IDIVIDI forum Веб сајт
почетна страница почетна страница > Стил на живот > Уметност , култура и традиција
  Активни теми Активни теми RSS - Ваша песна,состав или што било напишано
  најчести прашања најчести прашања  Пребарувај форум   Настани   Регистрирајте се Регистрирајте се  Влез Влез

Ваша песна,состав или што било напишано

 Внеси реплика Внеси реплика страница  123 138>
Автор
Порака
demateraliziran Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член
Лик (аватар)

Регистриран: 25.Август.2007
Статус: Офлајн
Поени: 11
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај demateraliziran Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Тема: Ваша песна,состав или што било напишано
    Испратена: 12.Септември.2007 во 21:51
ako covek ima srekaсреќа
za tagaтага ima edna vreka

posle намигнувањеnamignuvanje
голема%20насмевкаgolema nasmevka i zboguvanje

za sekoe tvoe трепкање
edno големо%20гушкањеi dosta perkanje

збунетост kako zbunetost
љубов kako umetnost

црвенеење  i dosta mazenje
плазење inema gazenje

na sekoj  mojбакнеж
tvoeto сршено%20срце oseka tatnez

 a za golemo изненадување
лутина na sekoe viduvanje
задоволство e samo moe
Кон врв
#Emili# Кликни и види ги опциите
Група
Група
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Октомври.2007
Локација: Macedonia
Статус: Офлајн
Поени: 47
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај #Emili# Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 06.Ноември.2007 во 00:38

Sto bilo...Koga ste bile iznervirani i ste se isturile na listot...Ili onaka, cisto, od zanimacija...Mora da ste napisale ...nesto! I glupo da e...голема%20насмевкатрепкање



Изменето од mamma - 29.Март.2008 во 22:41
Yesterday is history...tomorow is mystery...Today's day is a present.That's why it's called that way...
Кон врв
#Emili# Кликни и види ги опциите
Група
Група
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Октомври.2007
Локација: Macedonia
Статус: Офлајн
Поени: 47
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај #Emili# Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 06.Ноември.2007 во 00:48

                       Moite o~i...

Pogledni vo o~ite.

Ke otkrie{ koja sum, i dali mislam zlo...

Pogledna vo o~ite.

I mol~e{e za sebe, i ne se zala`uva{e...

Gledajki gi o~ite, ti vide se...

Go vide svetot. I molkot. I tagata....

Me vide mene skr{ena...

Tebe  od srceto izbrkan...So zabrana da se zaqubam...zabrana od mene postavena...

Vide-ne veruvam na luge, sal angeli...

A krilja ti nedostasuvaa...

Me pogledna vo o~i ,i zamina...Ne soo~uvajki se so vistinata...

Me pogledna vo o~i, i izbega!!Ti stra{liva ptica kukavica......!!!!

Me ostavi sama vo temnina...Temnina koja me progolta...

A o~ite seu{te gledaa...O~ite sepak postoea...Nikogo tie ne la`ea...Nikoja tajna ne krieja...

O~ite tebe te vikaa...O~ite taga ~uvstvuvaa...

Ne ja opi{aa...

Se pla{ev od bolka vo qubovta... Qubovta sepak me obzema...Koga qubev i sakav navistina.

Qubovta izbega...

Stravot go prepozna....O~ite ka`aa molkum, {to kriev jas tokmu....

Gi preziram tolku...

Yesterday is history...tomorow is mystery...Today's day is a present.That's why it's called that way...
Кон врв
barmomk Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Октомври.2007
Статус: Офлајн
Поени: 111
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај barmomk Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 06.Ноември.2007 во 15:08

1. BESEDA ZA KAMEWATA

 

Sozdadeni vo zanesot na qubovniot tanc na atomite

Nemo ja raska`uvate skaznata na univerzumot;

Opstojuvate pred snagata na mrazot

Potkleknuvate pred `ivotnite sokovi na li{ajot;

Plenuvate so rasko{ot na boite koga ve miluva son~evata svetlina.

