Југоносталгичар сум...признавам

Не линчуваа патолошки бранители на социјализмот

Иследниците при распитот не обвинуваа и се закануваа поради нашето наводно организациско и политичко дејствување, предупредувајќи не да не одгледуваме илузии и надежи за нашето победничко излегување од затворот. Дури и во случај, се закануваа иследниците, и да дојде до такво нешто, тие првин нас би не стрелале. Какво предупредување! Удебевците, незадоволни од нашето поведение, редовно не карцираа на неопределено време; казнуваа без посета, пошта и без домашни пакети со храна, се разбира, сето ова филувано со невидена физичка тортура, во која доминираа надзирателите: Бошко Цветановски, од с. Матка, Русе Јакимовски, од Овчеполието, Атанас Бејковски од с. Ѓавато и Ристо од с. Бегниште... УДБ-а бараше детали околу формирањето на затвореничката влада, на чело со Борислав Градишки. Градишки беше неформалниот лидер на вмровската затвореничка провениенција, препознатлив по високата интелигенција, политичката култура, Македонец со високо национално сознание и етика... Полицијата незадоволна од постигнатите резултати од нашето превоспитување, се реши на зголемена репресија. Препознатлива со своите подли методи, таа успеа да ни уфрли надворешен провокатор, а поради некои наши слабости, многумина повторно се најдовме во канџите на УДБ-а. Ноќта меѓу 11 и 12 април 1951 година во нашата 4. соба упаднаа разулавените демони, нафрлувајќи се врз разбунтуваната македонска младеж. Еден по еден не извлекуваа од собата и дваесетмина непокорници не искачија во подпокривните карцери на новоизградениот затвор. Бевме поединечно изолирани и деноноќно иследувани за најбанални измислици, зад кои се криеја смртоносни обвиненија. Во оваа петмесечна блокада и ноќна јанѕа се најдовме ние величествените: Глигор Чулев, Јосиф Јосифов, Наум Којзеклиев, Борислав Градишки, Ратко Градишки, Киро Мојсов, Борис Чаракчиев, Никола Коларов, Крсте Велјанов, Пецо Петков, Благој Нечевски, Тодор Мицев, Бруно Котев, Димче Папакоч, Панче Шаламанов, Коста Христодулов, Ефтим Гашев...
Подуправителите, озновците, благодарение на недокажаните обвиненија инспирирани од надворешниот провокатор - милиционерот Љупчо Дрангаров од с. Рибарци, сета крвава суровост и бес ги истурија врз нас, барајќи потврда за измислените обвиненија. Точно така, крвава тиранија! Невидениот линч на патолошките бранители на социјализмот, во оваа демонска авантура со својот млад живот го плати, бестрашниот борец за македонската кауза Глигор Чулев- Горо, скопски гимназист од Кавадарци, кој одбиваше да ги потврди измислените обвиненија. Околу 20 јули (1951 г.), од необезбедените затворски височини, демоните го фрлија во смртоносниот амбис Глигор Чулев. За ова грозоморно убиство во затворот кружеа две верзии: едната, дека надзирателот, злосторникот Русе Јакимовски ја фрлил жртвата во смртна прегратка, а втората, дека жртвата- Чулев, самиот си пресудил. Со пресечените вени на рацете, не можејќи да ја издржи тортурата, се фрлил од четвртиот кат. Независно која варијанта е вистинската, во секој случај тоа е крвав злостор на УДБ-а, бранителите на најхуманото општество. Втората жртва на овој крвав пир за да се згасне факелот на слободата, е битолскиот гимназист Крсте Велјанов, осуден на 15 години за идеите на ВМРО. Во ова безумно иследување, толку многу беше мачен, што доживеа психичка траума, поради што мораше со месеци да се лекува на Психијатриска клиника. Сите останати, ужасно ја преживеавме полициската тортура, зад која не стоеше ниту еден валиден аргумент, а уште помалку докази. За атер на вистината, оваа наша трагедија беше пречекана со нескриено задоволство од непријателите на македонската национална кауза во затворот. Во политичка смисла, врховистите соочени со македонската национална вистина, во валканата игра уфрлија не толку нова антимакедонска алтернатива: во колку политичката реалност кај луѓето создава македонска национална свет, тогаш таквите Македонци се со бугарско потекло!? За жал, оваа антимакедонска варијанта и денес се актуализира во некои проблематични политичко национални кругови. На сето ова, благородниот и благочестивиот христијански македонски народ би рекол: „Прости им Господи, оти тие не знаат што прават!“. Но, јас поинаку би рекол: „Не проштевај им Господи, оти тие знаат што прават!“.

(продолжува)

ЕФТИМ ГАШЕВ: НАШАТА КАУЗА

Не мене  Федералистите

ne dali , tuku bese

za 20 - to so kompromis

za da zema pogolem decji dodatok

ama nikomu ne ostavi vo nasledstvo NISTO ...... za razlika od nekoi koi od teski FUKARI stanaa " biznismeni i burzoazija "

e gledas koj kolku krade i se ofajduva....Jovanka bila sopruga na predsedatel na drzava od 22 milioni koj bil cenet i pocituvan vo cel svet, pa denes ne zivee vo nekakvi blagodeti, duri zivee siromasno .... Vilma bese sopruga na predsedatel na 2milionska drzava koj ni vo sopstvenata drzava ne uzivase nekakov ugled i za period od pola mandat negovata sopruga se ofajdi debelo, uziva milion privilegiii, pa uste i ja tuzi drzavata za pretrpen strav i bolka....