Ваша песна,состав или што било напишано

Ti vikam ja
sedni si
odi da me znaese
nemase da nasednese
i zatoa ti pazi
nesto sto ne go znaes
da te nalazi

I sto stapa
po gaz tug se malku
i sto noze da zamenat ne mozat
edna kako tvojata

Tvojata koj ja videl
podrug e sega
zbrlaven i zbunet
i sal samo toa saka
sal samo na toa misli

Погледот е некаде во бесконечноста во заливот на зелените површини,во движењето на изгубените фигури,во спректарот на боите,се губи во некои очи.Ги има многу,а сепак си осамена немаш некоја цел пред себе.

Чекориш под бледото небо кое ако го погледнеш дава надеж кое во себе крие многу тајни.Продолжуваш гледајки ги чекорите одиш некаде во далечината никој не може да ја врати насмевката на твоето прекрасно лице.Се е безнадежно,се сеќаваш на минатото премногу исплашени лица мрморења од сите страни не ги разликуваш само чекориш да ја најдеш вистината,имаш надеж и бараш некоја личност,но попусто знаеш дека се е безнадежно.

Одеднаш надежда почнува да бледнее малку по малку ја снемува,но ти сеуште постоиш и понатаму чекориш во судбината препуштена на времето.Времето тече,а ти не приметуваш можеби е веќе премногу доцна тогаш во бездна и дозволи на една личност да навлезе во твојот свет и да ти ја уништи суетата,но таа личност без почит се изгуби во далечината кон која што ти сега чекориш без да знае дека е твојот лик е од другата страна на огледалото.Чувствуваш дека си зомби живееш,а сепак си мртва живееш во некоја илузија, некој свој свет,свет на хипокриза се плашиш да ја отвориш вратата на реалноста,немаш чувства и не го гледаш животот околу себе личноста што ја бараш  по која чекориш кон далечината ти ја одзема волјата за живот.Потруди се да најдеш излез се изгуби во светот на нереалноста побарај спас во твоето его не дозволувај да пропаднеш во бездна.

Премногу патиш,а премногу постоиш многу малку живееш за да дозволиш да те нема.Чекориш под небото,а лицето ти е влажно и небото плаче заедно со тебе ти плачеш за својот изгубен дел поради твојата личност исчезната во далечината.

Небото плаче поради тебе поради тоа што без љубов ти си зомби, жевееш ,а сепак си мртва.

vo tvojata pregratka
vo toplo gnezdo stutulena

ne sakam nisto da znam

a alarmot dzvoni i vika

stanuvaj
pobrzaj

kocijata ke ti se pretvori
vo tikva

       

Te slusam krcejki,
no sepak uvo mi golicas,
no sepak atomi od karmin tvoj
na usi mi se lepat
kako rakavica parafinska
i zatoa ne gi mijam
i zatoa nagluv sum za se drugo.
Pesna tvoja ti si pees,
a silno sakam
bar bukva edna moja da spomnes
vo nevazen stih.
Ti si sega tamu negde
so nekoj sto ti treba,
mu se smeskas
i raka na ramo mu stavas,
negde kaj bankata,
negde kaj fontanata,
a jas ke si kaslam
na klupata sam.