Pod zakrila na mese~eviot zrak dlaboko vo sebe ja kriete du{ata na kosmosot,

Budno bdeete niz istorijata na ~ove{tvoto i go ~ekate vistinskiot...

 

I toga{, pred du{ata i qubovta na "majstorot" vozvra}ate, se gr~ite, vriskate

i gi baknuvate dletoto i ~ekanot.

 

Duri toga{ stanuvate glasnogovornici i pametnici

za istorijata na ~ovekot niz mileniumite

blagodarej}i mu na sozdatelot.

 

Posveteno na otvaraweto na lapidariumot vo k*r{umli An - Skopje

Skopje, Markov Manastir,08.08.2001.

B.P.KUFO

p.s. pesnata ja pozajmiv, no bidejki e prekrasna se resiv da ja objavam!!

 

Кон врв
str8up Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
The Producer

Регистриран: 18.Април.2007
Статус: Офлајн
Поени: 1492
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај str8up Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 20.Ноември.2007 во 00:46

[oqata so ~aj ja ostavi vedna{ do onaa drugata, {to e zayzidana vo toaletot i e osudena ve~no da gi progoltuva site "familijarni" lajnarii. Ja zaboravi, kako {to mo`e samo eden neskoncentriran um da zaboravi. Um ograni~en, um so predrasudi. Um koj go znae celiot svet i se vo nego, no samo od pti~ja perspektiva, za `al.
   Toj um e simbol za relativnosta, obele
`je za rabotite koi se nepredvidlivi, zakiten e so cve}e koj ni samiot ne go prepoznava, a nitu go pameti.
   Cel den organizmot gi zadr`a toksidite vo sebe, patem, i beztoa, se vo toa valkano telo be{e so pominat rok, ~inis e prepolno so uranium, radioaktivno e...Sklad za govna. Valkanosta pak, vo vnatre{nosta smrde{e pove}e otkolku {to mo
`ete da zamislite. Mentalnata ~istota bese ne~istota. Dru`ejki se so dvata le{a koi kako trofei so uloga na negovi prijateli, le`ea ispru`eni ni~kosani na podot. Bea goli.

    -Zarem ne e neprijatno da sedi{ vo dru{tvo na goli lu|e, a Konstantin? se slu{na glas od podotvorenata vlezna vrata na posledniot, devetti kat od starata zgrada so kafeni yidovi. Decata ponekoga{ praktikuvaa da ja narekuvaat gomnenata zgrada, tokmu poradi taa boja, so koja zgradata se zdobi trpej}i gi stanarite sive ovie pedeset i osum godini. Nema{e ~ista~ka, nitu ku}en sovet. Samo ti{ina razbiena so istreli od usta ili pak od pi{tol, {to ne be{e retkost, pome|u sosedite koi o~ite si gi kolvaa edni so drugi.

    ^etiri ~ekori edno podrugo se slu{naa, sekoj poedine~no pojako vleguva{e vo uvo, ostavaj}i vpe~atok na nervoza od tapiot zvuk na visokite potpetici.

    -Ne se problizuvaj! izvika Konstantin gledaj}i ja senkata na tenkata `enska silueta vre`ana vo yidot pred nego, ispi{an so nerazbirlivi bukvi.

Stravot se ~uvstvuva{e vo vozduhot. Ne, Konstantin ne se pla{i. Edvaj gledaj}i se vo valkanoto ogledalo, koe be{e zaka~eno vo hodnikot, vide `rtva vo sebe i ispu{ta{e miris na strav. Mirisot doa|a{e od @ana.


