за мојата ќерка до ден денес никој не рекол дека е АУТИСТ. Во наодот има се друго,ама тоа не. Според старнската литература и резултати од досегашните испитувања во светот, кои сум ги прочитала, Исак Њутн, А. Ајнштајн, многу композитори на калсичната музика и др. ги опишуваат како аутистични личности. Чудаци.
Не сретнав дака се хиперактивни.