Науката против Веронауката

Папата Грегор 9ти ја основа Инквизицијата во 1231 година. Администраторите на инквизицијата беа директно одговорни на папата, (она што денес се знаи како “командна одговорност“). Во 1245 гпдина папата му дава право на инквизиторите да користат “секаков акт на насилство“ за спроведување на должностите.Франциско Пена, инквизитор на светата врква изјавува во 1578 дека “Не е цел на нашите судења и егзекуции да ги сочуваме душите на обвинетите, туку достигнување на општото добро преку влевање на страв во другите“  Папата Иноцент 4ти (пази Иносент - невин на англиски) во 1252 ја потврдува употребата на тортурата а инквизиторските цркви се претворени во места на хоророт. А што е така чудно... Официјално инквизицијата е “тргната“ како легална опција на црквата дури во 1917 со објавување на Codex Juris Canonici. Значи ставот на црквата за тортура , мачење и егзекуција на неверници, еретици и сите кои ја доведуваат во прашање светата црква и нејзините закони постоеше речиси 700 години! Само за една недела инквизиторот Роберт ле Борг испратил на клада 183 луѓе, Инквизиторот Бернард Фуи - 930 луѓе, при тоа и за себе со право кое му го даде црквата им го конфискува имотот. Како уште една занимливост црквата остави право и за обвинување на починати при што од живите наследници го консфикуваше имотот.  Сегде каде допре христијанството, допре и инквизицијата, во 1500 тата 879 судења на инквизицијата беа спроведени во Мексико, а во 1509 Енциско пишува: “Кралот има секое право да ги праќа своите луѓе во Индија (сегашна Америка) и да ги одземаат териториите од тие идолопоклоници, затоа што му е дадена од папата. Ако индиците (Америчките индијанци) одбијат, можат слободно да ги убиете или поробите како што Јехова му направи на Каанската земја“.  Во европа некои картографи (оние што правеа мапи и карти) беа осомничени од страна на инквизицијата. 

Никола Коперник, ја објавува својата De revolutionibus orbium coelestium за хелиоцентричноста на сончевиот систем . Црквата ова книга ја забранува и од 1616 до 1822 година е на индексот на забранети и ОПАСНИ  книги. Значи 200 години во универзитетите ЦРКОВНИ не се смеело да се изучува или чита Коперник.

Галилео Галилеј ја објавува Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo tolemaico e copernicano во 1632, во 1633 инквизициајта го апси, и затвора. Оставен да бира помеѓу смрт на клада или доживотен затвор, одбира да живее и се откажува од делото. Целиот останат живот  го поминува во домашен притвор во Фиренца под будното око на инквизицијата. Црквата призна дека згреши и ја укина казната кон Галилео после 360 години - во 1992 година А неговото дело прв пат издадено во 1842 година - дотогаш не ми се верува дека во универзитетите ЦРКОВНИ можело да се проучува ова напредно дело.

Ѓордано Бруно, зард своето видување на вселената, уапсен , држан 6 години во затвор а потоа осуден од страната на кардиналот Роберт Белармин и обесен наглавечку и спален жив во 1600 година. “Жалење“ за случајот изрази папата Јован Павле втори 400 години подоцна, не ми се верува ниту Бруно да бил тема во некои ЦРКВЕНИ универзитети

Со векови беа прогонувани , апсени и убивани сите оние кои не го сфаќале светот, вселената и природните закони на црквен начин. Спалувани се и за секогаш изгубени дела од многу античките класици, секој оној кој се обидел да изјави или даде свое поинакво видување беше сосекуван во корен, секое дело кое по мислење на црквата не се совпаѓало со црковната догма било забранувано, запленувано и запалувано.. Да, имало школи и факултети, но што се учело? Житијатта на светците, филозофски расправи кои само смееја да ја ПОТВРДАТ црковната догма, јазиците и математиката до степен кој не ја надминува Божјата воља.  Телото човечко медицинарите гладни за наук го проучувале тајно и скришно од црквата сецирајќи мртви тела со закана од страшна казна црковна. Црквата не го поттикна напредокот и прогресот, таа го затвори во свој ковчег, а кога свеста и разумот, кога писменоста на народот стана доволно голема, дојде до промени., револуциите беа поттикнати од буржоазијата која го читаше платон, аристотел, и која бараше напредок и прогрес како духовен така и материјален.... Црквата само се прилагоди на промените, ги прифати во поголема или помала мерка новото време, си корегиора некои ставови, постави нови норми...