to be continued...газење%20од%20смеење
igram ruski rulet od k*rtasak!
Peni Saktivniot
Кон врв
EmIIIjA Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 05.Декември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 186
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај EmIIIjA Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 11.Декември.2007 во 20:47
se budam,gledam nadvor uste e mrak...
ti si do mene! o kakva smirenost mi go oblea teloto.
ja dopiram tvojata raka i te gledam dodeka spies.
blaga nasmevka na tvoeto lice,se nasmeav i jas.
te baknuvam na ramoto i nezno ti ja galam rakata.
je stavam glavata na tvoeto ramo,gi zatvoram ocite
i cekam da zaspijam povtorno...
nesto me strese,povtorno se budam...
seuste e mrak,ti spies a jas povtorno te gledam...
ladno mi e,a ti se potis?
spies i neznaes za sebe...
boze kako mi e ladno,zgrej me mili moj ladno mi e!
ti spies ...
se tresam,grcevi mi go obvivaat telovo,duhot ne mi e smiren
ne mozam ni da te dopram,se plasam da ne te razbudam
so mojot stud i mojata bolka...
sto mi e? o,boze sto mi se slucuva?
omalaksuvam i veke ne znam za sebe...
se budam...
ti ne si kraj mene???

Кон врв
diogenskopje Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 27.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 2063
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај diogenskopje Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 29.Февруари.2008 во 19:42
textot ne e ljuboven...ama e otkinat od dusa....izvinete...na srpsko-hrvatski e.....
.................................
Ovo je jedna starija pesma,koja odražava kako se sad osećam.No pre nego što pročitate ovu pesmu,da vas malo upoznam, sa tim mojim mističnim i divnim detetom u meni.
Poljana,veliko nebo iznad..i to dete pušteno je da se nesputano valja,igra i trči po njemu.Po toj aleji želja i snova posutog šarenim cvećem.
Ponekad je tužno kao sad,ponekad veselo i nestašno.Ne sputavam ga u sebi niti neće padati na nežne reči koje ga u njegooj detinjoj mašti ponesu na dalek let.Ne,ono je nevino i čedno...voli čisto i svim svojim srcem i nerazume te igre odraslih zaodenute strahovima i ljudskim glupostima zvanim prepreke ,njegove su želje nestašne i lepe kao njegova sama srž.
Puštam ga da plovi u ljubavi,tajnama do samih vrtova Mandarina i zašto ga umarati što drugi nisu takvi,jer ono zna,shvata da to je tako i drugačije ne može biti.Nemožeš ga čuti draga,ne želiš? Uplašio te glas nevinog deteta u traganju za ljubavlju,istinom i smirajem...uplašilo to te to dete što zbori u meni?
Ono je sad tužno,pomalo uvređeno i besno....al dete je to,ono neshvata ludosti oko nas,jer čisto gleda na sve.I mene možeš mrzeti,ne voleti,ne shvatati..ali to dete,tu istinu u meni nemožeš odbaciti,jer ko zaista može mrzeti čisto detinje sopstvo?
I ko zna,možda ako ga osetiš kako peva u meni,možda ga i razumeš jedenom,možda će željno ljubavi..ti se nasmešiti i pogledati te pravo u oči,jer ono ništa nekrije.I možda ćeš videtiti samoću u njegovom očima,možda i po koju suzu....jer zna da je daleko,samo u svom večnom traganju...i da čezne da ga neko pogleda iz nutra,zagrli, poljubi i najzad poveruje da je sve to tako jednostavno i predivno kao ova igra i da ga uhvatiš za ruku po tom polju cvetova i zajedno sa njim potrčiš slobodno,nesputano.





Zašto srce sanja

Dozivao sam tamno Sunce,
dozivao sam crne vodoskoke.
Noć tamna......okova mi vid.
Stojalo je jedno dete na uravni,
usamnjeno i zbunjeno.
stadoh i pomilovah ga po glavi.
Disali smo....polako.
gledali se.
Ja i ovo nepoznato dete na putu za Haos.

I drhtali smo zajedno,
pevali,smejali
i hranili se svojim strahovima.
pokazah mu prstom da ućuti
no ono nije htelo,nije ni znalo.


Olovne,zlokobne oblake nad nama.
rastera detinji osmeh i pitanje
a gde je to Bog...?
Niz lice videh mu suzu
zagrlio sam ga.

Znaš...rekoh
Bog...sad spava.
Ja ću biti tvoj Bog.
A ono spusti tužno glavu ne shavatajući
i nestade.


Nastavih koračati dalje.....
slušao sam krike iz tame.
i prelazio sam ivicu Pakla
tiho...na prstima.


I dozivah istinu.....i dozivah usnulog Boga.
I proklinjah...ga
o da,
proklinjah ga.....jer
To dete...bio sam ja...
to srce spoznaje beše....moj Kralj.


šaptači......Anđeli
sufleri moje igre na sceni....
Ućutite !....
i pustite da to dete iz mene zbori !..
Кон врв
neobicna Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член
Лик (аватар)

Регистриран: 05.Март.2008
Статус: Офлајн
Поени: 2
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај neobicna Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 05.Март.2008 во 02:31
mojata dusa skitnik lutase po bregovite na zaboravot, bez pravec i nasoka,no odednas nesto blesna pred zamorenite oci ko sjajna zvazda, mi osvetli pat,pat po koj cekoram,patot do tvoeto srce.
Кон врв
Astra Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 21.Февруари.2008
Статус: Офлајн
Поени: 297
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Astra Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 06.Март.2008 во 20:08
Zboruvam,
no ti ne me slusas.
Te dopiram,
no ti gi trgas moite prsti,
Placam,
go trgas pogledot na strana,
Zaminuvam,
ti ostanuvas nedopren kako kamen,
vo pustinata na tvojata dusa.

Изменето од Astra - 06.Март.2008 во 20:09
What you see,hear and feel is not always true.
Кон врв
ПодВодно Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Декември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 7391
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај ПодВодно Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 08.Март.2008 во 20:53
Иронија 1

Можеби сум понекогаш
твојата црква и џамија,
но таа е твојата дома.
Можеби сум твојата глад,
но таа е твојата вечера.


Изменето од filmadzijka - 15.Март.2008 во 19:48
Кон врв
ekszi88 Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
In Love

Регистриран: 10.Јануари.2008
Статус: Офлајн
Поени: 7008
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај ekszi88 Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 08.Март.2008 во 21:00
                     Од мојот агол
     
     Би го сменила сопственото име во Тишина. Толку неизречени зборови пловат врамени во мојот темен агол потонат во океанот од солзи. Тие пловат, а јас се давам. Погледнувам нагоре за да видам дали ќе се појави некој кој ќе ме извлече, но нема никој. Само претам во длабочината надевајќи се дека ќе стигнам на површината и ќе почувствувам копно под моиве нозе по кое ќе можам сама да одам. Ама заборавив дека не знам да пливам и дека цело време гравитацијата ме влече надолу кон дното.
     Престанав со моето безнадежно претање и им се препуштив на струите сами да ме носат, како лист кој плови во прегратките на ветрот, и слушајќи го жуборот пробував да го разберам јазикот на океанот од солзи. Таму беа заробени сите неизречени зборови. Се што ми преостана беше само малата надеж дека барем еднаш ќе ја видам светлината која ќе заблеска во мојот агол кој е веќе подолго време в канџите на сенката. Погледнав низ прозорецот и посакав ширум да го отворам и секоја капка солза која не ми дозволува да го почувствувам свежиот воздух како прострујува низ моите ноздри да биде закопана во ровката земја, или барем се надевав дека светлината ќе си го направи своето, дека секоја капка ќе испари, но од другата страна на дебелото стакло владееше мрак, а јас се што можев да видам беа само силуети кои не знаев дали се вистинити или беа само продукција на мојот ум. Се беше толку нејасно. Губејќи ја вербата дека сеуште има надеж за мене, погледнав уште еднаш кон прозорецот мислејќи дека е за последен пат, но овој пат појасно ги видов оние силуети кои мислев дека се само измама на мојот самокритичен ум. Сега толку беа јасни за моиве очи кои беа заслепени толку долго. Беа заслепени од мојот обид за бегство од минатото кое секогаш било во чекор со мене, само претопено во друга форма. Од другата страна на прозорецот видов лица на луѓе исполнети со тага, болка, гнев и се запрашав: Ова ли е мојот живот?
     Но, не се откажувам, борбата продолжува и понатаму. Секојдневно очајно расте копнежот за нови видици, но мојот агол е обземен од црните магии на некоја вештерка, проколнат, а јас заробена во окови само ги чекам мршојадците да дојдат и да почнат да клукаат по она што останало од мене. Се што ми остана е само трошка надеж. Надежта е дрвото кое ме задоми во гнездото во неговата крошна и се надевам дека ќе ја разбие црната магија која ме заробила и еден ден ќе полетам слободно не плашејќи се од клуновите на мршојадците.
Never apologize for being sensitive or emotional. Let this be a sign that you've got a big heart aren't afraid to let others see it. Showing your emotions is a sign of strength!!
Кон врв
ПодВодно Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Декември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 7391
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај ПодВодно Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 09.Март.2008 во 11:35
Иронија 2

Се криеме зад белите чаршафи на баба ми
Оптегнати на жиците во задниот двор
Ветрето ги мафта како весели духови
И ја разнесува нашата мисловна пошта:
„Најди ме, најди ме....“


Изменето од filmadzijka - 15.Март.2008 во 19:46
Кон врв
super babicka Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор


Регистриран: 18.Јануари.2008
Статус: Офлајн
Поени: 348
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај super babicka Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 11.Март.2008 во 02:04
Razmisluvav dolgo sto da vi ispratam i se odluciv za kus prozen tekst nema da mi zamerite

Prikazna za taznata babicka

Odamna veke bea padnati lisjata od drvjata koi go krasea kejot na Vardar.Bea polegnati na trevata pod starata klupa so izlupena boja i ispishanite iminja po nea.Vardar teceshe po svoeto korito, si go vrveshe patot nosejki so sebe frleni kesi i plasticni sisinja peejki ja svojata pesna so vekovi no sega so podzasilen glas zatoa sto imashe poveke voda od dozdovite koi padnaa minatata nok.
   Na starata klupa sedeshe stutkana babicka gledajki vo Kaleto koe gordo se izdigashe nad kejot i Kameniot most.Gledashe vo oblacite koi tivko patuvaa nekade daleku.Posaka da vidi nekoja ptichka koja bi gi odnela nejzinite pozdravi ili da gi prati po oblacite tamu nekade daleku kaj nejzinite vnuci.No nemashe nitu edna ptica.Kade li e maliot vrabec so svoite drugarchinja? Si pomisli:-Sigurno i tie zaminale daleku od gradskiot asvalt,gradskata vreva,zagadeniot vozduh, visokite zgradi i celata meshanica vo ovaa zemja,za da si ja pobaraat srekata i mirot?Nekade vo nekoj park so mnogu cvekinja i drugi ptici? A koj znae?
Od nekade se slushna dzagor na detski glasovi.Nekolku decinja so baloni i cvekinja vo racinjata tracaa kon ploshtadot.Sigurno gi kupile za nivnite najsakani,majki,babi,ucitelki,tetki,sosetki bidejki e 8mi mart.....
Taznata babicka ushte poveke se stutka,cvrsto drzejki go svojot shal so slabite race.Od ocite i potekoa solzi i pak pogledna kon neboto i dlaboko vozdivna. Po studenite obrazi se strkalaa solzi i glasno rece stanuvajki od klupata:-Koj veli deka solzite se zeshki?
Nejzinite solzi bea studeni kako i srceto,bidejki beshe prazno,tazno i osameno.

/ova e izvadok od prikaznata-veruvam ne vi odzedov od vaseto vreme/
Кон врв
ПодВодно Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Декември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 7391
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај ПодВодно Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 11.Март.2008 во 10:33
Зборно место

Овде се собрани наивни еретици
Ненамерни пустиници
Случајни аџии
Преселници и веселници.

Ги гушнале бовчите
со сомнежи и надежи
а во џебот понеле
пера полни копнежи.

Породуваат стихови
за една употреба -
Како тоалетна хартија.
О, каква иронија!

Кон врв
 Внеси реплика Внеси реплика страница  123 138>
  Сподели тема   

Скок до Овластувања Кликни и види ги опциите

Forum Software by Web Wiz Forums® version 10.03
Copyright ©2001-2011 Web Wiz Ltd.

Страницата е генерирана за 0,250 секунди.